17 yaşımdayım aşırı gelecek kaygım var

Gelecek kaygısı bence bir yana iyi bir şey. Bilinçsizce gezip tozup eğlenip, son noktaya varınca farkına varmaktan iyidir. En azından bir şeyler yapman gerektiğini biliyorsun. Kendini geliştirmeye bak ve akışına bırak.
 
Bunların ergenliğin gereği olan takıntılar, gelecek kimse için çok da iç açıcı görünmüyor bunu yapmakta haklısın. Bende bunu yaşamış biri olarak sana zamana bırakmaktan başka çözüm sunamıyorum, zamanla azalacak ve kaybolacaktır. Kendine güven bir gün yaşamak için savaşman gerekecek o güne hazırla kendini. İntihar gibi bencilce bir düşünce barındırma kafanda. Zamanımızda her yer teknolojik alet, insanı gözünü oyan reklamlar ile beyinlerimiz çok yıkanıyor ve sevdiklerimiz olduğunu bile hatırlamıyoruz. İntihar etmek arkanda bir dünya gözü yaşlı, yıkılmış, yaşarken ölmüş insanlar bırakır böyle bir bencilliği aklından bile geçirme.
"Ergenliğin gereği olan takıntılar" kimse de yok gelecek kaygısı 10/1 oranında var(kendi yaşıtlarım için konuşuyorum), onlarda çabalayanlar. İntiharı bende çok düşündüm faaliyete geçecektim ilaçlar sayesinde ve biraz olumlu gelişmelerden sonra vazgeçtim. "12 saat çalışıp insanlıktan çıktıktan sonra eve gelip uyuyup ve bu hayatın sonuna kadar giden döngünün içine yaşamanın ne anlamı var?" diye sordum hala soruyorum evet çok bencilce.
 
Açıkçası hırs edinip istediğim mesleğim ve uğraş alanlarım var fakat bu son zamanlarda iyice kendi hırsımı körelttim başarısızlığı tatmış bir hissiyat var içimde ama kalkıp tekrar hırslanacak, yılmadan olduğu noktadan devam edecek bir halde değilim.
Düştüğün yerden kalkmayı öğrenmen gerek o zaman. Önce bir hobi edinerek başlayabilirsin. Yalnız bu hobi normal hobilerinin tam zıttı bir şeyler olsun ve sana katkısı olsun. Alışkanlıkların değiştikçe bakış açın değişir ve her zaman kazandırır.
 

Geri
Yukarı