Şükür ederek, çalışarak ve her sabah kendine ben hoşnut olmadığım bu durumdan kurtulacağım diyerek. Ne zaman ayağın bir engele çarpsa, engel yolundan kalkmayacak bir şeyse etrafından dolaşacak kadar kendini buna hazırlamalısın. Maddi durumun, ailevi sorunların, sosyal statün ne olursa olsun. Sosyal mecralarda bahsetmedim ama bahsedeyim belki birisine umut olur. Ben lisedeyken babamın maddi durumu pek iyi değildi, liseyi bırakıp çalışmaya karar verdim. Başarılı bir öğrenciydim. İki hafta kadar okula gitmedim, ailemin durumdan haberi yok, oto yıkamacıda günlük 12 liraya araba yıkıyorum. Bir paket sigara o zamanlar 5.5-6 tl. Var sen hesap et, okul rehber hocam babamı arıyor, durumu anlatıyor. Akşamına evde kıyamet kopuyor ve babam bana tek bir laf söylüyor. Evet arkadaşlar bir film-dizi klasiğidir belki bu cümle "sen oku,ben gömleğimi satarım". O gün hayatımı değiştirmiştir. Ama o 2 hafta bana hayatımın dersini de vermiştir. Lüks arabalar, havalı insanlar, küçümseyici bakışları, 1 lira bahşiş verdi diye kendisini milyoner sananlar. Neyse, liseyi bitirip öss sınavına girdim. Şimdi ne diyorlar ona YKS-TYT işte her neyse. Bir halt beceremedim. Babamın suratına bakacak yüzüm yok, aile içi huzurumuz yerinde ama benim içim çok huzursuzdu arkadaşım. Odama kapandım, önümde dağ gibi test kitapları. Babam ve rahmetli annem odama geldiler. Babam bana "ben hayattayken okuyacaksın oğlum, benden sonra kardeşine de sen bakacaksın" dedi. Annem halime üzülmüş. O güzel gözleriyle bana bir bakışı vardı arkadaşım, dünyayı verseler, diplomamı elimden alsalar değişmem. Velhasıl, tüm o kitap dağını sınava kadar yerle bir ettim. Sınavdan çıktım annem babam beni bekliyor. Bir şey deme oğlum dedi annem ne olursa olsun gururumsun benim. Sonuçlar açıklandı. O zaman evde internetimiz yok çıktık gittik bir kafeye. Bir baktım Türkiye de ilk 1.000 olmuşum. Bu bana hem başarının hem o güzel iki insanın bana güvenini kara çıkartmamanın sevincini yaşattı. Tercihler yapıldı Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesini kazanmıştım. Kalktık gittik Ankara'ya. Yerleştirdi ailem beni. Mart ayında güzel anamı kaybettim. Bugün ne zaman bir ana girse odama, ayağa kalkar öyle ilgilenirim. Hayatın acısını, azime çevirirsen önünde dağ olsa yıkmaz kardeşim. Bugünüme, dünüme ve hiç bilmediğim yarınıma binlerce kez hamd olsun.