Ben fazla koşabilen bir insan değilim, 50 metrede falan tıkanıyorum 100 metrede bacaklarımı hareket ettiremeyecek hale geliyorum. Her neyse işte bir gün okuldan geldim 6. sınıftayım o zamanlar. Otobüs durağında indikten sonra aşağıya doğru upuzun bir yokuş var evim orada. Oraya doğru giderken sol taraftan yaklaşık 15-20 kişilik bir grup çıktı. Çoğu benden 1-2 yaş büyük gözüküyordu. Hiçbir şey demeden yoluma devam etmeye çalıştım. Arkamdan bağırdı hey sen diye. Dönüp baktım, bunların arasından en büyüğü çıktı "Seni benim sevgiliyle görmüşler hayırdır" dedi. Abi dedim seni tanımıyorum sevgilini tanımıyorum bir yanlış anlaşılma olmuştur. Orada bana bir yumruk attı. Sonra elini arka cebine doğru götürdü ben hemen aşağı doğru koşmaya başladım. Bıçak çıkarmıştı. Yaklaşık 50-60 metre falan koştum onlar da kovalıyordu. 5-6 kişi de aşağıdan gelmeye başladı. Ben çok saçma bir köşeye sıkıştım. Arkam 10 metrelik uçurum önüm 20-25 kişilik bir grupla çevrili. Bana doğru bıçakla yavaş yavaş geliyor. Dedim herhalde hayatım bu kadarmış yapacak bir şey yok. O sırada şans eseri bir demirci geldi bu çocuğun abisiymiş. Eline demir çubuk alıp geldi. Ben ilk bana saldıracak zannettim. Kardeşine bağırmaya başladı. Bunun tüm yandaşları kaçıştı. Çocuk dedi işte bizim arkadaşımız şakalaşıyoruz. Ben kilitlendim bir şey söyleyemedim ama abisi anladı. Kardeşini aşırı kötü bir şekilde dövmeye başlayınca eve doğru koşuşturdum.
Olaydan 3 yıl sonra öğrendim ki bu çocuğun sevgilisi benim kuzenimmiş...
