birpolarmıikipolarmı
Centipat
- Katılım
- 1 Şubat 2024
- Mesajlar
- 22
2. mezun senemdeyim. Tıp istiyorum ve alternatif olarak konservatuvar okumazsam tıptan başka hiçbir şey okumayı düşünmüyorum. İlk sene 143 bin, ikinci sene 83 bin sıralama yaptım. Seneye bomba gibi başladım, aylarca da böyle devam etti.
Sonra her sene olduğu gibi sağlıktan kaybettim. Beş senedir bipolar bozuklukla yaşıyorum, dehb, okb, sosyal fobi ve yaygın anksiyeteden de muzdaribim (evet beş tane hastalık tanısıyla yaşıyorum) ortaokulda inanılmaz başarılı bir öğrenciyken lisede her şey alt üst oldu. Bunu bir bahane haline getirmekten hoşlanmıyorum ama günde 13 saat ders çalışabilirken, dersten başka neredeyse hiçbir şey yapmayacak kadar odaklanmışken ve bunu aylardır devam ettiriyorken bir anda günde bir saat bile çalışamayacak hale gelmemi tembellikle ilişkilendiremiyorum.
Şiddetli bir manik atak geçirdim, halüsinasyonlar gördüm, paranoyalar yaşadım (otobüste yanıma oturan kişinin beni öldüreceğine inanıp panik atak eşliğinde otobüsten erken inmek ya da takip edildiğine, izlendiğine inanmak gibi), neredeyse hastaneye yatacaktım, doktorum bunu defalarca önerdi hatta öyle bir raddeye gelmiştim ki benim iradem dışında yatış yapacaktı ama olmadı. Bir şekilde atlattım ama bu süreç 3 buçuk ay sürdü. O halde bile çalışmak için uğraştım. Yerimde sabit duramıyordum, ders videosu açıp elimde tabletle evin içinde saatlerce volta attım, defalarca, günlerce. Ama olmadı, verim de alamadım bir şey de öğrenemedim. Bir süre sonra hiç çalışamayacak hale geldim zaten çünkü o dikkat dağınıklığı çalışmayı bırak karşımdaki kişiyi dinlememi bile imkansız hale getirdi.
Mani böyle bir şey. Aynı zamanda çok ağır ilaçlar kullanmaya mecbur kaldım (şu anda da 7-8 farklı ilacım var, fiziksel hastalıklar için olanlar hariç), evet atağı baskıladı ama kafamı kaldıramayacak hatta cümle kuramayacak hale geldim (asla abartı değil, ailem ilaç yüzünden beni sarhoş bile zannetti). Sonra toparladım, birkaç haftadır iyiyim ve düzelir düzelmez deli gibi çalışmaya başladım. Ama dağ gibi eksik konu var. Deli gibi korkuyorum, bir sene daha kalabilirim ama sınavda geçen seneden daha kötüsünü yapmaktan korkuyorum. Durmadan çalışıyorum, sabahtan beri çalıştığım için artık kafam derse basmıyor, eğer basıyor olsaydı şu an bunları asla yazmaz, gider ders çalışırdım, bu şekilde bir mola vermezdim ki zaten bunları yazar yazmaz derse döneceğim, sabaha kadar.
Sabah da deneme çözeceğim. Bazı ilaçlarımı sırf ders için aksatıyor ya da hiç kullanmıyorum, risk alıyorum ama başka şansım yok. Beni 20 saat uyutan bir ilacın etkisindeyken hazırlanmam imkansız. Duygudurumum durmadan dalgalanıyor.
Aklıma mukayyet olmakta cidden çok zorlanıyorum ama sınav için dayanmaya çalışıyorum, bugün bir arkadaşıma “dersim aksamasın diye panik atak geçirmemeye çalışıyorum” yazdım, durum tamamen böyle. Hala umut var mı bilmiyorum, kalan sekiz gün de böyle devam etsem, uyumadan dinlenmeden, belki günde 15 saat, evden bile çıkmadan. Hangi tıp gelirse razıyım.
En kötü sıralamalı tıbba da giderim. Yeter ki tıp olsun. Şu an tamamen sağlıklı bile değilim ama bir umuda tutunmaya çalışıyorum. Hala bir şeyler değişebilir mi? Geçen seneki sıralamam fena değildi, tyt denemesine çok uzun süre, aylar önce, hastalanmadan önce girebildim ve doksan civarı geliyordu. Önceki senelerden de bir şeyler biliyorum ve son birkaç haftada cidden çok çalıştım, en önemli konulara baktım, anlayana kadar zorladım. Çok değil, en azından 28 bine çekilir mi sizce? İçimi de dökmek istedim, görüş de almak istedim. Yoksa gerçekten anksiyeteden kafayı yiyeceğim.
