Ben çok üzülüyorum bu durumlara. Kendi sürmediğim araçlarda bir yere sabit bakmadığım zamanlar midem bulanıyor benim. Çok sıkışıkken, havasızken ya da çok fazla sıcakken bir yere tutunup orda sabit kalmam gerekiyor. Birçok kez bu durumdan dolayı soğuk soğuk terleyip varmam gereken duraktan çok daha önce indiğim zamanlar var. Bu durumu görüp yer vermek isteyen nadir insanlarla da karşılaştım. Nasıl desem, kampüs evime nerdeyse 1 saat uzaklıkta ve ben sabah şansıma oturabilsem de defalarca yer veriyorum ve 5 yer verişimden 2 sinde erken inmek zorunda kalıyorum. Gel gelelim sizin gibi davranış sergilediğim zaman insanların bakışlarından ve sözlü tacizlerinden çok fazla canım sıkılıyor. İçimde haksızlığa karşı aşırı agresif bir kişilik olduğundan dolayı kimseyle sözlü münakaşaya girmemek için yer verme zorunluluğunda bulunuyorum. Kim ne derse desin, toplu taşımada sözlü bir şekilde bir kişinin satın almış olduğu hakkı talep etmek saygısızca ve düşüncesizce bir davranıştır. Yerini vermek isteyen verir. İnsanlara karşı empati veya yaşlılara karşı düşünceli olmayı savunmak istemiyorum çünkü bu durumu kullanan birçok insana denk geldim. İnsanların duygularını sömürerek haklarını çalmaya çalışan insanlar yerine gerçekten yer verilmesini hak eden fiziksel engellilere, hamile ve çocuklu kişilere yerimi verip erken inmeyi tercih ederim.
