Bakın sakın ha bu sıkıntıyla yaşamaya kendinizi alıştırmayın. Ben yaklaşık 7 senedir Obsesif Kompulsif Bozukluğu hastasıyım. Başlangıçta saçma gelen "Işığı kapattım mı? , Suyu kapattım mı? vb " gibi basit gelen ama ömür yiyen takıntılar ile başladım.  Yaptığım her harekete, konuştuğum her kelimeye, düşündüğüm her şeye takılırdım. Kitap okuyamazdım. Rahat yatamaz, rahat düşünemez olurdum. Allahım kimseye göstermesin. İnanın bana çok ıstırap verici oldu. Bilirsiniz acı ve ıstırap insanlara çok fazla şey öğretir. Bu dönemde farkındalıklar aşırı artıyor. Çok fazla mücadele ettim. Bir ara bittiğini zannettim zaman tekrar başladı. Her türlü taktiği yapmaya çalıştım. Nasıl yenebilirim diye sürekli mücadele ettim. Hiç bir zaman umudumu kaybedip böyle yaşamaya alışıcaz gibisinden cümleler kurmaya kendime yediremedim. Ben böyle hayat yaşayamam benim bunu yenmem lazım dedim her başlangıcında yeniden ve yeniden başladım asla pes etmedim. Psikoloğa götürmeyi düşündüler ben onaylamadım. Aradan geçen zamanlar sonrasında takıntılarım evrildi ve daha güçlü hale geldiler bu sefer ben, beni gerçekten psikoloğa götürmelerini istedim. Randevu alındı. Randevu zamanı geldi. Psikoloğa gidecektim ama bu kafada olan şeyler kafada biter dedim ve dedim ki "1 Ay sonra eğer aynı yerde sayıklarsam beni ozaman psikoloğa götürün" dedim. 1 aya kalmadan bunu dediğim o gün ben bunu başardığımı hissettim ve sonunda başardım. Çok fazla düşünmemeyi, obsesif düşüncelere aldırış etmemeyi, umursamamayı, takılmamayı başardım. Çok rahatlamış hissedeceksiniz emin olun. İnanın alışmak zorunda kalmayın. Mücadele edin! Kaybetmeyin. Yıkılmayın. Gerçekten bu hastalıkla yaşanılmaz. Çok düşünerek çok fazla takılarak, takıntılı olarak ömrümüzü nasıl geçireceğiz. Hayattan nasıl zevk alacağız? Umarım en kısa sürede bu sıkıntıdan kurtulursunuz. Allaha dua edin. Allah yar ve yardımcınız olsun. Sağlıcakla kalın...