Nasıl ağlayabilirim?

Mutlu olmayı hayattan tat almayı deneyin duygusal içerikten uzak durun yoksa o duygu kanser gibi yayılıp sizi hızlı bir şekilde yok edecek.
İçerisinde bulunduğum durumlardan hoşlanıyorsam o an çok mutlu oluyorum. Rahatsız edici şeyler aklıma geldiğinde ya da onlarla karşılaştığımda zayıflığım belli oluyor. Size spesifik konu başlıkları veremiyorum, haklısınız. Bu söyledikleriniz çok doğru ve nasıl başaracağımı bilemiyorum. Dediğim gibi uzmana gideceğim sanırım. Ağlamak birkaç günlük rahatlama yaşatıyor. Sorunlarla yaşamayı öğrenmek gerekiyor. Teşekkür ederim görüşünüz için.
Ne demişler; "Küçükken Barış Manço şarkılarının müziği dinlenir, büyüyünce ise sözleri."
Gerçekten çok doğru.
Arkadaşım Eşek yerini tutabilir mi bilmiyorum ama çocuk şarkısı gibi olmayıp sözlerini çok beğendiğim bir şarkısı daha var;
Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
Evet, ben de Barış Manço hayranıyım :)Bu şarkıları çok iyi bilirim.
Yalnız öyle efkarlanmak gibi değil tam olarak. Barış Manço dinleyerek efkarlanmazsın, içini boşaltıp rahatlarsın.
Kesinlikle öyle ya. Kısa vade çözüm olarak Barış Manço iyi olacak.
 
Sonra da ülke neden gelişmiyor. Sizin gibilerin şehite şehid anasına gazisine hiçbir milli değerine saygı göstermediklerinden
 
Bazı şeylerin çözümü yok bence de. Mesela ben 30 yaşındayım ve yalnızlığıma hiçbir zaman çözüm bulamadım. 11-12 yaşımdan beri istiyorum bir sevgilim olmasını ama hiç olmadı ve olmuyor. Çirkin de değilim asla. Benim karmam böyle sanırım. Karma ne dersen, kader gibi bir şey, tabi daha farklı ama bazı açılardan kadere benziyor.
 
Hayatımda gördüğüm en iyi cover.
Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
 
İnsanların kötü yönlerini. Daha doğrusu insan olmanın gerektirdiği kötü şeyleri.
Bu bana ne gibi bir fayda sağlayacak?
Bazı şeylerin çözümü yok bence de. Mesela ben 30 yaşındayım ve yalnızlığıma hiçbir zaman çözüm bulamadım. 11-12 yaşımdan beri istiyorum bir sevgilim olmasını ama hiç olmadı ve olmuyor. Çirkin de değilim asla. Benim karmam böyle sanırım. Karma ne dersen, kader gibi bir şey, tabi daha farklı ama bazı açılardan kadere benziyor.
Umudu asla kaybetmemek lazım. Ben onun için çabalıyorum. Umudumuzu kaybettiğimizde aslında o zaman ölüyoruz. Sizin konularınızı okudum ve sizi anlıyorum sanırım. Hayat zor gerçekten.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı