slayerdutch
Hectopat
- Katılım
- 5 Mayıs 2020
- Mesajlar
- 1.817
- Makaleler
- 8
- Çözümler
- 7
Corona başlayalı 1 yılı geçti. Ve ben resmen artık hayattan zevk almamaya başladım. Defalarca depresyona girdim, şu anki hayatımın %90'ı kötü geçiyor. Doğru dürüst arkadaşım yok. 2 dostum var sadece ama bu aralar onlarla da pek konuşmuyorum. Kız arkadaşım yok, yalnızım, daralmışım. Evde bir annem var onun haricinde pek kimsem yok. Babam da var ama onunla 2 haftada bir görüşüyorum. Öğretmenlerle az da olsa aram var. 7. Sınıfım ve önceden sevdiğim bir rehber öğretmenim vardı, benim geçici psikolojik sorunlarımı o çözüyordu (5. ve 6. Sınıftayken) ama şimdikinden nefret ediyorum. Yaptığı hiçbir şey yok. Sadece imalı imalı testler atıyor mailden. Son 2 hafta deneme sınavı olduk onlarda da çok iyi yapamıyorum. Yani benim için işler zor. Annem bana "Kafana takma ya, eninde sonunda çalışıp yapacaksın, dayanacaksın." diyor. Ama daha fazla dayanamıyorum. Günler geçtikçe üstümdeki yük daha da ağırlaşıyor. Son olarak ise şunu diyeceğim, belki Corona bitene kadar böyle konular açacağım.
Son düzenleyen: Moderatör:
