Aile stresinden bıktım

Estas

Picopat
Katılım
29 Nisan 2025
Mesajlar
301
Cidden ailemden bıktım, 2 yıl sonra üniversiteye gidince bazılarını engelleyip başka ülkeye kaçmak istiyorum. Belki beni düşündükleri için yapıyorlar ama daha kötüye gittiğinin farkında değiller. Anksiyete bozukluğum ve panik atağım var, destek alıyorum ve bunun sebebinin ailem olduğunu söylüyor. Neyin stresi olduğuna örnek vermek gerekirse sürekli mesleğime karışıyorlar. "Sen erkeksin, düzgün mesleğin olmalı.".

Şu "Sen erkeksin" ile başlayan tüm cümlelerinden bıktım. İstemediğim meslekleri olmamı istiyorlar. Parası azmış, koşulları zormuş. Sayısal okumamı istiyorlar ama ben bunu istemiyorum. Sonradan bir düşündüm, sayısal da iyi olabilir, diye. Ama şimdi sayısal seçersem onların bağırıp çağırması haklı gibi görünüp daha da her şeye karışacaklar. Ellemeseler belki ben sayısal seçip yüksek maaşlı, güzel bir işte çalışacaktım.

Diğer bir stres nedeni de hasta olduğumda okula gitmeyince bir bahane sanmaları. Okula gitmemiştim. Günlerdir hastayım ama inanmak istemiyorum. Basit hapşırma, öksürme gibi bir şey de değil. Her biriyle teker teker kavga ediyorum. Beni akıl hastanesine yatırmakla tehdit ediyorlar. Ben 2 sene bile cidden dayanamayacağım gibi hissediyorum.
 
Seninki kadar kötü olmasa da ben de aile baskisindan çektigim için bu durumu anlayabiliyorum. Ailenden uzaklasacagın bir alan seç. Kütüphaneler bu konuda hayat kurtarıcıdır. Burada kimseyi kaale almadan çalış. Zaten nasıl çalışılacagını da az çok biliyorsundur. Muhakkak ilk sınavında kazanmaya çalış. Bir de mezun senesi çekilmez öyle bir ailede.

Bölümün onemli değil. EA da olsan say da olsan iyi sıralama yaptıgında güzel üniversitelerde okursun. EA için ilk 500, say için 10k gibi hedefler koymanı tavsiye ederim.

Erkeklik meselesini ise hiç sallama zaten. Bir yerde senden erkeklik bekleniyorsa birileri için hiçbir karşılık olmaksızın fedakârlık yapman bekleniyordur. Bunu sakın unutma. Bana sevgilimin hesabını ödemedıgım için sürekli eşcinsel imasında bulunan arkadaşım pahalı mekânlarda tüm birikimini bir kıza harcadı ve en sonunda terk edildi. Bu işler böyle.

Ailenle tartışmaktan uzak dur. Tartışmalarda çok diklerine gitme, ama kendini de ezdirme, orta yolu bulmaya çalış.

Üniversiteye gectiginde bu günleri hatırlayıp "ulan ne zor zamanlarmış" diyeceksin. Sadece emek ver ve o günü bekle.
 

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı