Hayattan ne istendiğinizi bilmemek

Arkadaşlar, şu an İngiltere'de dil eğitimi alıyorum gelecek sene üniversitem başlayacak ama bu bana umut ve mutluluk vermiyor. Babam sırf beni okutmak için inanılmaz paralar ödüyor, onun için bir hayal kırıklığı olduğumu biliyorum. Onun yüzüne bakınca utanıyorum. Sürekli mutsuzum hiçbir şey beni umutlandırmıyor. Şu anki hayatımı isteyecek milyonlarca insan var ama bunlar bana yetmiyor. Hayatımın hiçbir noktasında yaşadığım için şanslı ve mutlu hissetmedim. Özelikle bazı zamanlarda inanılmaz bir bunalıma giriyorum ve bu 1 hafta ile 2 hafta kadar sürüyor sonra normalime dönüyorum. Yapmayı sevdiğim tek şey matematik çözmek ve oyun oynamak kendimi hiçbir zaman yaşıtlarım gibi hissetmedim. Onlar sürekli kızlar ile takılıyor, arkadaşlarıyla geziyorlar, ben ise bir kızla konuşurken bile inanılmaz utanıyorum. Hayatımda istedeğim birçok şeyi elde etim. Genel olarak hayatan bir memnuniyetsizliğim var. (Artık hayatımda neşeli bir insan olmak istiyorum.) Bunun için bir ilaç kulanmam mı gerekiyor? Her şeyi yapmaya hazırım.
Dostum yeni hobiler edinmeye çalış, elektro gitara başlayabilirsin. GYM çok iyi bir örnek mesela. Kendini meşgul edecek, yoracak bir şeyler bul. Yorulduğunda bunalıma giremeyeceksin, en önemlisi kendine dikkat edeceksin. Giyimine, kendine, hayatına önem vericeksin. Yolun sonunda kendini bulucaksın eminim... Bol şans kardeşim<3

Bence bi' spor salonuna yazıl. Sonucu üzmeyecektir:)
 
Psikiyatriste gitmenizi ve bunları anlatmanızı öneririm. Bir de şöyle bir şey var, Psikiyatristlerin her şeye yardımı dokunamaz. Mesela ben yalnızlık hissediyorum kendimi bildim bileli. İlaçlar bu konuda yardımcı olamaz bence. Ya da şöyle örnek vereyim; Korkuyorum, anksiyetem var diyelim, yaşadığım ülke güvende hissetmemi sağlamıyorsa ve güvenli değilse, tecavüzcüler serbest kalıyorsa, bu durumda korkmayayım diye ne kadar ilaç kullanırsam kullanayım, sorunun kaynağını çözmeyecektir.
 
Arkadaşlar, şu an İngiltere'de dil eğitimi alıyorum gelecek sene üniversitem başlayacak ama bu bana umut ve mutluluk vermiyor. Babam sırf beni okutmak için inanılmaz paralar ödüyor, onun için bir hayal kırıklığı olduğumu biliyorum. Onun yüzüne bakınca utanıyorum. Sürekli mutsuzum hiçbir şey beni umutlandırmıyor. Şu anki hayatımı isteyecek milyonlarca insan var ama bunlar bana yetmiyor. Hayatımın hiçbir noktasında yaşadığım için şanslı ve mutlu hissetmedim. Özelikle bazı zamanlarda inanılmaz bir bunalıma giriyorum ve bu 1 hafta ile 2 hafta kadar sürüyor sonra normalime dönüyorum. Yapmayı sevdiğim tek şey matematik çözmek ve oyun oynamak kendimi hiçbir zaman yaşıtlarım gibi hissetmedim. Onlar sürekli kızlar ile takılıyor, arkadaşlarıyla geziyorlar, ben ise bir kızla konuşurken bile inanılmaz utanıyorum. Hayatımda istedeğim birçok şeyi elde etim. Genel olarak hayatan bir memnuniyetsizliğim var. (Artık hayatımda neşeli bir insan olmak istiyorum.) Bunun için bir ilaç kulanmam mı gerekiyor? Her şeyi yapmaya hazırım.

Kanka kızlarla konuşurken utanıyorsan, kendin olmayı dene. Olabildiğince normal davran ve ilk mesajı atarken, veya ilk konuşmayı yaparken hiç düşünme. Sonra devamı gelir.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı