Sharpei Avcısı
Kilopat
- Katılım
- 30 Kasım 2015
- Mesajlar
- 1.863
- Makaleler
- 2
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Bir yıldır yaşadığım bir durum var. Gün içerisinde bir sahneyi gördüğümde, bazen bu kesit bana aşırı tanıdık geliyor. Sanki önceden izlemişim de tekrar yaşıyorum gibi. Bazılarında nedense bunları rüyamda gördüğümü bile hatırlıyorum. Bir anlık farkındalık yaşayıp olayın aynen gerçekleşmesini seyrediyorum. Anlık bir sersemlik oluşuyor. Kendimce sebebini yorumlamak istersem, hafızam ve bilincim bir anlık boşlanıyor ve transa geçiyorum; bu yüzden de iki türlü bir anımsama ortaya çıkıyor. Birincisi gördüm, ikincisi görmüştüm. Birinci durumda olayı doğrudan yaşıyorum; ikinci durumda ise bunu farklı bir zaman aralığında, şu tarihte yaşamıştım gerçekliği ile sağlanan bir anımsama yaşıyorum. Bunun hakkında bir fikri olan var mı?
Yorgunluk da olabilir. Sebebini bilmiyorum, ancak yaz tatilinde geceleri uyuyamıyorum. Ya kontrolü kaybedip sızıyorum, ya da saat 7 oluyor, ardından da 11-12 gibi kalkıyorum; yaşım gereği de bu değerler aslında sağlıksız. Kontrolü elime alamıyorum. ``Uyumak istemiyorum`` fikri kendini gözlerimi uyumak için kapadığımdan itibaren seri biçimde tazeliyor. Gözlerimi kapadığım gibi, sesler beni ürkütüyor. Arkamdan birisi gelip beni öldürebilir gibi. Bununla bir algım kapalı yüzleşmeyi kabullenemiyorum ve gözlerimi kapatıp uyuma isteğim anlık bir irkilme ve dehşet duymuşlukla açılıyor. Bunu önlemek için ne yapmalıyım? İçimde resmen Shukaku varmış gibi.
Kendimi savunmasız hissediyorum. Kas gücü olarak yaşıtlarımın ortalamasından belki öndeyimdir. Zeka seviyesi olarak Y jenerasyonu gerekliliğini sağlamıyor olabilirim. Bir haber veya bir sahne izlediğimde ``Bu noktada ben ne yapabilirdim?`` demekten kendimi alamıyorum. Karamsarlık duyuyorum kendimde.
Araştırma yapacak çok zamanım var, ancak bahanelerle kaçıyorum. Kendimi hazır veya uygun hissetmiyorum. İngilizce'mi geliştirmek için uğraşabilecekken, ailem İngilizce yaz okuluna göndermiyor (maymun iştahlı olduğumu söylerler ki bunu da reddedemeyeceğim şekilde gösteririm), ben ise evde İngilizce çalışmaya bahaneler üretiyorum. Yaz tatilinin başından başlasaydım, kullanım bilgim yeterli (bana göre) gelebileceğinden ötürü kelime bilgisine çalışabilirdim. Yine yeterlilik seviyemi (kişisel muhakeme) aşınca, İspanyolca veya Fransızca gibi bir dile başlayabilirdim. Ancak bunu yapamayacak kadar üşengeç, belki de tembelim.
Araştırma notlarımı kurşun kalemle yazdığım için mahvolmuşlar. Onları yenilemekle uğraşıp üzerine fark ettiğim unsurları, geliştirmeye açık fikirlerimi ve yeni işime yarayacak noktaları kaydederek verimli ve ivme yakalamaya uygun bir ortam hazırlayabilecekken bunu yapmıyorum. Bunlarla ilgili bir tavsiyesi olan var mı? Azim ve kendimi kontrol edebilme açısından yapabileceğim bir antrenman var mı?
Yorgunluk da olabilir. Sebebini bilmiyorum, ancak yaz tatilinde geceleri uyuyamıyorum. Ya kontrolü kaybedip sızıyorum, ya da saat 7 oluyor, ardından da 11-12 gibi kalkıyorum; yaşım gereği de bu değerler aslında sağlıksız. Kontrolü elime alamıyorum. ``Uyumak istemiyorum`` fikri kendini gözlerimi uyumak için kapadığımdan itibaren seri biçimde tazeliyor. Gözlerimi kapadığım gibi, sesler beni ürkütüyor. Arkamdan birisi gelip beni öldürebilir gibi. Bununla bir algım kapalı yüzleşmeyi kabullenemiyorum ve gözlerimi kapatıp uyuma isteğim anlık bir irkilme ve dehşet duymuşlukla açılıyor. Bunu önlemek için ne yapmalıyım? İçimde resmen Shukaku varmış gibi.
Kendimi savunmasız hissediyorum. Kas gücü olarak yaşıtlarımın ortalamasından belki öndeyimdir. Zeka seviyesi olarak Y jenerasyonu gerekliliğini sağlamıyor olabilirim. Bir haber veya bir sahne izlediğimde ``Bu noktada ben ne yapabilirdim?`` demekten kendimi alamıyorum. Karamsarlık duyuyorum kendimde.
Araştırma yapacak çok zamanım var, ancak bahanelerle kaçıyorum. Kendimi hazır veya uygun hissetmiyorum. İngilizce'mi geliştirmek için uğraşabilecekken, ailem İngilizce yaz okuluna göndermiyor (maymun iştahlı olduğumu söylerler ki bunu da reddedemeyeceğim şekilde gösteririm), ben ise evde İngilizce çalışmaya bahaneler üretiyorum. Yaz tatilinin başından başlasaydım, kullanım bilgim yeterli (bana göre) gelebileceğinden ötürü kelime bilgisine çalışabilirdim. Yine yeterlilik seviyemi (kişisel muhakeme) aşınca, İspanyolca veya Fransızca gibi bir dile başlayabilirdim. Ancak bunu yapamayacak kadar üşengeç, belki de tembelim.
Araştırma notlarımı kurşun kalemle yazdığım için mahvolmuşlar. Onları yenilemekle uğraşıp üzerine fark ettiğim unsurları, geliştirmeye açık fikirlerimi ve yeni işime yarayacak noktaları kaydederek verimli ve ivme yakalamaya uygun bir ortam hazırlayabilecekken bunu yapmıyorum. Bunlarla ilgili bir tavsiyesi olan var mı? Azim ve kendimi kontrol edebilme açısından yapabileceğim bir antrenman var mı?
Son düzenleyen: Moderatör:
O duygunun bilimsel adı dejavu'dur. Duymuşsunuzdur.
