Yalnızlık hissi

WolreaG dedi:

Merhaba, 17 yaşındayım. Hiç arkadaşım olmadı. Herkes gibi selamlaştığım oldu ama samimi arkadaşım hiç olmadı. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum bende kısa bir süredir ve ders, kitap okuyor ve spor yapıyorum. Fakat yine tek başıma ve yaşıtlarımın gezdiklerini görmek toplanıp bir şeyler yaptığını görmek beni üzüyor. Alıştım bu yalnızlığa, kendi kendimin arkadaşı olmaya çalışıyorum ama insan yanında birisi konuşsun, nefes alsın istiyor. Aynadaki kişi yetmiyor bazen. Herkes mutlu, bende mutluyum sadece kekemeyim ve kimseyle konuşamıyorum ama arkadaşsızlık başka. Hayatta da hep kenarda oldum. Ailemdeki kişilerin doğum günleri ile benim doğum günüm çok farklı onların yan yan, mesela annem ve kardeşimin ağustos 16-17, babamın ve kardeşimin eylül 20-21'i fakat benim Mart'ta. Ailem üzülmesin diye bazen ben arkadaşlarla buluşacağım deyip rastgele isimler söylüyorum ve gidiyorum bir parka orada oturuyorum, ailem beni yalnız görsün de istemiyorum çünkü üzülüyorlar. Mutluluğu aramıyorum yalnızlıktan kurtulmak istiyorum. 17 yıllık hayatım boyunca kendimi bildim bileli çabaladım. Ben hiçbir yaz tatilimi dışarıda oyun oynayarak geçirmedim ya babamın yanında çalıştım ya annemle durdum ya kursa gittim ya da oyun oynadım. En son arkadaşlarımla buluştuğumda 4. sınıftaydım -10 yaşındayken- ve onlarla buluştuğumuzda seni çağırmamıştık aslında demişlerdi, o anı hatırladığımda hala tüylerim diken diken olur, o günün gecesinde uyuyamamıştım ağlamaktan. Asosyalde olmak istemiyorum çünkü büyüdüm sayılır iş edinmem lazım en basitinden gözle el kol hareketleri ile anlaşamam insanlarla arkadaşsızlık bunlarada vesile oldu.

Genişletmek için tıkla...

WolreaG dedi:

Merhaba, 17 yaşındayım. Hiç arkadaşım olmadı. Herkes gibi selamlaştığım oldu ama samimi arkadaşım hiç olmadı. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum bende kısa bir süredir ve ders, kitap okuyor ve spor yapıyorum. Fakat yine tek başıma ve yaşıtlarımın gezdiklerini görmek toplanıp bir şeyler yaptığını görmek beni üzüyor. Alıştım bu yalnızlığa, kendi kendimin arkadaşı olmaya çalışıyorum ama insan yanında birisi konuşsun, nefes alsın istiyor. Aynadaki kişi yetmiyor bazen. Herkes mutlu, bende mutluyum sadece kekemeyim ve kimseyle konuşamıyorum ama arkadaşsızlık başka. Hayatta da hep kenarda oldum. Ailemdeki kişilerin doğum günleri ile benim doğum günüm çok farklı onların yan yan, mesela annem ve kardeşimin ağustos 16-17, babamın ve kardeşimin eylül 20-21'i fakat benim Mart'ta. Ailem üzülmesin diye bazen ben arkadaşlarla buluşacağım deyip rastgele isimler söylüyorum ve gidiyorum bir parka orada oturuyorum, ailem beni yalnız görsün de istemiyorum çünkü üzülüyorlar. Mutluluğu aramıyorum yalnızlıktan kurtulmak istiyorum. 17 yıllık hayatım boyunca kendimi bildim bileli çabaladım. Ben hiçbir yaz tatilimi dışarıda oyun oynayarak geçirmedim ya babamın yanında çalıştım ya annemle durdum ya kursa gittim ya da oyun oynadım. En son arkadaşlarımla buluştuğumda 4. sınıftaydım -10 yaşındayken- ve onlarla buluştuğumuzda seni çağırmamıştık aslında demişlerdi, o anı hatırladığımda hala tüylerim diken diken olur, o günün gecesinde uyuyamamıştım ağlamaktan. Asosyalde olmak istemiyorum çünkü büyüdüm sayılır iş edinmem lazım en basitinden gözle el kol hareketleri ile anlaşamam insanlarla arkadaşsızlık bunlarada vesile oldu.

Genişletmek için tıkla...

WolreaG dedi:

