"İçimde ukte kaldı." dediğiniz şeyler var mı?

Şehirde tank mı süreceksiniz hocam?
50TP aldım. Çok kötü tank değil ama M48'i denemek istiyordum. WoT'tan bahsediyorum bu arada.

1664366112202.png
 
Bunun için geç kaldığını mı düşünüyorsun? 19 yaşında gözüküyorsun.
Evet geç kaldım bilgisayar mühendisliği okuyorum ama okuduğum üniversitede hedefleri hayalleri olan ve bunun uğrunda çalışıp uğraşan azimli insanlar çok az.

Eğer Odtü'ye ya da Boğaziçi'ne gitseydim kim bilir nasıl insanlarla karşılaşırdım diye düşünüyorum her gün.
 
Bizim ki de 15 yıl dı sattı kendisi. Eski dostum milletin sözüne koyun gibi takıldığı için böyle oldu işte.
Benim kuzenimde daha doğrusu ikizler aslında ikisi de kız , biriyle konuşuyoruz eskisi kadar olmasa da neyse işte diğeri de 3 ayda ne olabilir de bir insan bu kadar değişebilir ya. Eskiden sabah 8'de günaydın yazar, akşam 4-5'e kadar hatta çoğu zaman geceden sabaha kadar muhabbet ederdik. Sonra İstanbul'dan taşındılar, ilk ay normaldi her şey sonra bir anda engel atmış. Tahminime göre kendisine arkadaş çevresi yapmış ve içlerinde kötü olan kız arkadaşları var bizim konuşmamızı vs kıskanıyorlardı onlara uydu sanırım. Ama aklım almıyor cidden bir insan evladı nasıl bu kadar değişken ve nankör olabilir. Sonra artık yazmayı ve neden engel attığını öğrenmeye çalışmayı bıraktım artık umrumda değil. Tabii içimde yine bir burukluk var ama yapacak bir şey yok. Gün olur tıpış tıpış döner ama bilmiyorum o gün ne olur. İşte bu olaylar yüzünden de güven kalmıyor insanda. Şimdi örneğin evlenmeyi düşünüyorsun ama aklına 13-15 yıllık kuzenin veya dostunun seni sattığı gelince çekiniyorsun. Ne diyelim, kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş.
 
Benim kuzenimde daha doğrusu ikizler aslında ikisi de kız, biriyle konuşuyoruz eskisi kadar olmasa da neyse işte diğeri de 3 ayda ne olabilir de bir insan bu kadar değişebilir ya. Eskiden sabah 8'de günaydın yazar, akşam 4-5'e kadar hatta çoğu zaman geceden sabaha kadar muhabbet ederdik. Sonra İstanbul'dan taşındılar, ilk ay normaldi her şey sonra bir anda engel atmış. Tahminime göre kendisine arkadaş çevresi yapmış ve içlerinde kötü olan kız arkadaşları var bizim konuşmamızı vs kıskanıyorlardı onlara uydu sanırım. Ama aklım almıyor cidden bir insan evladı nasıl bu kadar değişken ve nankör olabilir. Sonra artık yazmayı ve neden engel attığını öğrenmeye çalışmayı bıraktım artık umurumda değil. Tabii içimde yine bir burukluk var ama yapacak bir şey yok. Gün olur tıpış tıpış döner ama bilmiyorum o gün ne olur? İşte bu olaylar yüzünden de güven kalmıyor insanda. Şimdi örneğin evlenmeyi düşünüyorsun ama aklına 13-15 yıllık kuzenin veya dostunun seni sattığı gelince çekiniyorsun. Ne diyelim, kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş.

Gerçekten umursamayı bırakın ona bağlı değilsiniz ya da o size bağlı değil. Anılar akla geldikçe burukluk olsa da bunun için kendinizi üzmeyip o kaybetmiş deyip geçin. İnsanoğlu işte işi düşünce gelir işi bitince kalkar gider.
 
Gerçekten umursamayı bırakın ona bağlı değilsiniz ya da o size bağlı değil. Anılar akla geldikçe burukluk olsa da bunun için kendinizi üzmeyip o kaybetmiş deyip geçin. İnsanoğlu işte işi düşünce gelir işi bitince kalkar gider.
Evet zaten tüm bu olaylar bana "olsun be" demeyi öğretti. Anılar vs gelince aklıma "olsun be sonuçta o zamanlar güzel vakit geçirdik" diyorum. Dünyanın sonu değil Allah daha büyük dert vermesin bizlere. Sağlığımız yerinde olsun da bunlar kolay.
 

Geri
Yukarı