Sabahtan beri çalışıyorum, tek molam sigara (onu da genelde elektronik içiyorum, çalışırken içebilmek mola vermemek adına), tuvalet ve yemek ki ertelemeye çalışıyorum her ihtiyacımı, max yarım saat şunu yazayım diye ayırdım diye vicdan azabı çekiyorum. Sene başından beri bu kafadaydım zaten.
Sonra her sene olduğu gibi sağlıktan kaybettim. Beş senedir bipolar bozuklukla yaşıyorum, dehb, okb, sosyal fobi ve yaygın anksiyeteden de muzdaribim (evet beş tane hastalık tanısıyla yaşıyorum) ortaokulda inanılmaz başarılı bir öğrenciyken lisede her şey alt üst oldu. Bunu bir bahane haline getirmekten hoşlanmıyorum ama günde 13 saat ders çalışabilirken, dersten başka neredeyse hiçbir şey yapmayacak kadar odaklanmışken ve bunu aylardır devam ettiriyorken bir anda günde bir saat bile çalışamayacak hale gelmemi tembellikle ilişkilendiremiyorum.
Şiddetli bir manik atak geçirdim, halüsinasyonlar gördüm, paranoyalar yaşadım (otobüste yanıma oturan kişinin beni öldüreceğine inanıp panik atak eşliğinde otobüsten erken inmek ya da takip edildiğine, izlendiğine inanmak gibi), neredeyse hastaneye yatacaktım, doktorum bunu defalarca önerdi hatta öyle bir raddeye gelmiştim ki benim iradem dışında yatış yapacaktı ama olmadı. Bir şekilde atlattım ama bu süreç 3 buçuk ay sürdü. O halde bile çalışmak için uğraştım. Yerimde sabit duramıyordum, ders videosu açıp elimde tabletle evin içinde saatlerce volta attım, defalarca, günlerce. Ama olmadı, verim de alamadım bir şey de öğrenemedim. Bir süre sonra hiç çalışamayacak hale geldim zaten çünkü o dikkat dağınıklığı çalışmayı bırak karşımdaki kişiyi dinlememi bile imkansız hale getirdi.
Mani böyle bir şey. Aynı zamanda çok ağır ilaçlar kullanmaya mecbur kaldım (şu anda da 7-8 farklı ilacım var, fiziksel hastalıklar için olanlar hariç), evet atağı baskıladı ama kafamı kaldıramayacak hatta cümle kuramayacak hale geldim (asla abartı değil, ailem ilaç yüzünden beni sarhoş bile zannetti). Sonra toparladım, birkaç haftadır iyiyim ve düzelir düzelmez deli gibi çalışmaya başladım. Ama dağ gibi eksik konu var. Deli gibi korkuyorum, bir sene daha kalabilirim ama sınavda geçen seneden daha kötüsünü yapmaktan korkuyorum. Durmadan çalışıyorum, sabahtan beri çalıştığım için artık kafam derse basmıyor, eğer basıyor olsaydı şu an bunları asla yazmaz, gider ders çalışırdım, bu şekilde bir mola vermezdim ki zaten bunları yazar yazmaz derse döneceğim, sabaha kadar.
Sabah da deneme çözeceğim. Bazı ilaçlarımı sırf ders için aksatıyor ya da hiç kullanmıyorum, risk alıyorum ama başka şansım yok. Beni 20 saat uyutan bir ilacın etkisindeyken hazırlanmam imkansız. Duygudurumum durmadan dalgalanıyor.
Aklıma mukayyet olmakta cidden çok zorlanıyorum ama sınav için dayanmaya çalışıyorum, bugün bir arkadaşıma “dersim aksamasın diye panik atak geçirmemeye çalışıyorum” yazdım, durum tamamen böyle. Hala umut var mı bilmiyorum, kalan sekiz gün de böyle devam etsem, uyumadan dinlenmeden, belki günde 15 saat, evden bile çıkmadan. Hangi tıp gelirse razıyım.
En kötü sıralamalı tıbba da giderim. Yeter ki tıp olsun. Şu an tamamen sağlıklı bile değilim ama bir umuda tutunmaya çalışıyorum. Hala bir şeyler değişebilir mi? Geçen seneki sıralamam fena değildi, tyt denemesine çok uzun süre, aylar önce, hastalanmadan önce girebildim ve doksan civarı geliyordu. Önceki senelerden de bir şeyler biliyorum ve son birkaç haftada cidden çok çalıştım, en önemli konulara baktım, anlayana kadar zorladım. Çok değil, en azından 28 bine çekilir mi sizce? İçimi de dökmek istedim, görüş de almak istedim. Yoksa gerçekten anksiyeteden kafayı yiyeceğim.
Sabahtan beri çalışıyorum, tek molam sigara (onu da genelde elektronik içiyorum, çalışırken içebilmek mola vermemek adına), tuvalet ve yemek ki ertelemeye çalışıyorum her ihtiyacımı, max yarım saat şunu yazayım diye ayırdım diye vicdan azabı çekiyorum. Sene başından beri bu kafadaydım zaten.
Son düzenleyen: Moderatör:
