Benim kuzenimde daha doğrusu ikizler aslında ikisi de kız, biriyle konuşuyoruz eskisi kadar olmasa da neyse işte diğeri de 3 ayda ne olabilir de bir insan bu kadar değişebilir ya. Eskiden sabah 8'de günaydın yazar, akşam 4-5'e kadar hatta çoğu zaman geceden sabaha kadar muhabbet ederdik. Sonra İstanbul'dan taşındılar, ilk ay normaldi her şey sonra bir anda engel atmış. Tahminime göre kendisine arkadaş çevresi yapmış ve içlerinde kötü olan kız arkadaşları var bizim konuşmamızı vs kıskanıyorlardı onlara uydu sanırım. Ama aklım almıyor cidden bir insan evladı nasıl bu kadar değişken ve nankör olabilir. Sonra artık yazmayı ve neden engel attığını öğrenmeye çalışmayı bıraktım artık umurumda değil. Tabii içimde yine bir burukluk var ama yapacak bir şey yok. Gün olur tıpış tıpış döner ama bilmiyorum o gün ne olur? İşte bu olaylar yüzünden de güven kalmıyor insanda. Şimdi örneğin evlenmeyi düşünüyorsun ama aklına 13-15 yıllık kuzenin veya dostunun seni sattığı gelince çekiniyorsun. Ne diyelim, kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş.