Merhaba, 17 yaşındayım. Hiç arkadaşım olmadı. Herkes gibi selamlaştığım oldu ama samimi arkadaşım hiç olmadı. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum bende kısa bir süredir ve ders, kitap okuyor ve spor yapıyorum. Fakat yine tek başıma ve yaşıtlarımın gezdiklerini görmek toplanıp bir şeyler yaptığını görmek beni üzüyor. Alıştım bu yalnızlığa, kendi kendimin arkadaşı olmaya çalışıyorum ama insan yanında birisi konuşsun, nefes alsın istiyor. Aynadaki kişi yetmiyor bazen. Herkes mutlu, bende mutluyum sadece kekemeyim ve kimseyle konuşamıyorum ama arkadaşsızlık başka. Hayatta da hep kenarda oldum. Ailemdeki kişilerin doğum günleri ile benim doğum günüm çok farklı onların yan yan, mesela annem ve kardeşimin ağustos 16-17, babamın ve kardeşimin eylül 20-21'i fakat benim Mart'ta. Ailem üzülmesin diye bazen ben arkadaşlarla buluşacağım deyip rastgele isimler söylüyorum ve gidiyorum bir parka orada oturuyorum, ailem beni yalnız görsün de istemiyorum çünkü üzülüyorlar. Mutluluğu aramıyorum yalnızlıktan kurtulmak istiyorum. 17 yıllık hayatım boyunca kendimi bildim bileli çabaladım. Ben hiçbir yaz tatilimi dışarıda oyun oynayarak geçirmedim ya babamın yanında çalıştım ya annemle durdum ya kursa gittim ya da oyun oynadım. En son arkadaşlarımla buluştuğumda 4. sınıftaydım -10 yaşındayken- ve onlarla buluştuğumuzda seni çağırmamıştık aslında demişlerdi, o anı hatırladığımda hala tüylerim diken diken olur, o günün gecesinde uyuyamamıştım ağlamaktan. Asosyalde olmak istemiyorum çünkü büyüdüm sayılır iş edinmem lazım en basitinden gözle el kol hareketleri ile anlaşamam insanlarla arkadaşsızlık bunlarada vesile oldu.

Genişletmek için tıkla...

WolreaG dedi:

Merhaba, 17 yaşındayım. Hiç arkadaşım olmadı. Herkes gibi selamlaştığım oldu ama samimi arkadaşım hiç olmadı. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum bende kısa bir süredir ve ders, kitap okuyor ve spor yapıyorum. Fakat yine tek başıma ve yaşıtlarımın gezdiklerini görmek toplanıp bir şeyler yaptığını görmek beni üzüyor. Alıştım bu yalnızlığa, kendi kendimin arkadaşı olmaya çalışıyorum ama insan yanında birisi konuşsun, nefes alsın istiyor. Aynadaki kişi yetmiyor bazen. Herkes mutlu, bende mutluyum sadece kekemeyim ve kimseyle konuşamıyorum ama arkadaşsızlık başka. Hayatta da hep kenarda oldum. Ailemdeki kişilerin doğum günleri ile benim doğum günüm çok farklı onların yan yan, mesela annem ve kardeşimin ağustos 16-17, babamın ve kardeşimin eylül 20-21'i fakat benim Mart'ta. Ailem üzülmesin diye bazen ben arkadaşlarla buluşacağım deyip rastgele isimler söylüyorum ve gidiyorum bir parka orada oturuyorum, ailem beni yalnız görsün de istemiyorum çünkü üzülüyorlar. Mutluluğu aramıyorum yalnızlıktan kurtulmak istiyorum. 17 yıllık hayatım boyunca kendimi bildim bileli çabaladım. Ben hiçbir yaz tatilimi dışarıda oyun oynayarak geçirmedim ya babamın yanında çalıştım ya annemle durdum ya kursa gittim ya da oyun oynadım. En son arkadaşlarımla buluştuğumda 4. sınıftaydım -10 yaşındayken- ve onlarla buluştuğumuzda seni çağırmamıştık aslında demişlerdi, o anı hatırladığımda hala tüylerim diken diken olur, o günün gecesinde uyuyamamıştım ağlamaktan. Asosyalde olmak istemiyorum çünkü büyüdüm sayılır iş edinmem lazım en basitinden gözle el kol hareketleri ile anlaşamam insanlarla arkadaşsızlık bunlarada vesile oldu.

Genişletmek için tıkla...

WolreaG dedi:

Merhaba, 17 yaşındayım. Hiç arkadaşım olmadı. Herkes gibi selamlaştığım oldu ama samimi arkadaşım hiç olmadı. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum bende kısa bir süredir ve ders, kitap okuyor ve spor yapıyorum. Fakat yine tek başıma ve yaşıtlarımın gezdiklerini görmek toplanıp bir şeyler yaptığını görmek beni üzüyor. Alıştım bu yalnızlığa, kendi kendimin arkadaşı olmaya çalışıyorum ama insan yanında birisi konuşsun, nefes alsın istiyor. Aynadaki kişi yetmiyor bazen. Herkes mutlu, bende mutluyum sadece kekemeyim ve kimseyle konuşamıyorum ama arkadaşsızlık başka. Hayatta da hep kenarda oldum. Ailemdeki kişilerin doğum günleri ile benim doğum günüm çok farklı onların yan yan, mesela annem ve kardeşimin ağustos 16-17, babamın ve kardeşimin eylül 20-21'i fakat benim Mart'ta. Ailem üzülmesin diye bazen ben arkadaşlarla buluşacağım deyip rastgele isimler söylüyorum ve gidiyorum bir parka orada oturuyorum, ailem beni yalnız görsün de istemiyorum çünkü üzülüyorlar. Mutluluğu aramıyorum yalnızlıktan kurtulmak istiyorum. 17 yıllık hayatım boyunca kendimi bildim bileli çabaladım. Ben hiçbir yaz tatilimi dışarıda oyun oynayarak geçirmedim ya babamın yanında çalıştım ya annemle durdum ya kursa gittim ya da oyun oynadım. En son arkadaşlarımla buluştuğumda 4. sınıftaydım -10 yaşındayken- ve onlarla buluştuğumuzda seni çağırmamıştık aslında demişlerdi, o anı hatırladığımda hala tüylerim diken diken olur, o günün gecesinde uyuyamamıştım ağlamaktan. Asosyalde olmak istemiyorum çünkü büyüdüm sayılır iş edinmem lazım en basitinden gözle el kol hareketleri ile anlaşamam insanlarla arkadaşsızlık bunlarada vesile oldu.

Genişletmek için tıkla...