Technopat üyelerinin ilk dayak yediği an

5 yaşına yeni girdiğim ay biyolojik annem tarafından elime uçan balonlar tutuşturuldu, o dönemin parasıyla tanesini 100,000 TL'ye satmam söylendi. Sonuç olarak balonları satmam için bırakıldığım parkta yaşları benden büyük olan çocuklar tarafından ağzım burnum dağıtılarak zorla elimdeki balonlar alındı. Kafam, burnum ve dudağım kanıyorken eve döndüğümde üstüne biyolojik annemden de metal tokalı kemerle dayak yemiştim...
 
Babamdan hiç dayak yemedim. Ama dayaktan daha ağır sözlerini çok yedim. Dayak atsa daha az acıtırdı, o derecede psikolojik şiddet uygulardı bana.

Annemden ufak tefek dayaklar yedim küçükken. Çoğunu hak etmişimdir, anneme kızamam.

Gerçek anlamda ilk dayağımı yaklaşık 11-12 yaşındayken yedim. Mahallede bir zihinsel engelli kız çocuğuna zarar vermek isteyen yaklaşık 15 yaşındaki bir şerefsizin elinden kızı aldım diye arkamdan gelip kafamda Sırma soda şişesi kırdılar ve arabaya yatırıp vurdular. Nevrim döndüğü için karşılık veremedim ama kıza bir şey yapamadılar. Benim için bu önemliydi.

Birkaç hafta sonra çocuğu abim ve yakın arkadaşlarımla yakalayıp aynı arabaya yatırıp dövdük. Elimizden f*** annesi kurtardı. Birkaç hafta sonra da taşınıp gittiler.

Kavga benim için hala son çaredir ama o günden sonra biri üstüme yürüyorsa ve kavgadan kaçma yolum yoksa hiç acımam. Aile dostu çok iyi avukatlarımız var, mahkemede görüşürüz dayağımı attıktan sonra...
 
Babamın vurması dışında 13 yaşındayken internet kafede arkadaşla beraber Akinsoft'u görev yöneticisinden kapatıp sabahtan akşama kadar oturmuştuk, sonra kafe sahibi fark edip benimle arkadaşı dövecekti bana tokat attı kaçtım, bir hafta sonra kendisi yokken gelip RAM'lerini çalmıştım ama ben de :D

Hırsızlığımdan ötürü kötü yargılamayın, hırsızlığa elverişli bir toplumda yetiştim, temiz bir çocukluğum olmadı.
 
Babamdan hiç dayak yemedim. Ama dayaktan daha ağır sözlerini çok yedim. Dayak atsa daha az acıtırdı, o derecede psikolojik şiddet uygulardı bana.

Annemden ufak tefek dayaklar yedim küçükken. Çoğunu hak etmişimdir, anneme kızamam.

Gerçek anlamda ilk dayağımı yaklaşık 11-12 yaşındayken yedim. Mahallede bir zihinsel engelli kız çocuğuna zarar vermek isteyen yaklaşık 15 yaşındaki bir şerefsizin elinden kızı aldım diye arkamdan gelip kafamda Sırma soda şişesi kırdılar ve arabaya yatırıp vurdular. Nevrim döndüğü için karşılık veremedim ama kıza bir şey yapamadılar. Benim için bu önemliydi.

Birkaç hafta sonra çocuğu abim ve yakın arkadaşlarımla yakalayıp aynı arabaya yatırıp dövdük. Elimizden f*** annesi kurtardı. Birkaç hafta sonra da taşınıp gittiler.

Kavga benim için hala son çaredir ama o günden sonra biri üstüme yürüyorsa ve kavgadan kaçma yolum yoksa hiç acımam. Aile dostu çok iyi avukatlarımız var, mahkemede görüşürüz dayağımı attıktan sonra...

Siz böyle deyince aklıma bizim buradaki torbacılar geliyor hocam.
 
3. sınıftayken benimle dalga geçen çocuğun birine dayak attım.
Sonra arkadaşlarını toplayıp gelmişlerdi çok güzel dövdüler.
O dayağı hala hatırlarım, tek kişiye karşı 7 kişi dövdüklerini.
 
Geçen sene 9. sınıfta yatılı okuduğum için okuldan 1 kişiyle pansiyonda tartıştım. Dayak yemedim ama dayak da atmadım. Denk bir kavgaydı. Sonra disiplinlik olduk işte. Okulun 2 delikanlısı disiplinde kedi gibiydik kedi.
 
5. Sınıfta, garip hareketler yapan bi çocuk vardı zaten sinir oluyordum bir gün bana diklendi suratına yumruk attım birden o da bana durmadan yumruk atmaya başladı karşı koyamadım. Çocuk tekvandocu mu neymiş. O günden sonra akıllanmıştım daha da dayak yemedim.
 
Sokakta 3 tane tinercinin beni dövmesiyle ve paramı alıp kaçmalarıyla. Polisi aramıştım adamları buldular paramı geri aldım fakat çok kötüydü o an etraftakiler hiçbir şey yapmadılar en çok ona üzülüyorum yerde bayağı yatıyordum ağzım yüzüm kan içerisinde ve yatıyordum.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı