Çocuk yetiştirmek bir meziyet işidir, doğru lakin gerek bulunduğumuz coğrafya gerek dünya yapılanmasında bu meziyete sahip kişi sayısı dünya nüfusunun %1'i bile etmez. O yüzden hükümetlerin eğitim yetersizliği ve ailelerin hayvani güdülerle ürümeleri konusunda şikayetçi olmak doğan çocuklar için manasız bir eylem zira çocuk artık doğmuş ve bu kapitalist düzende yer edinmek zorunda olmaya mecbur kılınmıştır.
Ailenin kızması haklı. Sonuçta o kadar para vermişler senin için ve sen onun karşılığını verememişsin kızmaları normal ama bir kaç güne geçer merak etme yani. Sana şunu söyleyebilirim ki inan bana lisenin aslında çok bir önemi yok
Bende LGS'ye girmiştim zamanında. Derece falan yapamasamda şehirimde iyi bir Anadolu lisenini kazandım. İyi sayılabilecek bir Anadolu lisesine gitmeme rağmen notlarım berbat seviyede hatta bununla ilgili konu bile açtım. Demek istediğim iş sende bitiyor. Sen fen lisesinede gitmiş olsan Anadolu lisesinede gitmiş olsan çalışmadan yapamazsın. Hangi lisede olursan ol sadece çalış diyeceklerim bu kadar bir abla tavsiyesi.
Daha mutlu ebeveyn adaylarının olduğu, daha az gelecek kaygısının olduğu yerlerde bu oran yeteri kadar yüksek. %1 falan değil. Çoğu çocukluktan olan çok sayıda yabancı arkadaşımın psikolojik durumuna ve ailelerine bakıyorum, bir de benim yaşadıklarımı yaşatan o 3 aileye bakıyorum. Dünya'yı yakasım geliyor. Böyle bir rezalet, böyle bir şiddet, böyle bir değersizlik olamaz, açıklanamaz.
Tabii ki kabul edilemez ama ben annesinin iyi niyetli yaptığını düşünüyorum. Çünkü aynı şeyi annem de yapardı. Anaokulunda bana okuma yazma öğretti. Ona ne versem az".
Sırf senin annen de aynı hatayı yaptığı için itiraf etmek istemediğin ama hak verdiğin bir konuda kendinle çelişiyorsun. Çocuğa, senden çok daha güçsüz ve savunmasız olan, iradesi sana göre çok daha zayıf olan bir şeye şiddet uygulamanın (hem psikolojik hem fiziksel) hiçbir açıklaması olamaz. Bunun açıklamasını yapması için medeni kanunları gelişmiş ve işleyen ülkelerde anne babaya söz hakkı bile vermiyor. O çocuk dayak yediyse, şikayet edip darp raporunu aldıysa bunu yapandan kan alıyor devletler. Annesi, babası, dedesi, amcası kim olursa olsun fark etmez. Çocuğa şiddet uygulanamaz.
Büyük yanılgı. Öncelikle mutluluk diye bir şey yoktur o bir hayalperest algısıdır çünkü bir insanın bütün özlemlerine sürekli olarak kavuşma ve bundan tatmin duyma durumunun gerçek hayatta karşılığı yoktur. Gelecek kaygısının az ve kişi başı gelirin satın alma paritesine göre yüksek olmasının da çocuk yetiştirme meziyetiyle ilgisi yok zira bu meziyet belli bir maddi durum gerektirse de daha çok manevi yönlendirme, gelişim ve zaman ayırabilmekle alakalı bir durumdur. Birbirine karıştırmamak lazım zira maddi bakımdan zengin kimseler bu yanılgıya çok düşerler.
Haklısınız. Sadece bu özgürlüğün fazla geleceğini düşünmüştüm ama genel olarak haklısınız. Şiddet kabul edilemez.
Bu nereden? Varlık çıkarımı "reel" olmayan, bu masa aslında yoktur diyen türde bir felsefe yapanlardan mı?
Bunu git istediğin pedagoğa sor, istediğin psikoloğa sor, istediğin psikiyatriste sor, istediğin istatistikçi sosyoloğa sor. Benim yerime yanlışlar. Yeterli maddi güce sahip, psikolojik olarak da dengeli karaktere sahip bir aile bir çocuğun yaşayabileceği en ideal ortamı sağlar.
Tabii, ailesini geçindirmek için 2 işte çalışmak zorunda olan. Hayatında yaşadığı sorunlardan hem bedensel hem zihinsel olarak yorulmuş, psikolojik sorunları olan ebeveynler de emin ol çocuğun gelişimine çok zaman ayırıyorlar. Bir üstte dediğini burada kendin yanlışlamışsın zaten. Yeterli maddi imkan ile "zenginlik" kavramlarını en baştan karıştırmışsın birbirine.
Hiçbir yerde "zengin" insanlar çok iyi çocuk yetiştirir demedim. Zengin olup psikolojik sorunları olan birisi nasıl iyi çocuk yetiştirebilir? Bak yukarılarda bir yerde yazdım, maddi durum zamanla düzelir ama psikolojik sorunları olan ebeveynler "asla" olması gereken ebeveynliği yapamaz. Gelecek kaygısının daha az olduğu ülkelerde ise bu psikolojik sorunlar çok daha az.
Sınava çalışmak bence başarının sadece %40'ı. Çocuk çok fazla çalışmış olsa bile sınav anı stres yaptığı için yapamamış olabilir. Hemen gidip arkadaşa o kadar imkan vermişler ama sen çalışmamışsın demek çok yanlış bana kalırsa.
Çocuk yarış atı mı? Çocuk ailesinin isteklerini yerine getirmek zorunda olan bir köle mi? Çocuk hata yapması yasaklanabilecek ya da başarısız olması kabullenilemeyecek bir makine mi? Herkes yaptığından olduğu kadar yapmadığından da sorumludur. Çocuk da bununla ilgili bilincini bu yaşına kadar oturtamamışsa burada 2 sorun vardır.
