Aile baskısı

  • Konuyu başlatan Zel
  • Başlangıç Tarihi
  • Mesaj 83
  • Görüntüleme 6B
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bende de aynı şeyi kardeşime yapıyorlar. Gelip hakaret ediyor, kafama kitap fırlatıyor, sorun yok. Ben onun koluna hafifçe vurunca "Ne konuştuk biz? Kızlara el kaldırmamalısın, o oyun oynamak istiyor senin yaptığına bak.". Senin feminazinin içinden geçeyim. Beni de görenler vardır, pozitif ayrımcılıkta bile hep kadınları savundum. Ama feminazist kadınları değil, normal kadınları. Ya benim bile sabrımı taşırıyor şu şeyler. Sırf kız olduğu için vuramazmışım. Ya orayı geçtim, kafama kitap fırlatmak nasıl bir oyun be adam? Senin oynayacağın oyunu ben. Daha bu sene kendime telefon aldım, şimdi kardeşime alacaklar. İlkokul bebeği be ne telefonu? Gelmiş test çözerken bir soruyu bulamamış, anlat şunu bana diyor. Emir mi vereceksin sen bana diyorum hemen babama abim soruyu anlatmıyor diyor. Düzgün konuşsa, emir vermese anlatırım diyorum, yardım et kardeşine, oraya gelmeyeyim ben diyor. Neyse daha fazla yazmayacağım, cidden sinirimi bozuyor. Artık yanlarına bile gitmiyorum. Hiçbir şeyi anlatmıyorum. Onlardan hiçbir şey istemiyorum, oyun satın almalarda bile kendi işimi kendim görüyorum. Harçlık vs. de almıyorum. Onun parası onda kalsın. Zaten istesem 3 ay çocuğuma para verdim diye güya iyi bir baba olacak, onunla övünecek. Ya kuzenim fen lisesi kazanmış, bana "O lise tembellerin lisesi, sen İzmir Fen'i kazanmazsan bak gör ne oluyor." diyor. Ya benim ne farkım var ondan? Çocuk stresten öldü 1 yıl boyunca, son aylarda cidden delirmişti stresten. Bir de ailesi çok yumuşak onların. Ben sınıf ortalamasına bakarım, geçtiyse aferin derim kafası. Ben ne yaptım ya böyle bir ailede doğmak için? Türkçe'de 100 alan yok, uzaktan eğitimde 92 almışım, benden yüksek 1 kişi var tüm okulda, bana neden 100 değil kıt mısın diyor. Başka biri kıt bence ama neyse. Cidden çekilmiyor bu insanlar. Odamdan çıkmıyorum artık. Umurumda değiller. Bana bağırıyor odandan çık bütün gün oradasın diye, umurumda değil. Oyun oynamıyorsun, değil mi diyor, umurumda değil. Artık takmıyorum onları. Siz de öyle yapın. Bir şey istediğinde ablanız, bilmiyorum deyip geçin. İnsanlar iyilikten anlamıyor. Cahil olursan Türkiye'de her nasılsa yükseliyorsun. Git imam ol, bak rahatına. Hiçbir beklentin olmasın hayatta. Ha eğer Amerika'ya gidebilirseniz o ayrı, helal olsun derim. Gidemezseniz de canınız sağ olsun, bu devirde hiçbir şeyi takmayacaksınız kafanıza. Tek düşündüğünüz kişi kendiniz olun. Hani düzgün bir eş, bir arkadaş bulursunuz, ondan ayrılmayın. Ben ahlaklı bir arkadaş bulmuştum (sevgiliden bahsetmiyorum), notları düşük diye onunla görüşmememi istiyorlar. Cidden sabır yetmiyor artık. Ya kulak zarını patlatacaksın, ya algılarını kapatacaksın. Yolunuz açık olsun hocam, umarım iyi yerlere gelirsiniz.
 
Bende de aynı şeyi kardeşime yapıyorlar. Gelip hakaret ediyor, kafama kitap fırlatıyor, sorun yok. Ben onun koluna hafifçe vurunca "Ne konuştuk biz? Kızlara el kaldırmamalısın, o oyun oynamak istiyor senin yaptığına bak.". Senin feminazinin içinden geçeyim. Beni de görenler vardır, pozitif ayrımcılıkta bile hep kadınları savundum. Ama feminazist kadınları değil, normal kadınları. Ya benim bile sabrımı taşırıyor şu şeyler. Sırf kız olduğu için vuramazmışım. Ya orayı geçtim, kafama kitap fırlatmak nasıl bir oyun be adam? Senin oynayacağın oyunu ben. Daha bu sene kendime telefon aldım, şimdi kardeşime alacaklar. İlkokul bebeği be ne telefonu? Gelmiş test çözerken bir soruyu bulamamış, anlat şunu bana diyor. Emir mi vereceksin sen bana diyorum hemen babama abim soruyu anlatmıyor diyor. Düzgün konuşsa, emir vermese anlatırım diyorum, yardım et kardeşine, oraya gelmeyeyim ben diyor. Neyse daha fazla yazmayacağım, cidden sinirimi bozuyor. Artık yanlarına bile gitmiyorum. Hiçbir şeyi anlatmıyorum. Onlardan hiçbir şey istemiyorum, oyun satın almalarda bile kendi işimi kendim görüyorum. Harçlık vs. de almıyorum. Onun parası onda kalsın. Zaten istesem 3 ay çocuğuma para verdim diye güya iyi bir baba olacak, onunla övünecek. Ya kuzenim fen lisesi kazanmış, bana "O lise tembellerin lisesi, sen İzmir Fen'i kazanmazsan bak gör ne oluyor." diyor. Ya benim ne farkım var ondan? Çocuk stresten öldü 1 yıl boyunca, son aylarda cidden delirmişti stresten. Bir de ailesi çok yumuşak onların. Ben sınıf ortalamasına bakarım, geçtiyse aferin derim kafası. Ben ne yaptım ya böyle bir ailede doğmak için? Türkçe'de 100 alan yok, uzaktan eğitimde 92 almışım, benden yüksek 1 kişi var tüm okulda, bana neden 100 değil kıt mısın diyor. Başka biri kıt bence ama neyse. Cidden çekilmiyor bu insanlar. Odamdan çıkmıyorum artık. Umurumda değiller. Bana bağırıyor odandan çık bütün gün oradasın diye, umurumda değil. Oyun oynamıyorsun, değil mi diyor, umurumda değil. Artık takmıyorum onları. Siz de öyle yapın. Bir şey istediğinde ablanız, bilmiyorum deyip geçin. İnsanlar iyilikten anlamıyor. Cahil olursan Türkiye'de her nasılsa yükseliyorsun. Git imam ol, bak rahatına. Hiçbir beklentin olmasın hayatta. Ha eğer Amerika'ya gidebilirseniz o ayrı, helal olsun derim. Gidemezseniz de canınız sağ olsun, bu devirde hiçbir şeyi takmayacaksınız kafanıza. Tek düşündüğünüz kişi kendiniz olun. Hani düzgün bir eş, bir arkadaş bulursunuz, ondan ayrılmayın. Ben ahlaklı bir arkadaş bulmuştum (sevgiliden bahsetmiyorum), notları düşük diye onunla görüşmememi istiyorlar. Cidden sabır yetmiyor artık. Ya kulak zarını patlatacaksın, ya algılarını kapatacaksın. Yolunuz açık olsun hocam, umarım iyi yerlere gelirsiniz.
Hocam çok haklısınız. Özellikle ben de emir veren insanlar'dan nefret ediyorum. Ama bu günlerin geçeceğini biliyorum. Kendimi geliştirip sürekli araştırma yapıyorum. Zaten hayalim Yazılım Mühendisi olmak. Üniversite'ye çok iyi hazırlanıp, iyi yerlere geleceğim inşallah umarîm siz de iyi yerlere gelirsiniz. Ben Lise sınavın da hiç tekrar sıfır, dershane'ye bile göndermediler. O hem dershaneye gitti milyon tane özel hoca bir de danışman hoca. Sonra o sen den iyi diyorlar. Ama o zamanlar hiç araştırma yapmadığım için kader diye sızlanıyordum. Ama o algıların hepsini yıktım yani kendi psikoloğum oldum.
 
Bende de aynı şeyi kardeşime yapıyorlar. Gelip hakaret ediyor, kafama kitap fırlatıyor, sorun yok. Ben onun koluna hafifçe vurunca "Ne konuştuk biz? Kızlara el kaldırmamalısın, o oyun oynamak istiyor senin yaptığına bak.". Senin feminazinin içinden geçeyim. Beni de görenler vardır, pozitif ayrımcılıkta bile hep kadınları savundum. Ama feminazist kadınları değil, normal kadınları. Ya benim bile sabrımı taşırıyor şu şeyler. Sırf kız olduğu için vuramazmışım. Ya orayı geçtim, kafama kitap fırlatmak nasıl bir oyun be adam? Senin oynayacağın oyunu ben. Daha bu sene kendime telefon aldım, şimdi kardeşime alacaklar. İlkokul bebeği be ne telefonu? Gelmiş test çözerken bir soruyu bulamamış, anlat şunu bana diyor. Emir mi vereceksin sen bana diyorum hemen babama abim soruyu anlatmıyor diyor. Düzgün konuşsa, emir vermese anlatırım diyorum, yardım et kardeşine, oraya gelmeyeyim ben diyor. Neyse daha fazla yazmayacağım, cidden sinirimi bozuyor. Artık yanlarına bile gitmiyorum. Hiçbir şeyi anlatmıyorum. Onlardan hiçbir şey istemiyorum, oyun satın almalarda bile kendi işimi kendim görüyorum. Harçlık vs. de almıyorum. Onun parası onda kalsın. Zaten istesem 3 ay çocuğuma para verdim diye güya iyi bir baba olacak, onunla övünecek. Ya kuzenim fen lisesi kazanmış, bana "O lise tembellerin lisesi, sen İzmir Fen'i kazanmazsan bak gör ne oluyor." diyor. Ya benim ne farkım var ondan? Çocuk stresten öldü 1 yıl boyunca, son aylarda cidden delirmişti stresten. Bir de ailesi çok yumuşak onların. Ben sınıf ortalamasına bakarım, geçtiyse aferin derim kafası. Ben ne yaptım ya böyle bir ailede doğmak için? Türkçe'de 100 alan yok, uzaktan eğitimde 92 almışım, benden yüksek 1 kişi var tüm okulda, bana neden 100 değil kıt mısın diyor. Başka biri kıt bence ama neyse. Cidden çekilmiyor bu insanlar. Odamdan çıkmıyorum artık. Umurumda değiller. Bana bağırıyor odandan çık bütün gün oradasın diye, umurumda değil. Oyun oynamıyorsun, değil mi diyor, umurumda değil. Artık takmıyorum onları. Siz de öyle yapın. Bir şey istediğinde ablanız, bilmiyorum deyip geçin. İnsanlar iyilikten anlamıyor. Cahil olursan Türkiye'de her nasılsa yükseliyorsun. Git imam ol, bak rahatına. Hiçbir beklentin olmasın hayatta. Ha eğer Amerika'ya gidebilirseniz o ayrı, helal olsun derim. Gidemezseniz de canınız sağ olsun, bu devirde hiçbir şeyi takmayacaksınız kafanıza. Tek düşündüğünüz kişi kendiniz olun. Hani düzgün bir eş, bir arkadaş bulursunuz, ondan ayrılmayın. Ben ahlaklı bir arkadaş bulmuştum (sevgiliden bahsetmiyorum), notları düşük diye onunla görüşmememi istiyorlar. Cidden sabır yetmiyor artık. Ya kulak zarını patlatacaksın, ya algılarını kapatacaksın. Yolunuz açık olsun hocam, umarım iyi yerlere gelirsiniz.
Çocuk ayrımı yapan ve sürekli başarılılarla çocuğunu karşılaştıran anne ve babalar genelde cahil olur, dediğiniz gibi ti'ye alın.
 
Hocam çok haklısınız. Özellikle ben de emir veren insanlar'dan nefret ediyorum. Ama bu günlerin geçeceğini biliyorum. Kendimi geliştirip sürekli araştırma yapıyorum. Zaten hayalim Yazılım Mühendisi olmak. Üniversite'ye çok iyi hazırlanıp, iyi yerlere geleceğim inşallah umarîm siz de iyi yerlere gelirsiniz. Ben Lise sınavın da hiç tekrar sıfır, dershane'ye bile göndermediler. O hem dershaneye gitti milyon tane özel hoca bir de danışman hoca. Sonra o sen den iyi diyorlar. Ama o zamanlar hiç araştırma yapmadığım için kader diye sızlanıyordum. Ama o algıların hepsini yıktım yani kendi psikoloğum oldum.
Hocam zaten bir süre sonra bu baskıdan dolayı kendi psikoloğunuz, kendi arkadaşınız, kendi sevgiliniz, kendi dostunuz, kendi aileniz oluyorsunuz. Sürekli kendimi kendimle konuşurken, gülerken buluyorum. Ciddiyim. Biraz da asosyallik tabii. Ama bu durumda zaten olmaması anormal.

Ben de imkan eşitsizliğinden nefret ederim. Bir de bununla dalga geçiyorlar ya. Bakın imkan eşitliği bakımından Kars'taki çoban ile Acun'un çocuğunu karşılaştırmıyorum. Şimdi o kısmı tam anlatamam, Enes abimi dinlemeni şiddetle tavsiye ederim. Çok iyi bir insan.

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

İmkan eşitsizliği derken aynı şehirdeki insanları kastediyorum. Uyarıcı sayısı aynıyken. Bildiğiniz ayrımcılığa giriyor bu. Toplumumuz da çok seviyor niyeyse. Empatinin yanından geçmiyorlar. Bu durumlarda yapacak bir şey yok, internete sığınmaktan başka çaremiz yok. Bulabilirseniz büyük bir arkadaşınızı bulun, o size ders anlatsın. Veya öğretmeninizden de isteyebilirsiniz, cidden çok yardımcı oluyorlar. Varsa okulunuzdaki rehberliğe de danışıp, teneffüslerde konuşabilirsiniz. Ailenizden bir şey beklemeyin. Eğer böylelerse, değişmeyeceklerinden emin olun. Yapacak bir şey yok. Herkes aynı şartlarda, koşullarda doğmuyor. Her hayatın kendine göre zorlukları vardır, ablanızın da zorlukları biraz daha büyüyünce olacak işte. Sabretmekten başka çaremiz yok hocam, kendi kendimize yetebilmemiz lazım.
 
Hiçbir şey yapmayın. Bilgsayarına virüs girse bile ona yardım etmeyin. Kendi başının çaresine kendi baksın.
İşte bence asıl bunu yapmayın. Şikayet ettiğiniz o "canavara" bu sefer siz dönüşmüş olacaksınız. Size baskı yaparlar, size kötü davranırlar, ama en azından sizin vicdanınız rahat olur :) Üniversitede iletişimi kesersiniz zaten. Arkanızdan "vefasız evlat, yetiştiremedik, bir arayıp sorduğu yok." derler belki. Ama en azından sizin vicdanınız rahat olsun. Ablanız kaç yaşında? Ergenlig çağı kızlarda bu "cool" gözükmeye çalışma durumu oluyor. Erkeklerde de oluyor tabi.
 
İşte bence asıl bunu yapmayın. Şikayet ettiğiniz o "canavara" bu sefer siz dönüşmüş olacaksınız. Size baskı yaparlar, size kötü davranırlar, ama en azından sizin vicdanınız rahat olur :) Üniversitede iletişimi kesersiniz zaten. Arkanızdan "vefasız evlat, yetiştiremedik, bir arayıp sorduğu yok." derler belki. Ama en azından sizin vicdanınız rahat olsun. Ablanız kaç yaşında? Ergenlig çağı kızlarda bu "cool" gözükmeye çalışma durumu oluyor. Erkeklerde de oluyor tabi.
Çok sevdiğim birinin bir sözü vardır, "O işler öyle olmuyor usta.". Bilmiyorum deyip geçin hocam. Vicdanı rahatsız etmiyor yani. Ve size kötü de davranmazlar yardım etmezseniz. Ablasına iyi davranıyorlar, halbuki cahil. Bazı insanlar da yaptıklarının bedelini hafif hafif ödemeli. Yoksa asıl o zaman ona zarar vermiş olursunuz. Ayrı eve çıkınca, ailesinden yardım almayı kesince, asıl o zaman zarar görecek ablası. O yüzden biraz da yardım etmemek doğru bir karar olabilir.
 
15 yaşındayım.

Hemen hemen aynı yaştayız, aynı sorunlar bende de var ama umrumda değil. Intel Celeron işlemcili bilgisayarıma Python kurdum, tek hedefim çok alışıp ileride kendi ayaklarımın üstünde durmak. Tabi bir de yurt dışında çalışmak.
 
Ablanı provoke ederek tartışma çıkarmasını sağla ve ses kaydı al, ablanın yanında biraz pasif kal tartışmada. Bunları babana ver. Olmazsa yine de boyun eğme, ders çalışmak için arkadaşınız varsa kalmaya git 2-3 gün.
 
