Arkadaşlar ilk olarak selamlar, babam ve annem ayrı. Bende genel olarak annemin yanında okurken lise çağında babamın yanına gitmek zorunda kaldım, benim seçim hakkımla olan bir şey değildi
. Neyse ilk önce her şey güzel okul falan derken ben babamla yaşamaktan aşırı mutsuzum, kendisi acente sahibi ve maddi durumu yerinde. Hayat umrunda değil, her gün dolaşıyor, takılıyor, eve gelip benimle dalga geçiyor. Gören duyguları yok sanar, çok düz biri. Ve o yeni eşi... Gerçekten iyi yüzlü kötülükler barındıran birisi. Ve en çok üzüldüğüm şey babam benimle asla adam akıllı sohbet bile etmiyor, bütün yatırımı o eşinde. Daha masa bile almadı sözü varken ama karısına yeni telefon alabiliyor
. Birkaç yıl önce tekrardan annemin yanında yaşamak istediğimi söylemiştim, fırça yemiştim doğrusu. Hep annemi kötülüyor ve herhangi bir şey de diyemiyorum. Fazla özele girmeyeceğim ama daha kötü şeyler yaşanıyor işte. Ben babamı nasıl annemin yanında kalmam için ikna edebilirim? Ona düz şekilde sorduğumda çok fazla kızıyor, dalga geçiyor. Ama ben bu gidiş ve ergenliğin verdiği duygusal değişimler, deliler gibi verilen ödev ile sakin bir ergenlik hayalimi başaramıyorum, gerçekten bilge bir büyüğümden yardım gerekli.
