Andar Han
Megapat
- Katılım
- 17 Aralık 2019
- Mesajlar
- 8.060
- Makaleler
- 3
- Çözümler
- 53
Sorular, sorgulamalar, düşünceler, düşünmeler, düşündüğü ile ilişkiler, düşündüğü ile debeleşip yine düşündüğüne galip gelmeler. Biz, biliyoruz ki insanın önceliği kendisidir. Kendi varlığını koruma adına her türlü fedakarlıktan kaçınmamak, insanın doğasıdır. Düşünsel hareketinin de bu idrak ile ilerlemesi muhtemeldir. Kendi varlığını, rahatını kollamaktan sıyrılamayan insanın sorgulamaları da kendi çapının elverdiği sınırlar içinde kalacaktır. Bu temelden hareketle sormak ya da sorgulamak eylemi tek başına her koşulda, herkes için faydalı bir çıkarıma ulaşmamaya elverişlidir. Fakat insan, çağın bizi getirdiği noktada tek başına her şeye yetebilecek durumda değildir ki bu aynı zamanda her çağ için geçerlidir. Bu durumda bir şekilde insanın diğerini de kollaması bir gerekliliktir. Bu durumda; sorulan, sorgulanan ne kadar fazla kişinin hayatına direkt tesir ediyorsa o kadar düşünülesidir. Hayata etkinin hal ve şartı da diğerinin varlığını koruması olmalıdır ki bizim ihtiyaçlarımızı giderebilmemiz için yardım edebilecek varlığa sahip olabilsin düsturu çıkış noktamız olursa, diğerinin varlığını sürdürebilmesi için gerekli ihtiyacını karşılayabileceği ortamın varlığının devamlılığı da bizim gereksinimimiz olacaktır. İşte bu nokta kırılma noktasıdır. Ayrımlar da burada şekillenmektedir. Bir kısım diğerine kırbaç zoru ile söz geçirir, sözünü dinlemez ise yaşam hakkını elinden alır; bir kısım da diğerini kendi ile eş görür. Soru vardı değil mi? Asıl soru; ben hangi kısıma yakınım?
Son düzenleme:
