Mezun senesinin zorluğu son 3 aydır. Kimse Eylül'de Ekim'de yorulmaz. Aralıkta hafif kırılmalar başlar nisan-Mayıs-Haziran gibi zirve yapar. Özellikle son 50-60 gün gerçekten çok zordur.
Ama dediğim gibi aklımda olan şey potansiyelime ulaşamamış olmak.
Hocam o potansiyel meselesinin sonu gelmez. Benim de sonucum beklediğimden kötü gelecek geçen seneden iyi olacağını düşünüyorum ancak bunu bir hırs meselesine döndürür iseninz her sene temel kavramdan başalyıp 80 kere çalışırsınız yani her zaman bir eksik vardır. Üniversite sınavı sizin için bir amaç dersler de bir araç haline dönüşmemeli. Üniversite sınavının kendisi üniversiteden beklentini karşılayacak bir araçtır. Mesela sen tıp istiyorsan iyi bir sıralama yapman gerek ancak psikoloji okumak istiyorsan biraz daha düşük bir sıralama işini görür. Veya çok kasıntı bir okula gitmek istemessin çünkü paran yoktur part time iş yapman gerekir vs. ben de senin yaşadığın şeylerin benzerini yaşadım şu an çalışsaydım göz ucuyla alabileceğim bir sürü neti kaçırdığımın farkındayım o potansiyel kaybı hissini ve mezunda insanın nasıl çalışmayı bırak konuşmakta zorlanacak hale gelebildiğini tecrübe ettim.
Burada 12'ler ya da mezun senesi rahat geçmiş insanlar sizin derdinizi anlayamazlar. mala bak iki sene çalışmış hala 100 binde derler mesela. insanlar sonuca odaklanır çünkü. Sizi ancak aileniz ve yakınlarınız anlayabilir. Ben de sizden farklı sebeplerim olsa da sonuçta benzer süreci yaşadığım için biraz anlayabiliyorum. Mezunda kalıp kötü yapan insanların bir sürü sebebi var. Ya bizzat hiç çalışmamışlardır ki bu durumda suç sizin oluyor. Ya da düzeni, psikolojisi bozulmuştur ailesinin parası bitmiştir, hastalanmıştır yani zaten bu riskleri alarak mezuna kaldık ve kendi payımıza düşen kadarını yaşadık. Eğer böyle değişkenler olmasa her mezuna kalan ilk bin yapardı zaten. O yüzden seneye olacak hırsına kapılırsanız aynı şeyleri ya da Allah muhafaza daha kötüsünü yaşamanız durumunda daha da düşeceksiniz. Tabii ki hedefinizden inanılmaz uzak iseniz kalacaksınız zaten ama bir yol açabildiyseniz iyi kötü şu bölümde yaparım şu bölümü seviyorum diyebiliyorsanız "tamam eksiklerimle hatalarımla ben bunu kazandım artık hayatıma bu rotadan devam edeceğim" şeklinde bir mentalde olmak YKS'yi amaç haline getirip bu sene türevi 5 kaynaktan çözeceğim, şöyle ilk bin yapacağım vs. mentalinden iyi olabilir. hayatta kimse size YKS sıralamanızı sormayacak YKS ile hayatınızı ne yöne çektiniz ona bakacaklar.
Kısacası tavsiyem gözünüz kesiyorsa ve şu bölümü okumalıyım gibi hedefleriniz var ise veya bu seneki sıralama işinizi görmüyorsa kalmanız iyi olabilir.
Öbür türlü potansiyelim şöyle böyle hırsına kapılarak kalmamanız iyi olabilir.
ancak birine mezuna kal ya da kalma demek inanılmaz büyük bir iddia olduğu için kalsam mı kısmını siz kendi hayat şartlarınıza göre düşünmelisiniz. Burada kimse sizin vebalinizi almak istemez siz de kimseye güvenip kalmazsınız zaten. Fakat dediğim gibi size bu karar +15 ay yazacak ona göre düşünün.
O kadar yapıyorsan da kendine yazık etmişsin biraz ne sebebin vardı ki. İllaki biraz bakmışsındır sıfır değildir.Hocam muhtemelen başka seçeneğim yok gibi. Potansiyelden kastım ise iki yıldır sınava sıfır giriyorum o anlamda potansiyel.
O kadar yapıyorsan da kendine yazık etmişsin biraz ne sebebin vardı ki. İllaki biraz bakmışsındır sıfır değildir.
Artık bundan sonrasına bakacaksınız hocam o zaman geçmişe yapacak bir şey yok. Bu seneyi beğenirseniz şimdi gidersiniz beğenmez iseniz kalırsınız. İki sene uzun bir kayıp ama öldürmez.Onun için pişmanım zaten ellerimden kayıp gitti ve bunun farkındaydım.
Arda Turanın bir sözünü söyleyeceğim sana. Delikanlı adam dünyası başına yıkılsa bir tebessüm eder yoluna devam eder.Nereden başlayacağımı hayatımın nasıl buraya geldiğini bilmiyorum ama her şeyi kaybetmiş gibi hissediyorum. Sınava bir hafta kaldı ve elimde yine hiçbir şey yok. Yaptığım, daha doğrusu yapmadığım şeylerin cezasını çektiğimin ve sorumlu olduğumun da farkındayım ama çok geç artık. Çok kötü hissediyorum. Kendimi kendime, aileme mahcup hissediyorum. Yaşadığım yerden öylesine bıktım ki tek isteğim evden ayrılıp üniversiteye gitmekti. Sadece mahcubiyet değil, yapmak istediğim şeyi yapamadığım için de çok üzgün ve yıkılmış hissediyorum. Ailem mezuna kalmama pek bir şey demiyor ama anlıyorum yani konuşmalarından sürekli kafama kakmalarından. Çaresizim. Yukarı tükürsem bıyık aşağı yükürsem sakal. Buradan sonra çalıştığımın da yararının olmayacağını düşünüyorum bir hafta bile yok artık.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.