Ümidim kalmadı

Ben iyi bir 3D Animatör olmayı İngiltere'ye gitmeyi hedefliyorum. Amacım son model İphone veya Audi alıp hava atmak değil.

3D Animatörlük hem meslek hedefim hem de hobim, mesela işimde gelişmek için donanım lazım olsa, Avrupa'da çok daha kolay alınabiliyor. Buraya kıyasla çok daha fazla imkan var.

PSAlvador dedi:

Bir tıp öğrencisi olarak anlıyorum seni, en büyük sorun da kendi derdini anlattğın zaman, "ileride parayı bulacaksın, iş sıkıntın yok." vesaire diyen elemanlar.

Genişletmek için tıkla...

Keşke sorun para olsa bir de. Doktora şiddet artık normal karşılanıyor, hocalardan yenilen azar cabası.

Yumak dedi:

Sizde de var mı böyle bir his? Tıp okuduğuma bin bir pişman oldum. Artık buralardan gidebilmek için durmadan yabancı dil çalışıyorum. En ufak bir ışık görünse umutlanacağım ama insanların tavırlarını görünce artık geceleri gözüme uyku girmiyor. Kötü bir geleceğin beni bekledeğini düşünüp duvara bakıp yatıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Böyle bir konu açmak psikolojini daha kötü yapmaktan başka bir işe yaramaz. Büyük ihtimal bu kadar karamsar devam edersen bir yerden sonra zihninde "uğraşmaya değmez as kendini geç" tarzı şeyler söylemeye başlarsın kendine.
Konuşanları da dinleme ve tabiri caizse nefes aldığın her saniye kendini geliştirmeye odaklan, tıp alanının önü bayağı açık eğer adamakıllı dil geliştirirsen ve tıp bilgini, yeteneklerini sağlam tutarsan Avrupa tarafına atarsın kapağı.

Kimsenin ümidi kalmadı.

Hayal kur.

Hiç olmadı çünkü 10 yaşımdan beri her sene yurtdışına giderim. 20 yaşıma geldiğimde 15 ülke gezmiş birisiydim dolayısıyla normal olarak 12 yaşımdan beri ülkeden gitmek isteyen biri oldum. Bun sebeple 15 yaşımdan beri yurtdışındaki üniversite okumayı araştırıyorum her ülke hakkında özellikle eğitim sistemleri hakkında bilgim var.

18 yaşında mezuna kaldım. Mezuna kaldığımda dershaneye yazılmak yerine İngilizce kursuna yazıldım. Hayatımdaki en doğru karardı. IELTS adlı İngilizce dil yeterlilik sınavına girip bir çok eğitim sistemi için istenilen puanı almak bir sürü ülkede üniversite okuma imkanım oldu, sınırsız sayıda kapı açıldı. Şu anda yurtdışında lisans eğitimi görmekteyim. Ve çok mutluyum.

Yurtdışına yabancı olmayan biri olarak bu yolu izleyebildim.
Açıkcası, maalesef ki, yurtdışına hiç çıkmamış olanların bu yolu izlemesi cesaret ister. Irkçılıkla karşılaşır mıyım? gibi sorular sordurtur.

PSAlvador dedi:

Bir tıp öğrencisi olarak anlıyorum seni, en büyük sorun da kendi derdini anlattğın zaman, "İleride parayı bulacaksın, iş sıkıntın yok." vesaire diyen elemanlar.

Genişletmek için tıkla...

Doktor çocuğu olduğumdan biliyorum ki, dedikleri de doğru olsa keşke. Uzmanlık yapmadan tıpta para bulmanız çok zor. 6000-6500 TL üstü para alamazsınız, hayaldir. 6 yıl tıp okuyup da bu paraları almanız kendinizi işçi gibi hissettirir. Uzmanlık yapmanız +5 yıl daha demektir ki bu yolu izleseniz bile kur seviyesinden dolayı artık iyi paralar alamıyorsunuz. Başlangıç maaşınız bölümünüze bağlı olarak 7-10 bin lira arası olacaktır. 40'li yaşlarda yine bölümünüze bağlı olarak 11 ile 18 bin lira arası bir rakamı bulur.

