Kedim kansere yakalandı

King Weathers dedi:

Geçmiş olsun. Evcil hayvanı kaybetmek çok kötü bir şey. Köpeğim öldüğünce o kadar üzüldüm ki, o üzüntüyü bir daha çekmemek için yeni köpek sahiplenmedim.

Genişletmek için tıkla...

imnotagamer dedi:

2018 Haziran ayında sahiplendiğim bir kedim var. Bu resim, onu ilk sahiplendiğim zamandan, cinsi de British Silver Shaded.

Eki Görüntüle 684355

Önceki sahibindeyken balkondan düşmüş. Maalesef iskelet sistemi zarar görmüş. Gözünü almak zorunda kalmışlar. Ardından kedi veterinere bırakılmış. Ben de evde tek olduğumdan ve kardeşimin kedisine çok alışık olduğumdan dolayı kedi arıyordum sahiplenecek. Kardeşim normalde bana kendi kedisini getirecekti. Onda da Scottish Fold cinsi gri renk kedi vardı. Onun da beyninde tümör vardı ve ayda 1-2 kez veterinerde kan değerlerini normale döndürmek için kontrole gidiyordu.

Neyse, kardeşim bir gün veterinere gidince bu kediyi görmüş. Bana resmini attı. Ben de kabul ettim. Veteriner ile uzun uzun görüştük, şartları konuştuk.

• Kulağı sürekli kir akıtıyordu ameliyattan ve gözün alınmasından dolayı. 2 günde 1 temizlenecekti,
• Çenesinin altında çıkan siyah lekeler temizlenecekti,
• Aralıklı olarak kedinin resmi gönderilecekti,
• İskelet sistemi zarar gördüğü için kaynaşana kadar birkaç ay kedi kendi halinde bırakılacaktı.

Kabul ettim ve kediyi aldım.

Konuşmayı çok seviyor. Her cümlenden sonra miyavlıyor. Masum, sakin ve en stresli anımda bile gelip beni rahatlatmasını biliyordu. Baba-oğul ilişkisi vardı aramızda. Kardeşim ismini "Berberis" koymuş ama ben ona geldi geleli "Oğlum" dedim. Hâlâ öyle diyorum.

Beraber yedik, içtik, eğlendik. Hiç yalnız olduğumu hissetmedim. Bu süreçte sıkıntıları da bir bir düzeldi. Yaklaşık 6-7 ay sonra hiçbir sorunu kalmamıştı.

Yoğurt yemeyi çok severdi. Her akşam 1 kâse yoğurt yer, kaşıkla alabildiğimi alır, gerisini ona bırakırdım.

Eki Görüntüle 684358

Bu yaz evlenecektim ve 40 gün kadar evden uzak kalacağım için kediyi İstanbul'dan Trabzon'a götürdüm. Önce Ankara'ya gittim, 7 saat kadar kafesin içinde kaldı ama arada çıkarmıştım, kucağıma almıştım. Oradan da ertesi gün özel araçla Trabzon'a gittik kardeşimle. Arabanın arka koltuğunda rahat rahat geldi.

Ne olduysa ondan sonra başladı. Oğlum arka ayaklarını basamıyordu yere. 2 gündür yolda, ondandır diye düşündük, dinlensin dedik ama düzelmedi. Yemeği yattığı yerden yiyordu; tuvaleti için de miyavladığı zaman götürüyorduk, öyle yapıyordu.

Eki Görüntüle 684365

(Tüylerini İstanbul'da kestirdiğim için zayıf görünüyor).

Kediyi götürmediğim veteriner kalmadı. Hemen hepsi de eliyle 1-2 kontrol edip 500-600 lira para aldı: İğneler, saçma sapan tedaviler, haplar... Bir de göz korkutuyorlardı. "Tam teşekküllü hastanede tedavi yaptırabiliriz ama fiyatı 2000-3000 lirayı bulur." diyorlardı. Ben de "Kesin sonuç çıkacaksa ve durumu iyileşecekse kabul ederim." dediğimde garanti de vermiyorlardı.

En son Samsun Hayvan Hastanesi'ne götürdük. Orada çok iyi ilgilendiler. Kedinin kan değerlerine baktılar, film çektiler, tomografiye soktular. İlk başlangıçta sinirsel bir hastalık dediler. Gün sonunda da arka bacağından bir parça aldılar patoloji için. 2 hafta içinde arayacaklarını söylediler.

Anneannemin vefat ettiği gün Samsun'dan haber geldi. Evladım Lenfoma hastalığına yakalanmış...

Lenf kanseri olmuş. Yolculukla, yolculuk öncesi uyku ilacıyla alakasını araştırdılar ama bir sonuç çıkmadı.

Durumu ağır değil. İlaç tedavisi görüyor. Hastalık ilerlerse kemoterapi tedavisi alacak. Yaklaşık 1 aydır ne ilerleme var, ne de gerileme...

Canım yanıyor. Ne yaptıysam fayda etmedi. Bir de ondan uzak kaldım. Görüntülü arayıp seslendiğimde ekrana bakıyor acı acı. Her arayışımda ağlıyorum.

Kaç doktorla görüştüm, pek iyi haber vermediler.

Dua edin arkadaşlar, sizden dua bekliyorum. Elimizden başka bir şey gelmiyor. Evladım ellerimden kayıp gidiyor...

Genişletmek için tıkla...