Cidden senin için çok üzgünüm. Senin yerinde olsaydım gerçekten çok değişik şeyler yapardım 😀. Sana önerim kitap oku, bol bol ders çalış, azıcıkta yazılım öğrenebilirsin. Çünkü üniversite kazanamadan hiç biri olmaz eğer maddi durumunuz çok iyi değilse seni okutmazlar bile. O yüzden sürekli ders çalış. Yazılımı üniversite zamanında öğrenebilirsiniz. Bir de aklımda bir fikir var diğer aile şahısları ile hiç konuşmamayı deneyebilirsiniz. Neden sorarlarsa zekice cevap verebilirsiniz.
 
Ablanı provoke ederek tartışma çıkarmasını sağla ve ses kaydı al, ablanın yanında biraz pasif kal tartışmada. Bunları babana ver. Olmazsa yine de boyun eğme, ders çalışmak için arkadaşınız varsa kalmaya git 2-3 gün.
Babama veremem dediğim gibi her zaman onlara kölelik ediyor. Eğer o verirse babama ses kaydını herkes bana patlar ben babama verirsem hiç bir şey olmaz. Babam zaten dar görüşlü, kendi bildiğini okuyan, araştırma yapmayan, teknoloji'den anlamayan birisi.
Çok sevdiğim birinin bir sözü vardır, "O işler öyle olmuyor usta.". Bilmiyorum deyip geçin hocam. Vicdanı rahatsız etmiyor yani. Ve size kötü de davranmazlar yardım etmezseniz. Ablasına iyi davranıyorlar, halbuki cahil. Bazı insanlar da yaptıklarının bedelini hafif hafif ödemeli. Yoksa asıl o zaman ona zarar vermiş olursunuz. Ayrı eve çıkınca, ailesinden yardım almayı kesince, asıl o zaman zarar görecek ablası. O yüzden biraz da yardım etmemek doğru bir karar olabilir.
Hocam bu zamana kadar herkese yardım ettim, istediklerini yaptım. Kendime önem vermedim. Saf olduğum için bu durumdayım. Bahsettiğim kişi dünya'nın en cimri kendini düşünen birisi.
Hocam zaten bir süre sonra bu baskıdan dolayı kendi psikoloğunuz, kendi arkadaşınız, kendi sevgiliniz, kendi dostunuz, kendi aileniz oluyorsunuz. Sürekli kendimi kendimle konuşurken, gülerken buluyorum. Ciddiyim. Biraz da asosyallik tabii. Ama bu durumda zaten olmaması anormal.

Ben de imkan eşitsizliğinden nefret ederim. Bir de bununla dalga geçiyorlar ya. Bakın imkan eşitliği bakımından Kars'taki çoban ile Acun'un çocuğunu karşılaştırmıyorum. Şimdi o kısmı tam anlatamam, Enes abimi dinlemeni şiddetle tavsiye ederim. Çok iyi bir insan.

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

İmkan eşitsizliği derken aynı şehirdeki insanları kastediyorum. Uyarıcı sayısı aynıyken. Bildiğiniz ayrımcılığa giriyor bu. Toplumumuz da çok seviyor niyeyse. Empatinin yanından geçmiyorlar. Bu durumlarda yapacak bir şey yok, internete sığınmaktan başka çaremiz yok. Bulabilirseniz büyük bir arkadaşınızı bulun, o size ders anlatsın. Veya öğretmeninizden de isteyebilirsiniz, cidden çok yardımcı oluyorlar. Varsa okulunuzdaki rehberliğe de danışıp, teneffüslerde konuşabilirsiniz. Ailenizden bir şey beklemeyin. Eğer böylelerse, değişmeyeceklerinden emin olun. Yapacak bir şey yok. Herkes aynı şartlarda, koşullarda doğmuyor. Her hayatın kendine göre zorlukları vardır, ablanızın da zorlukları biraz daha büyüyünce olacak işte. Sabretmekten başka çaremiz yok hocam, kendi kendimize yetebilmemiz lazım.
Hocam yazıyı ciddi bir şekil de okur iken "Okulun rehberliğine danışın"i okuduğum an da güldüm. Kendisine danışdım, yardım istedim. Ve babam'ın yanın da yüzüme güldü.
Çocuk ayrımı yapan ve sürekli başarılılarla çocuğunu karşılaştıran anne ve babalar genelde cahil olur, dediğiniz gibi ti'ye alın.
Tam da üstüne bastın. Kendileri Amerika'da ki gibi giyinen birini görünce "Aaa ne kadar ayıp, Fahi*e" gibi şeyler söylemekte. Ve sürekli karşılaştırma yapmak da.
 
Son düzenleme:
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Yeni konular

Geri
Yukarı