20 bin liranın 2 bin euro yaptığını düşünürsek 11 yıl burada tıpa vereceğinize yurtdışında garsonluk gibi işlerde çalışmanız daha mantıklıdır.

@P R O F O U N D konu dışı ama telc sınavı nasıl biliyor musunuz? 3 senede falan hazırlabilir miyim bilmiyorum. Konuda bilgilisinizdir diye sordum.

Hocam, bizim millet olarak en büyük problemimiz, istediğimiz şeylere yoğunlaşmaktan çok başkalarının istediği şeylere yoğunlaşmamızdır. Sakın yanlış anlamayın, dediklerimde hiçbir şekilde kötü bir amaç vs. yoktur. Benim tanıdığım bir sürü "derece" öğrencisi oldu. Bu adamlar okul hayatlarının tüm dönemlerinde gerçekten çok başarılı akademik kariyerler elde ettiler. Ancak, maalesef ki çoğunlukla durum bu, ders dışında başka hiçbir şey yapamıyorlar. Veya hiçbir uğraşları yok. Bilgisayardan anlamayıp da bilgisayar mühendisi olan var. Ancak çoğu zaman bu insanların hiçbir suçu olmadığını düşünüyorum. Çünkü kişilere hiçbir şekilde kendi zevklerini keşfetme fırsatı verilmiyor. Ta ilkokulda dershaneye, etüde giden tanıdıklarım vardı...
Ve dediğiniz şeyde de gerçekten çok haklısınız, arkadaşlar. İnsanlara mutsuz olduğunuzu vs. söylemenize rağmen sürekli "Ama parası çok iyi, geçinir gidersin." gibi şeyler duyuyorsunuz. Misal ben dilden de sınava girdim ve yeterli bir puan ile sıralama aldım. Ancak okulla alakalı, daha doğrusu akademiyle alakalı, bir bölüm yazma niyetinde değilim. Çünkü okulu veya okul kurumlarını sevmiyorum, gerçekten nefret ediyorum...
Ekleme: Parası olup da imkanlarını hiçbir şekilde kullanmayan insanlara diyebilecek çok şey var...

Yumak dedi:

Sizde de var mı böyle bir his? Tıp okuduğuma bin bir pişman oldum. Artık buralardan gidebilmek için durmadan yabancı dil çalışıyorum. En ufak bir ışık görünse umutlanacağım ama insanların tavırlarını görünce artık geceleri gözüme uyku girmiyor. Kötü bir geleceğin beni bekledeğini düşünüp duvara bakıp yatıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Çalışırsan pes etmezsen her türlü iyi bir geleceğin olur.

İlk önce yazılım konusunda kendimi kabul ettireceğim bir seviyeye gelip ardından Türkiye dışı herhangi bir yerde bir startup ya da gelecek vadeden, kıymet üreten bir projede çalışmak. Kendim için amaçladığım ve hayal ettiğim gelecek bu. Ne çok para ne çok mal mülk, önce huzur, sonra da yararlı şeyler yaptığımı bilerek uyumanın hayali var bende.

Alpagu87 dedi:

İlk önce yazılım konusunda kendimi kabul ettireceğim bir seviyeye gelip ardından Türkiye dışı herhangi bir yerde bir startup ya da gelecek vadeden, kıymet üreten bir projede çalışmak. Kendim için amaçladığım ve hayal ettiğim gelecek bu. Ne çok para ne çok mal mülk, önce huzur, sonra da yararlı şeyler yaptığımı bilerek uyumanın hayali var bende.

Genişletmek için tıkla...

Neden Türkiye dışı derseniz, neden kalayım ki eğer değer kıymet üretiyorsam, değer kıymet mi bilinecek, kendisini tedavi eden doktorun kafasında parke taşı kıran, doktorun arabasının yanında doktorun çıkmasını bekleyip, çıktıktan sonra karnına sapladığı bıçakla doktorun karaciğerine zarar verip Avrupa'da yıllarca tedavi altında kalmasına sebep olanlar var.
Aslında bunları bile açıklamama gerek yoktu, hepimiz biliyoruz işte üç aşağı beş yukarı, benim karnım dünyanın neresinde olursam olayım 1 ekmeğe doyar, gitmek üzerine düşündüğüm mevzu ne açgözlülük, ne de hainlik.