Friedrich Nietzche'in Ölümden Sonraki Yaşam Hakkında Düşünceleri

Böyle Buyurdu Zerdüşt kitabından bir kesit yazacağım size;

Herkes bir yerlere kaçışmış, özellikle gövdenin düşeceği yerdekiler birbirine girmişti.

Ama Zerdüşt'ün kılı bile kıpırdamadı; gövde, parçalanmış bir halde, hemen yanına düştü. çabucak toparlanan yaralı, Zerdüşt'ü yanında diz çökmüş gördü. "Ne yapıyorsun öyle?" dedi. "Şeytanın ayağıma çelme takacağını ne zamandır biliyordum.Şimdi beni cehenneme götürecek; ona engel olacak mısın?
"Şerefimle söylerim ki, dostum, bu söylediğin şeylerin hiçbiri yoktur: ne cehennem ne de şeytan.Canın, bedeninden daha önce ölecek.Artık korkacağın hiçbir şey kalmadı!"

Başka bir yerde de;

Yeryüzünde acıyanların deliliklerinden daha büyük delilik görülmüş müdür? Yeryüzünde acıyanların deliliklerinden daha fazla acı getirmiş bir şey vardır? O sevenlere, lakin acımasının üstüne çıkamayanlara çok yazık! Bir zaman şeytan bana şöyle söyledi: "Tanrıların da kendi cehennemleri vardır: İşte bu, insanoğluna olan sevgisidir." Onun şöyle dediğini de duydum: "Tanrı öldü: İnsanoğluna acıdığı için."

İlk bölümde, Nietzsche cehennem, cennet, şeytan gibi şeylere inanmıyor ya da biliyor.
İkinci bölümde "Tanrıya yazık, Tanrının cehennemi insanoğluna sevgisidir, Tanrı sevenlerden, lakin acımasının üstüne çıkamayanlardandır." diyor.

Bu iki bölüm birbiriyle çelişmiyor mu? Bu konu hakkında bayağı kafa yordum ama uyduruk teorilere ulaşabildim anca. Bu iki bölümden ne çıkarmamız gerek?
Belki birileri birşey yazar sanmıştım.

Tanrının ölmesi ifadesi, tanrı fikrinin toplumda anlamını kaybetmesi anlamındadır. Tanrının ölümü;unutulmasıdır.
"Tanrı öldü; tanrı insanlara duyduğu merhamet yüzünden öldü."

İfadesi ise kutsal kitaplarda bahsedilen yaratılış hikayesiyle ilişkilidir. Kuranda ve İncilde anlatıldığı üzere Adem tanrının koyduğu tek kuralı çiğner ve yasak meyveyi yer. Bunun üzerine tanrı insanoğlunu cezalandırmak yerine onları cennetinden sürgün eder ve dünyaya gönderir. Yani tanrı insanlara cennete girmek için bir şans daha tanır bir nevi.
Nietzsche der ki tanrının bu merhameti unutulmasına ve dolayısıyla ölmesine yol açtı.

Nietzsche kitabının bu bölümünde merhametin ne kadar tehlikeli bir duygu olduğuna dikkat çekmiştir.
Bu sözden önce der ki:
"Dünyada merhametlilerin yaptığı aptallıklardan daha büyükleri olmuş mudur? Ve dünyada merhametlilerin aptallıklarının neden olduğu acılardan daha fazlasına neden olan bir şey var mıdır?"
Merhametin ötesinde daha yüksek bir duyguya sahip olmayan sevenlere ne kadar yazık!

Dolayısıyla anlatılmak istenilen konular farklı olduğu için ifadeler çelişmez. İlk alıntıda ölüm sonrası endişeler hakkında konuşulurken, diğerinde merhamet duygusundan bahsediliyor. Tanrının ölümü ise ikinci alıntıda anlatımı güçlendirmek için bir örnekleme sadece.

Eirenee dedi:

Böyle Buyurdu Zerdüşt kitabından bir kesit yazacağım size;

Herkes bir yerlere kaçışmış, özellikle gövdenin düşeceği yerdekiler birbirine girmişti.

Ama Zerdüşt'ün kılı bile kıpırdamadı; gövde, parçalanmış bir halde, hemen yanına düştü. çabucak toparlanan yaralı, Zerdüşt'ü yanında diz çökmüş gördü. "Ne yapıyorsun öyle?" dedi. "Şeytanın ayağıma çelme takacağını ne zamandır biliyordum.Şimdi beni cehenneme götürecek; ona engel olacak mısın?
"Şerefimle söylerim ki, dostum, bu söylediğin şeylerin hiçbiri yoktur: ne cehennem ne de şeytan.Canın, bedeninden daha önce ölecek.Artık korkacağın hiçbir şey kalmadı!"

Başka bir yerde de;

Yeryüzünde acıyanların deliliklerinden daha büyük delilik görülmüş müdür? Yeryüzünde acıyanların deliliklerinden daha fazla acı getirmiş bir şey vardır? O sevenlere, lakin acımasının üstüne çıkamayanlara çok yazık! Bir zaman şeytan bana şöyle söyledi: "Tanrıların da kendi cehennemleri vardır: İşte bu, insanoğluna olan sevgisidir." Onun şöyle dediğini de duydum: "Tanrı öldü: İnsanoğluna acıdığı için."

İlk bölümde, Nietzsche cehennem, cennet, şeytan gibi şeylere inanmıyor ya da biliyor.
İkinci bölümde "Tanrıya yazık, Tanrının cehennemi insanoğluna sevgisidir, Tanrı sevenlerden, lakin acımasının üstüne çıkamayanlardandır." diyor.

Bu iki bölüm birbiriyle çelişmiyor mu? Bu konu hakkında bayağı kafa yordum ama uyduruk teorilere ulaşabildim anca. Bu iki bölümden ne çıkarmamız gerek?
Belki birileri birşey yazar sanmıştım.

Genişletmek için tıkla...

Bence o kitabı şimdi okuma. Çünkü öyle kitaplar yüksek bir bilgi birikimi isteyen kitaplardır. Ve sadece 1 defa değil, 5 defa okumanı öneririm. Ve kesit kesit oku. Öyle daha iyi anlayabilirsin. Saygılar.

Öbür tarafta hiçlikten başka bir şey olmadığını kuvvetli bir biçimde ifade edebilmek adına inançlı adamların temel kavramlarına (Tanrı, Din, Mükafat, Cezalandırma, Vs.) takke düşürme yapıyor. Nitekim hiçliği hiçlik üzerinden advertise etmek zahmetli, hatta imkansız bir iş.

İki bölüm birbiriyle çok çelişiyor. Birinde Tanrı'nın varlığını kabul ediyor, diğerinde etmiyor. Bazı durumlarda olduğunu ya da olmadığını kabul ediyor. Ben böyle bir anlam çıkardım ama.