swezyyy
Centipat
- Katılım
- 9 Kasım 2020
- Mesajlar
- 419
- Çözümler
- 2
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Öğrenci
Arkadaşlar, uzun zamandır başıma gelen bir olayı anlatacağım, daha çok içimi dökeceğim. Başlıkta yazdığı gibi, sanki iki farklı kişiliğim var. Birisi karamsar ve her zaman kötü düşünüyor. Diğeri ise iyi şeyler düşünmeye çalışırken, karamsar olan onu içine çekip en kötü senaryoyu kafama kazıyor. Mesela koşarken düşüp çok kötü yaralanırsam diye yıllardır koşmuyorum. Mesela kötü bir şey oluyor ve ben hep en kötüsünü düşünerek kendimi depresyona sokuyorum. İnternette doğruluğu tartışılan beck ve deprasyon testinden neredeyse full çektim diyebilirim. Tüm soruları okudum ve içimden geçenleri işaretledim. Sırf insanlar beni kabul etsin diye, internetten çaldığım şakaları onlara yaparak güldürmeye çalışıyorum. İnsanların beni onaylamadığını düşünüyorum. Tüm sözlerde bir anlam arıyorum. İnsanlarla iletişimim yok neredeyse. İnsanlar beni kabul etsin diye şekilden şekle giriyorum. Gerekirse kendimi rezil edip insanları güldürüyorum. Ama içten içe
.Kimsenin değerini bilmediğimi düşünüyorum. Etrafımdaki insanlar çok iyi bana sürekli iyi davranıyorlar, ama ben onları hak etmediğimi düşünüyorum. Ve artık duyguları hissetmiyorum. Ağlayamıyorum, gülemiyorum ve sevinemiyorum. En fazla 15-20 dakika mutlu olabiliyorum. Geri kalanı karamsar. Bazen ben dünyada olmasaydım ne olurdu diye düşünüyorum. Sonuç hiçlik, ailem, arkadaşlarım, hepsi beni kabul ediyor. Ama ben onları haketmiyorum. Yalan söylüyorum hem de nefes alır gibi. Hayatta başarım yok. FPS türü oyunlarda berbatım. Stratejide ise en kolay oyunları bile en kolay seviyede bitiremiyorum. En az 8-9 yıldır bilgisayar ile ilgileniyorum. Ne kasa hakkında ne de yazılım anlamında bilgim yok. Artık oyun oynama isteğim bile yok. Söylemesi ayıptır fakat PS4'te Ghost of Tsushima ve RDR2 gibi şahane oyunlara sahibim, ama 1 gram oynama isteğim yok. Yazdığım kurgular müthiş fakat hepsi aklımda müthişler. Sürekli şüpheciliğim de var. Mesela okul zamanında sürekli kontrol ederdim kendimi. Doğru sınıfa mı gidiyorum diye. Her ne kadar dışarıdan bakıldığında mutlu gözüksem de eskiden kalma travmalarım var. En az 2-3 kere ölümden döndüm. Her an kötü şeyler olacakmış gibi hissediyorum. Ve size bahsedemeyeceğim iki sırrım var.
Çocukken durumumuz iyi değildi ama sürekli aileme oyuncak aldırıp bir kere bile oynamazdım. Bencil biriydim. Bir anlık sinirle çok sevdiğim anneanneme küfür etmiştim. Büyüklerimin sözünü dinlemeyip onlara kötü davranırdım. Şu anda aşırı vicdan azabı çekiyorum. Keşke o oyuncakları aldırmasaydım diye, en az 10-12 senelik konular fakat çok büyük vicdan azabı çekiyorum. Geçmişte dediğim, yaptığım her hareket için vicdan azabı çekiyorum. İçten içe
Her geçen gün benim için aynı olmaya başladı. Sabah uyandığımda uyanmış gibi yapıp, annemin evden gitmesini bekliyorum. Gittikten sonra ise yeniden uyuyorum. 1-2 saat sonra uyanıp 4 ders kaçırdığımı fark ediyorum. Ama aileme derslere girdiğimi söylüyorum. Çok umursamaz biriyim. Dersleri, ödevler, projeleri hiçbirini umursamıyorum.
Buraya kadar okuyan herkese teşekkürler, moderatör arkadaşlara selamlar. Gününüz iyi geçsin.
öldüğümü hissediyorum.
Çocukken durumumuz iyi değildi ama sürekli aileme oyuncak aldırıp bir kere bile oynamazdım. Bencil biriydim. Bir anlık sinirle çok sevdiğim anneanneme küfür etmiştim. Büyüklerimin sözünü dinlemeyip onlara kötü davranırdım. Şu anda aşırı vicdan azabı çekiyorum. Keşke o oyuncakları aldırmasaydım diye, en az 10-12 senelik konular fakat çok büyük vicdan azabı çekiyorum. Geçmişte dediğim, yaptığım her hareket için vicdan azabı çekiyorum. İçten içe
sonumun geldiğini düşünüyorum.
Buraya kadar okuyan herkese teşekkürler, moderatör arkadaşlara selamlar. Gününüz iyi geçsin.
