Ailem ve ben çok yalnızız

16 yaşındayım. Sürekli olarak gezip takıldığım 3-4 arkadaşım var ama hiç akrabam yok. Az sayıda olan akrabalarımla da babam küstü ve onlarla da iletişimimiz kesildi. Eve hiç misafir gelmiyor. Ev müstakil ev zaten komşu da yok. Yani arkadaşla bir yere kadar. Mahalle de ve akrabalarımla samimi olduğum bir hayat isterdim ama nasip olmamış. Annem evde çok sıkılıyor ve ben onun adına çok üzülüyorum. Ne tavsiye edersiniz sizce çok mu abartıyorum?

Abartıyor olabilirsin dostum. Bu yaşların biraz melankoli yaşların ama üzülme. Baban kendini bir yerlere atar ama annen atamıyorsa al onu götür sinemaya vs. En kötü kola çekirdek yapın parkta sohbet edin. Bir süre sonra zaten anlayacaksın o aradığın insanların pek gerekli olmadığını.
 

Geri
Yukarı