BurakBirinci1
Hectopat
- Katılım
- 18 Ocak 2020
- Mesajlar
- 143
- Çözümler
- 1
Merhaba, gece anlamlandıramadığım bir olay yaşadım ve bu olay yüzünden bütün gün sürekli düşünmekten odağım dağıldı. Konuşacak arkadaşım da fazla olmadığı için sizinle konuşma ihtiyacı hissettim.
Şimdi olay şöyle oldu. Gecenin birinde veya ikisinde tam hatırlamamakla birlikte o saat civarı uyumaya geçtim. Bu aralar yazları sürekli yatağın köşelerinde yer değişe değişe uyumaya başladım. O şekilden şekle döndüğüm anların da hepsini hatırlıyorum. Bu gece dönerken de üşüyüp balkonun yarısını kapattığımı da hatırlıyorum ama ışığı açmadığıma da eminim. Neyse, odamda ışığın açık olduğunu fark ediyorum ve açık olduğu an telefonuma bakmıştım ki her gözümü açtığımda telefonumun saatine de sürekli bakıyorum ve ilk baktığımda saat gecenin tam dördüydü. Herhalde bizimkiler açmıştır sonra kapatırlar diyerek gözlerimi kapattım. On dakika geçti hâlâ kapanmıyor. Ufak ufak içten içe sinirleniyorum ve neyse diyerek tekrar gözlerimi kapatıyorum. Halen ışıklar kapanmamış sonra içimden "lan ne olur kapatın da şu ışıkları bir artık uyuyalım" dedim iki dakika sonra gözlerimi kapatıyorum. Telefona da bakıyorum saat olmuş 04.30 veya 04.40 gibi halen kapatan olmayınca ayağa kalktım. Koridora çıkıp uzaktan annemle babamın odasında ki kapıya gözümü diktim. Bizimkilerin uyuduğunu gördüm ve genellikle odaları kapalı oluyor. Açık olmayınca bir şeyler içim içimi yemeye başladı. Babam çıkmıştır diyerek arabasını kontrol ettim arabası da dışarıda duruyordu. Annem olsaydı kendi odasında ki kapısı açık olup ve odamda ki balkonun kapısını da her zaman yaptığı gibi kesinlikle kapatırdı. Evde üç kişiyiz yani ikisi uyuyorsa ve evde bir uyurgezer de olmadığına göre hırsızlardan şüphelendim. Evi kontrol ettim ki bu şüphe de hemen söndü çünkü hırsızlar eve girseydi bizimkiler duyardı. Kapılar ile camlarda bir zorlanma da yok. Uyku sersemliği ve sinir kriziyle birlikte korkuyla karmaşık bir duygu yaşadım. Korkudan titremeye başlayınca odama hızlıdan geçtim. Işığı kapatıp ve kendimi de yatağa atıp ardından içimden besmele çekmeye başlayıp iki dakika sonra hemen uyuya kalmışım.
Sabah dokuz buçuk gibi gözlerimi açtıktan sonra hemen balkonun kapısına baktım. Dediğim gibi annem balkonun kapısını sıcaklardan dolayı açmış. Tabii ki hayatta olduğuma ve sorun yaşamadığıma sevindim. Bu arada bizimkilerle de gün içinde sürekli konuştum. Onların olmadığını kesinleştirdim çünkü bu gece çıkmamışlar odalarından üstelik hırsızlık olayı da olsaydı duyarlardı. Bizimkilerin uyurgezerliği de yok. Yatmadan önce evi düzenli hep kontrol ederdim. Bu konuda da sıkıntı olmadığına eminim.
Acaba ben mi takıntı ettim? Bilemedim, sanırım gerçekten kafayı yedim. Ya da cidden kafayı yemeye mi başladım? Bu da olabilir yani neden olmasın ki? Bu aralar uzun zamandır kötü günler geçiriyorum. Belki bunun etkisi vardır ya da hiç alakası yoktur. "Amma da abarttın be dostum kedi geçmiş kedi git yat rahatına bak" ta diyebilirsiniz.
Yorumunuzu merak ediyorum. Sizler ne düşünüyorsunuz?
Şimdi olay şöyle oldu. Gecenin birinde veya ikisinde tam hatırlamamakla birlikte o saat civarı uyumaya geçtim. Bu aralar yazları sürekli yatağın köşelerinde yer değişe değişe uyumaya başladım. O şekilden şekle döndüğüm anların da hepsini hatırlıyorum. Bu gece dönerken de üşüyüp balkonun yarısını kapattığımı da hatırlıyorum ama ışığı açmadığıma da eminim. Neyse, odamda ışığın açık olduğunu fark ediyorum ve açık olduğu an telefonuma bakmıştım ki her gözümü açtığımda telefonumun saatine de sürekli bakıyorum ve ilk baktığımda saat gecenin tam dördüydü. Herhalde bizimkiler açmıştır sonra kapatırlar diyerek gözlerimi kapattım. On dakika geçti hâlâ kapanmıyor. Ufak ufak içten içe sinirleniyorum ve neyse diyerek tekrar gözlerimi kapatıyorum. Halen ışıklar kapanmamış sonra içimden "lan ne olur kapatın da şu ışıkları bir artık uyuyalım" dedim iki dakika sonra gözlerimi kapatıyorum. Telefona da bakıyorum saat olmuş 04.30 veya 04.40 gibi halen kapatan olmayınca ayağa kalktım. Koridora çıkıp uzaktan annemle babamın odasında ki kapıya gözümü diktim. Bizimkilerin uyuduğunu gördüm ve genellikle odaları kapalı oluyor. Açık olmayınca bir şeyler içim içimi yemeye başladı. Babam çıkmıştır diyerek arabasını kontrol ettim arabası da dışarıda duruyordu. Annem olsaydı kendi odasında ki kapısı açık olup ve odamda ki balkonun kapısını da her zaman yaptığı gibi kesinlikle kapatırdı. Evde üç kişiyiz yani ikisi uyuyorsa ve evde bir uyurgezer de olmadığına göre hırsızlardan şüphelendim. Evi kontrol ettim ki bu şüphe de hemen söndü çünkü hırsızlar eve girseydi bizimkiler duyardı. Kapılar ile camlarda bir zorlanma da yok. Uyku sersemliği ve sinir kriziyle birlikte korkuyla karmaşık bir duygu yaşadım. Korkudan titremeye başlayınca odama hızlıdan geçtim. Işığı kapatıp ve kendimi de yatağa atıp ardından içimden besmele çekmeye başlayıp iki dakika sonra hemen uyuya kalmışım.
Sabah dokuz buçuk gibi gözlerimi açtıktan sonra hemen balkonun kapısına baktım. Dediğim gibi annem balkonun kapısını sıcaklardan dolayı açmış. Tabii ki hayatta olduğuma ve sorun yaşamadığıma sevindim. Bu arada bizimkilerle de gün içinde sürekli konuştum. Onların olmadığını kesinleştirdim çünkü bu gece çıkmamışlar odalarından üstelik hırsızlık olayı da olsaydı duyarlardı. Bizimkilerin uyurgezerliği de yok. Yatmadan önce evi düzenli hep kontrol ederdim. Bu konuda da sıkıntı olmadığına eminim.
Acaba ben mi takıntı ettim? Bilemedim, sanırım gerçekten kafayı yedim. Ya da cidden kafayı yemeye mi başladım? Bu da olabilir yani neden olmasın ki? Bu aralar uzun zamandır kötü günler geçiriyorum. Belki bunun etkisi vardır ya da hiç alakası yoktur. "Amma da abarttın be dostum kedi geçmiş kedi git yat rahatına bak" ta diyebilirsiniz.
Yorumunuzu merak ediyorum. Sizler ne düşünüyorsunuz?
Son düzenleme:
