Sosyal anksiyete nasıl yenilir?

Arkadaşlar artık aklımı yitirmek üzereyim sinirden, evdeyken hiçbir sorun yok ama dışarıdayken bana değişik bir şey oluyor, sosyal ortama girince heyecanlanıyorum, kimsenin gözüne bakamıyorum, mesela birisine yüz yüze bir şey sipariş ederken ya kötü bir şey der. Diye konuşamıyorum doğru dürüst heyecanlanıyorum, kısaca sosyal anksiyetem var, nasıl yeneceğim bunu yardımcı olur musunuz?

atogrimers dedi:

Arkadaşlar artık aklımı yitirmek üzereyim sinirden, evdeyken hiçbir sorun yok ama dışarıdayken bana değişik bir şey oluyor, sosyal ortama girince heyecanlanıyorum, kimsenin gözüne bakamıyorum, mesela birisine yüz yüze bir şey sipariş ederken ya kötü bir şey der. Diye konuşamıyorum doğru dürüst heyecanlanıyorum, kısaca sosyal anksiyetem var, nasıl yeneceğim bunu yardımcı olur musunuz?

Genişletmek için tıkla...

Aynı ben hocam bende de aynı şeyler var hatta kendimi mal gibi hissediyorum. Çoğu şeyi anlamakta güçlük çekiyorum. İnsanlarla ilişkim zayıf. Göz teması kuramıyorum. Bende otizm belirtilerinden bunlar var. İsterseniz bir araştırın ben artık otistik olduğumdan şüpheleniyorum.

Shadownight dedi:

Aynı ben hocam bende de aynı şeyler var hatta kendimi mal gibi hissediyorum. Çoğu şeyi anlamakta güçlük çekiyorum. İnsanlarla ilişkim zayıf. Göz teması kuramıyorum. Bende otizm belirtilerinden bunlar var. İsterseniz bir araştırın ben artık otistik olduğumdan şüpheleniyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hocam çözüm yolu arıyor musunuz?

atogrimers dedi:

Hocam çözüm yolu arıyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...

Ölmekten başka çözüm yolu yok hocam popüler kültürden sıkıldım ailemle anlaşamıyorum sürekli din üzerine baskılıyorlar dindar bir aile ailem ve ben agnostiğim bunuda söyledim kendilerine ama bayağı bir hakarete maruz kaldım ve buna şiddette dahil zaten bu yaz üniversite için 1 ay falan çalışıp ayrılmayı düşünüyorum bunların yanından kız arkadaşım bile olmadı bu zamana kadar düşünün gerçi insanların yüzüne bakamayan biri için normal bir durum çoğu zaman staja gideceğimde yani toplumsal alanlarda metroda garip hissediyorum izlenme hissi gibi yada tipim çok kötü ezik gibi hissetme hissi falan çok sıkıntılı bende kişilik bozukluğu olduğunuda düşünüyorum 2 hafta öncesine kadar bu durum baş göstermeye başladı kendi kendime gülüyorum geceleri kahkaha derecesine geliyor ama boşa gülüyorum ve komik bir şey olmadığı halde saçlarım dökülmeye başladı beyazladı falan bu yaşta yaşım bu arada 17 stajda mobbing aile içi tartışmalar sıktı bunalttı insanlarlada artık doğru düzgün iletişime geçilmiyor en son cidden ıssız bir yere gideceğim orda yaşamaya başlayacağım cidden insanları görmektense mağarada yaşarım daha iyi çoğuda popüler kültür kölesi zaten şu instadaki yalan hayatlar var birde çıldırırsınız ve artık bende bir şey daha takıntı haline geldi sürekli aynı müziği dinleyip duruyorum defalarca bilmiyorum hocam bir psikoloğa gitmek şart bu yaz tatilinde zaten psikoloğa gitmeyi düşünüyorum.

atogrimers dedi:

Arkadaşlar artık aklımı yitirmek üzereyim sinirden, evdeyken hiçbir sorun yok ama dışarıdayken bana değişik bir şey oluyor, sosyal ortama girince heyecanlanıyorum, kimsenin gözüne bakamıyorum, mesela birisine yüz yüze bir şey sipariş ederken ya kötü bir şey der. Diye konuşamıyorum doğru dürüst heyecanlanıyorum, kısaca sosyal anksiyetem var, nasıl yeneceğim bunu yardımcı olur musunuz?

Genişletmek için tıkla...

Hayatta bir kere geliyorsun bunu düşün bir de emin ol kimse kimseyi önemsemiyor insanlar kendi problemlerine kafayı vermekten seni yargılıyacak vakti bile yok.

Çok da takıyorsan bir psikologa git.

ecrinn19999 dedi:

Hayatta bir kere geliyorsun bunu düşün bir de emin ol kimse kimseyi önemsemiyor insanlar kendi problemlerine kafayı vermekten seni yargılıyacak vakti bile yok.

Genişletmek için tıkla...

Gelde bunu bize anlat işte bizim gibiler için bu çok zor kabul edilebilecek bir şey bir çeşit hastalık bence bu yaşadığımız şey bizim için ben öyle düşünüyorum siz nasıl düşünüyorsunuz bilmiyorum bundan kurtulmanın tek yolu ya psikolog yada mağarada yaşamak.

Shadownight dedi:

Gelde bunu bize anlat işte bizim gibiler için bu çok zor kabul edilebilecek bir şey bir çeşit hastalık bence bu yaşadığımız şey bizim için ben öyle düşünüyorum siz nasıl düşünüyorsunuz bilmiyorum bundan kurtulmanın tek yolu ya psikolog ya da mağarada yaşamak.

Genişletmek için tıkla...

O zaman bir kere geldiğin hayatta böyle düşüncelerle hayatını zehir edersin.
Önerim utangaç olmayan insanlarla takıl zamanla onlar gibi olursun.

ecrinn19999 dedi:

O zaman bir kere geldiğin hayatta böyle düşüncelerle hayatını zehir edersin.
Önerim utangaç olmayan insanlarla takıl zamanla onlar gibi olursun.

Genişletmek için tıkla...

Benim hayatım zaten zehir oldu özelikle şu dönemlerde psikolojim çok kötü YKS etkeni var birde stajda mobbing görüyorum recep ivedik gibiyim geçen gün doğalgaz borusuyla konuşuyordum

Shadownight dedi:

Benim hayatım zaten zehir oldu özelikle şu dönemlerde psikolojim çok kötü YKS etkeni var bir de stajda mobbing görüyorum Recep ivedik gibiyim geçen gün doğal gaz borusuyla konuşuyordum

Genişletmek için tıkla...

Aşko sen devreleri yakmışsın

3 4 sene öncesinde lisenin ilk iki yılı bende de bu durum vardı son 2 yıldır büyük ölçüde azaldı diyebilirim. Biraz özgüven eksikliğinden de kaynaklanan bir durum. Biraz da olayları fazla derinlemesine düşünmekle ilgisi var. İnsanlarla iletişim kurarken onların sizin hakkınızda en ufak bir kötü yargı getireceğinden ölüm kadar korkuyorsunuz gibi bir his, bunları ben de yaşadım. Öncelikle kendine güven ve karşındaki insanın senden daha üstün olmadığını hatırla. Ciddiyim, her tedirgin hissettiğin an aklına hemen bunu getirmelisin. "Kimse benden daha üstün değil, benim onlardan bir farkım yok, ben yanlış değilim". Kendinize sürekli bunu telkin ettiğiniz zaman yavaşça iyileşmeye başlıyorsunuz. Özgüven kazanmak sosyal anksiyeteyi yenmekteki en önemli şey. Sizi dibe çeken arkadaşlarınız varsa onlarla muhatap olmayı kesin, daha sağlıklı arkadaşlıklar edinmeye özen gösterin. Ailenizden veya akrabalarınızdan sizi çok eleştiren, sizi sürekli kendinizi küçük görmeye zorlayan insanlar varsa onlarla da muhatabı minimuma indirin ve söyledikleri şeyleri önemsememeye çalışın (akrabaların %99'u boş ama çok ses çıkaran bir tenekedir). Kendinize asla "Ben yetersizim, ben öyleyim, ben şöyleyim" gibi negatif şeyler yüklemeyin.. Bu durumu kabullenip "ben böyleyim" dedikçe kendi kendinizi de dibe çekiyorsunuz. Bunları söylüyorum çünkü ben de deneyim ettim ve anksiyetenizi yenmenin tek yolu, özgüven, özgüven, özgüven.