Artık insanlara değer vermek istemiyorum

Bu nasil vurdumduymazlık. Cidden hala bu kafa yapısına sahip ebeveynleri görünce üzülüyorum. Çocukları zorbalığa uğruyor, atak geçiriyor, dışlanıyor ve büyüyünce geçer demekle yetinebiliyorlar. Yani bu durumda sana verebileceğim tek tavsiye güçlü olmaya çalış. Sana değer vermeyenleri sil kafandan düşünme, sana zamanında kötü davrananları da aynı şekilde önemseme. Senden her istenilen şeyi köle gibi yapma. Bu anlattıklarımı daha detaylı bir şekilde anlatan çok sevgili hocamız Haluk Tatar ayni isimli youtube kanalinda anlatiyor. Kişisel gelişim videolari sayesinde zamaninda bana çok yardımcı olmuştu.
Çoğu ebeveyn böyle. Çocuklar küçük diye her haltı yaşlarına ve küçüklüklerine veriyorlar. Yahu kabullen işte çocuğunda sorunlar var ve psikoloğa gitmek istiyor. Neyin inadı bu? Gıcık kapıyorum böyle anne babalara.
 
Merhaba. Öncelikle daha çok gençsin. Kendini bu tür konularla çok fazla yıpratma. İnsanlarla mesafe konusuna gelirsek eğer, bu konuda en önemli nokta insanlara fazla gülmemek, fazla üzerlerine düşmemek, fedakarlık yapmamak ve çok konuşmamaktır. İnsanlar fazla güleni ciddiye almaz. Fazla fedakarlık yapana karşı minnet duygusu beslemez.(ne yazık ki öyle fedakarlık yapacaksan ailene ve kendisine çok güvendiğin kişilere yap.). Çok konuşanı dinlemez ve çok konuşan kişiye daha rahat davranır. Ayrıca laubali insanlardan kendini korumak bu yaşlarda biraz daha zor olabilir. Fakat yaşın ilerledikçe ve yavaş yavaş karakterinin de olgunlaşmasıyla eğer dediklerimin dışında hareket etmiyorsan insanlar sana kolay kolay bir şey dahi söyleyemez. Bu yüzden şimdilik onları görmezden gel ve kendini her konuda geliştirmeye bak. Zaten kendini geliştirip değiştirdikçe çevrendeki insanlarda değişecek ve bunun farkına bile varmayacaksın. Ve en başta da dediğim gibi kendini asla yıpratma.

Teşekkür ederim hocam. Çok konuşan biri değilim zaten. Dediğim gibi içime kapanık insanım.
Bu nasıl vurdumduymazlık. Cidden hala bu kafa yapısına sahip ebeveynleri görünce üzülüyorum. Çocukları zorbalığa uğruyor, atak geçiriyor, dışlanıyor ve büyüyünce geçer demekle yetinebiliyorlar. Yani bu durumda sana verebileceğim tek tavsiye güçlü olmaya çalış. Sana değer vermeyenleri sil kafandan düşünme, sana zamanında kötü davrananları da aynı şekilde önemseme. Senden her istenilen şeyi köle gibi yapma. Bu anlattıklarımı daha detaylı bir şekilde anlatan çok sevgili hocamız Haluk Tatar ayni isimli YouTube kanalinda anlatiyor. Kişisel gelişim videolari sayesinde zamaninda bana çok yardımcı olmuştu.

Aynen hocam ya. Eğer onların da bu yaşlarda başlarına gelseydi anlarlardı. Gerçi illa başlarına gelmesine gerek yok. Empati kurarak da anlayabilirler. Çocuklarım eğer olursa onlara böyle davranmayacağım.
Çoğu ebeveyn böyle. Çocuklar küçük diye her haltı yaşlarına ve küçüklüklerine veriyorlar. Yahu kabullen işte çocuğunda sorunlar var ve psikoloğa gitmek istiyor. Neyin inadı bu? Gıcık kapıyorum böyle anne babalara.

Hocam ailem psikolog deyince hemen psikopat olanlar veya çok derdi olanlar gidiyor sanıyorlar. Odaklanma sorunu olanlar bile gidiyor diyorum. Çok fenalaşıyorum diyorum. Onların gözlerinin önünde dışarıda yemek yiyemiyorum. Bunu gördükleri halde bir şey demiyorlar.
 
Merhabalar. 14 yaşındayım. Tanıdığım kişiler sürekli bana kötü davrandılar. Zorbalığa uğradım. Ama bir türlü onlara mesafe koyamıyorum. Onlar benden bir şey isteyince hemen yapıyorum. Evet, yapmamam lazım ama yapıyorum. İçe dönük bir insanım. Geçen anksiyete atağı geçirdim. Bu aralar geçirip duruyorum. Derslere odaklanamıyorum artık. Düşünmekten. Kafam çöp gibi. Sürekli ilk adımı ben atıyorum. Bazı hocalar bir sorun var mı diye soruyorlar ama bir şey demiyorum çünkü oysaki umurlarında değil. Yani öyle düşünüyorum. Hem söylesem ne yapabilirler ki? Geçmişte bazı kötü şeyler yaşadım. Aklıma geldikçe titremeye başlıyorum. İnsanlara nasıl mesafe koyabilirim? Anksiyete atağı geçirirken ne yapabilirim? Bu konuda bilgi sahibi olan kişiler cevaplarsa sevinirim.
Öncelikle merhaba, canını sıkma. Hayat kısa, kuşlar uçuyor. Eğitimini düşün, insanları değil. Stresten hasta olursun. Yapma, daha çok gençsin.
 
Hocam ailem psikolog deyince hemen psikopat olanlar veya çok derdi olanlar gidiyor sanıyorlar. Odaklanma sorunu olanlar bile gidiyor diyorum. Çok fenalaşıyorum diyorum. Onların gözlerinin önünde dışarıda yemek yiyemiyorum. Bunu gördükleri halde bir şey demiyorlar.
Ne alaka? Aileniz ne kadar çok yanlış düşünüyor. Sorunları olan her insan gidiyor. Aileniz sanırım psikolojik problemleriniz olduğunu kabullenmek istemiyor. Bu benim gözümde sorumsuzluktan başka bir şey değil. Yapabiliyorsanız kendiniz gidin, ailenize de durumu açmayın.
 
Ne alaka? Aileniz ne kadar çok yanlış düşünüyor. Sorunları olan her insan gidiyor. Aileniz sanırım psikolojik problemleriniz olduğunu kabullenmek istemiyor. Bu benim gözümde sorumsuzluktan başka bir şey değil. Yapabiliyorsanız kendiniz gidin, ailenize de durumu açmayın.

Hocam kendim gidemem. Okuldan eve gelirken 5 dakika bile geç kalınca kızıyorlar. Ne deseniz haklısınız.
 
Hocam kendim gidemem. Okuldan eve gelirken 5 dakika bile geç kalınca kızıyorlar. Ne deseniz haklısınız.
Hangi tepkiyi versem şaşırdım cidden. Ne kadar acayipler. Koruyacağız diye çocuklarını bu kadar darlamak, psikolojik sorunları olduğunu kabullenmemek, sürekli disiplinli hayat yaşatmak vs. yeni nesil anne babalarda epey popüler sanırım. Şu aralar çoğu kişiler bunları yaşıyor. İleride çocuğuma bunların hiç birini yaşatmam açıkçası. Ne kadar acı ve kötü.
 
Hangi tepkiyi versem şaşırdım cidden. Ne kadar acayipler. Koruyacağız diye çocuklarını bu kadar darlamak, psikolojik sorunları olduğunu kabullenmemek, sürekli disiplinli hayat yaşatmak vs. yeni nesil anne babalarda epey popüler sanırım. Şu aralar çoğu kişiler bunları yaşıyor. İleride çocuğuma bunların hiçbirini yaşatmam açıkçası. Ne kadar acı ve kötü.

Aynen hocam. Ha bir de marifetmiş gibi gidip yakınlarına anlatıyor. Çocuklarımı çok dışarıya salmıyorum diye.
 

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Geri
Yukarı