Asdasgudas
Hectopat
Bu aralar oyunları bitirince şöyle bir his olur ve gözlerim dolar: Ben salağım 2 tane alttan dersim var vize haftasında 4 tane oyun bitirdim. Ders çalışmam gerekirken yaptığım şeye bak ![Grinning face :grinning: 😀](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f600.png)
![Grinning face :grinning: 😀](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f600.png)
Merhabalar.
Hiç, bir oyunda ağladınız mı belli bir sebepten dolayı? Ben şahsen Arthur Morgan ölünce hüngür hüngür ağladım.
Sinirden ağlamak sayılırsa ağladım. NFS: Underground oyununda (ilk oyun) yarışlar daha zordu, 80'li sıralardaki bir yarış da oyunun en zor 2-3 yarışından biriydi. Birkaç gün kadar o yarışı geçmek için uğraştım, sonunda bitiş çizgisine 100 metre kala 1. sırada gelmeyi başardım. Çizgiye 100 metre kala benim gittiğim yolu kesen başka bir yoldan a. I. Trafik arabası geçti, ben de günlerdir kazanmak için uğraştığım yarışın son 100 metresinde ona yandan girdim.
Sinirden ağladım, bağırdım, saçımı yoldum, o dönemde olan CRT monitörümü duvara vurdum, küfrettim. Sonuç olarak birkaç hafta oynamayı bıraktım, sonra sinirim geçmişken denedim. İlk seferde geçtim. Demek ki hırs, stres ve öfke kolay olan bazı şeyleri zorlaştırıyormuş dedim.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.