25 yaşıma geldim, hiç sevgilim olmadı, hiç işim olmadı, hiç arkadaşım olmadı, hiç param olmadı, hiçbir yeteneğim yok, hiç özgüvenli olamadım. Anksiyete ve sosyal fobi adı verilen psikolojik sorunlarım var. Bence bu sorunların da ötesinde başka sıkıntılar var ama doktorlar hayır diyor.
İnsanlar benimle alay ediyor, beni dışlıyor, benimle konuşmuyor. Hiçbir şekilde sosyal ortamlara dahil olamıyorum. Lise ve üniversitedeki bütün arkadaşlarım iş sahibi oldu, sadece ben işsiz kaldım. Aşırı heyecandan dolayı, iş tecrübesi olmamasından dolayı, mezuniyetimin aranan pozisyon için yeterli olmamasından dolayı mülakatlarda sürekli eleniyorum. Her an hayal kırıklığına uğruyorum.
Ailem destek oluyor çok şükür ama nereye kadar ailem benim için masraf yapacak? İşsiz olduğum için genel sağlık sigortası primini her ay ailem ödüyor. Ailemden bir şey istemeye utanır oldum. Bilgisayar, telefon, kıyafet, akıllı bileklik, kitap vs. ne varsa hepsini ailem aldı.
Askerliği nasıl yapacağımı sürekli düşünüyorum, askere gittiğimde insanlar benimle uğraşır mı, dalga geçer mi korkusuyla günümü geçiriyorum. 1 sene erteleme kararı verdiler, daha da erteleme vereceklerini sanmıyorum.
Adam olsam ve bu lanet hastalıklarım olmasa askerliği yapmıştım, işe girmiştim ve kendi paramı kazanmıştım. Her maaş aldığımda aileme katkıda bulunurdum. Artık utanarak eve gelmezdim. İşim olduğu için başka da bir şey istemezdim Allah'tan. Hayatım monotonlaşacağı için çok sorun olmayacaktır. Evden işe, işten eve.
