Mal mülk içerisinde sonsuz sefa süreceğine inanan bir bireyin bir gün toprak olup gideceğini kabul etmesi ne kadar zor... Bunu düşünmek lazım. Ateizm insanların baskıyla, korkutma ile, vaatler ile inanacağı bir görüş değil. İnsanı bir sorgulama sürecine girip bu sürecin sonucunda benimsediği bir şey.
Hatta insanı mutlu değil mutsuz eden bir görüş. Peki öyleyse neden bu kadar meta? Çünkü bir kere peri masalı bozulunca, perde aralanınca, kafanızda bir şimşek çakınca, artık kısa hayatınızın kıymetini anlıyorsunuz.
Tabi bunu bile sorgulamıyor değilim. Simulasyon teorisi, Paralel evren teorileri, zibilyon tane olasılık var. Ne biliyorum? Bir şey bilmiyorum, gerçekten var olup olmadığımı bile bilemezken ben kimim ki bir tanrının varlığından emin olayım?