Foxie
Kilopat
Daha fazla
- Sistem Özellikleri
- Asus TUF Gaming X570-PLUS(WI-FI) | Ryzen 7 5800X | Asus ROG Strix RTX 3080 10G LHR | Phanteks P500A DRGB | Corsair Force MP600 1TB SSD | Kioxia Exceria G2 1TB SSD | GSKILL RipjawsV 16x2 32GB 3200Mhz CL16 | Cooler Master G800 800W 80+ Gold | MSI MAG274QRF-QD 2K-165HZ 1ms 27" | Asus TUF Gaming VG259QR FHD - 165HZ 1MS 24.5" | Logitech MX Mechanical Mini | HyperX Pulsefire Raid | Logitech G733
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Game Developer
Öncelikle 16 yaşındayım. Geçmişimde biraz kötü olaylar yaşadım ve şu anda çok etkiliyor sanırım beni. Önce şu anki sorunumdan bahsedeyim. Arkadaşlarımla fazla iyi anlaşamıyorum, yani anlaşamıyorum derken sürekli şüphe duyuyorum ve bundan arkadaşlarım rahatsız oluyor, yani çok takıntılıyım gibi diyelim.
Geçmişimde(5-12 yaş arası) Fazla arkadaşım olduğu söylenemezdi ama iyi biriydim saftım iyi kalpliydim. Ama şöyle bir durum vardı arkadaşlarım kötüydü yani. Biraz uzun olacak ama anlatayım yoksa başka türlü anlamanız mümkün değil Şimdi benim babamın dükkanı vardı çarşıda önü trafiğe falan kapalıydı işte ve ben hep orada dururdum tabi orada arkadaşlarım oldu ama oradaki arkadaşlarım biraz serseriydi ve çıkarcılardı bende bunun farkına varmıyordum çünkü herkesi kendim gibi sanıyordum, meğer beni sürekli kullanıyorlarmış. Örnek vereyim, git babandan para al net cafeye gidecez, işte bana ısmarlarsan sana oyunda birşey ler gösterecem falan diyorlardı. Bende o heyecanla babamdan istiyordum sürekli babamda kızıyordu tabi biraz ama eninde sonunda gidiyorduk işte onların dediklerini yapmaz isem küsüyorlardı falan filan. Sonra işte annemle babam boşandı babam dükkanı kapattı ben bissürü okul değiştirdim(okuldaki arkadaşlarım iyiydi) derken. Ben liseye geldim ve herkesi çıkarcı beni kullanmaya çalışan birileri zannetmeye başladım(belkide gerçekten öyledir).
Şimdi gelelim şu sıralar da yaşadığım probleme bu problem o kadar çok büyüdü ki. Bugün kendimi yatakta kendi kendime konuşurken buldum, eve gelmiştim üstümü çıkartmamıştım, ne oldu bende hatırlamıyorum ama istemsiz bir şekilde olabilecek kötü olaylar(abartılı hatta bazıları imkansız) geliyordu aklıma ama normal şekilde değil, sanki biri bana böyle silahla beynime sıkıyormuşcasına hızlıca. Kendimden geçmiştim ağlayamaıyordum da, bu son anlattığım pazartesinden beri böyle bugün çok fena arttı yarın ne olacak bilmiyorum. Okulda da böyleyim korkmaya başladım.
Lafı fazla uzattım benim şu anda 2-3 tane samimi(veya öyle sandığım) olduğum arkadaşım var işte neyse biriyle daha yakın gibiyim. Ama benimle gerçekten arkadaş olduğundan emin olamıyorum sanki yüzüme karşı öyle gibi, ama hiç bir kanıt yok elimde, sanki ben öyle düşünüyormuşum gibi ama hissediyorum o sanki ikiyüzlüymüş arkamdan iş çeviriyormuş gibi hissediyorum ama elimde kanıt yok Soruyorum defalarca beni gerçekten arkadaşın olarak görüyormusun falan diye bıktı çocuk kendiside söylüyor böyle konuşmaya devam edersen arkadaş olamayız diye. Eğer sormaz isen acayip iyi arkadaş oluruz diyor. Ama emin olamıyorum düşündükçe kendimi kötü hissediyorum.
Geçmişimden kaynaklandığını düşünüyorum bir şekilde unutmam lazım veya onunla çok daha iyi arkadaş olmam lazım. Psikoloğa gittim bişi yapmadı biraz konuştu bir kağıt verdi. Yapmaktan hoşlandıklarım yapmaktan hoşlanmadıklarım, güçlü yanlarım ve güçsüz yanlarımı kağıda yazıp götüreceğim birde aklıma sürekli o sorular geliyor ya onlarıda yazacağım. Fayda edermi bilmiyorum.
Arkadaşlarımın yanına gitmekten korkuyorum, beni kovacaklar diye, en ufak şeyden etkileniyorum. Psikolog randevusu 11 nisanda o zamana kadar kendi çabamla birşeyler yapmam lazım çünkü her kendimi kötü hissetiğimde sürekli intihar etmeyi düşünüyorum. Okulda bütün gün o şekilde geçmişte yaşadığım kötü olaylar veya yaşama ihtimalım olan kötü olaylar biri silahla sıkarmışcasına geliyor ve her gelediğinde nefesim kesiliyor titriyorum veya sesler çıkarıyorum. Her geçen gün ilerliyor.
Geçmişimde(5-12 yaş arası) Fazla arkadaşım olduğu söylenemezdi ama iyi biriydim saftım iyi kalpliydim. Ama şöyle bir durum vardı arkadaşlarım kötüydü yani. Biraz uzun olacak ama anlatayım yoksa başka türlü anlamanız mümkün değil Şimdi benim babamın dükkanı vardı çarşıda önü trafiğe falan kapalıydı işte ve ben hep orada dururdum tabi orada arkadaşlarım oldu ama oradaki arkadaşlarım biraz serseriydi ve çıkarcılardı bende bunun farkına varmıyordum çünkü herkesi kendim gibi sanıyordum, meğer beni sürekli kullanıyorlarmış. Örnek vereyim, git babandan para al net cafeye gidecez, işte bana ısmarlarsan sana oyunda birşey ler gösterecem falan diyorlardı. Bende o heyecanla babamdan istiyordum sürekli babamda kızıyordu tabi biraz ama eninde sonunda gidiyorduk işte onların dediklerini yapmaz isem küsüyorlardı falan filan. Sonra işte annemle babam boşandı babam dükkanı kapattı ben bissürü okul değiştirdim(okuldaki arkadaşlarım iyiydi) derken. Ben liseye geldim ve herkesi çıkarcı beni kullanmaya çalışan birileri zannetmeye başladım(belkide gerçekten öyledir).
Şimdi gelelim şu sıralar da yaşadığım probleme bu problem o kadar çok büyüdü ki. Bugün kendimi yatakta kendi kendime konuşurken buldum, eve gelmiştim üstümü çıkartmamıştım, ne oldu bende hatırlamıyorum ama istemsiz bir şekilde olabilecek kötü olaylar(abartılı hatta bazıları imkansız) geliyordu aklıma ama normal şekilde değil, sanki biri bana böyle silahla beynime sıkıyormuşcasına hızlıca. Kendimden geçmiştim ağlayamaıyordum da, bu son anlattığım pazartesinden beri böyle bugün çok fena arttı yarın ne olacak bilmiyorum. Okulda da böyleyim korkmaya başladım.
Lafı fazla uzattım benim şu anda 2-3 tane samimi(veya öyle sandığım) olduğum arkadaşım var işte neyse biriyle daha yakın gibiyim. Ama benimle gerçekten arkadaş olduğundan emin olamıyorum sanki yüzüme karşı öyle gibi, ama hiç bir kanıt yok elimde, sanki ben öyle düşünüyormuşum gibi ama hissediyorum o sanki ikiyüzlüymüş arkamdan iş çeviriyormuş gibi hissediyorum ama elimde kanıt yok Soruyorum defalarca beni gerçekten arkadaşın olarak görüyormusun falan diye bıktı çocuk kendiside söylüyor böyle konuşmaya devam edersen arkadaş olamayız diye. Eğer sormaz isen acayip iyi arkadaş oluruz diyor. Ama emin olamıyorum düşündükçe kendimi kötü hissediyorum.
Geçmişimden kaynaklandığını düşünüyorum bir şekilde unutmam lazım veya onunla çok daha iyi arkadaş olmam lazım. Psikoloğa gittim bişi yapmadı biraz konuştu bir kağıt verdi. Yapmaktan hoşlandıklarım yapmaktan hoşlanmadıklarım, güçlü yanlarım ve güçsüz yanlarımı kağıda yazıp götüreceğim birde aklıma sürekli o sorular geliyor ya onlarıda yazacağım. Fayda edermi bilmiyorum.
Arkadaşlarımın yanına gitmekten korkuyorum, beni kovacaklar diye, en ufak şeyden etkileniyorum. Psikolog randevusu 11 nisanda o zamana kadar kendi çabamla birşeyler yapmam lazım çünkü her kendimi kötü hissetiğimde sürekli intihar etmeyi düşünüyorum. Okulda bütün gün o şekilde geçmişte yaşadığım kötü olaylar veya yaşama ihtimalım olan kötü olaylar biri silahla sıkarmışcasına geliyor ve her gelediğinde nefesim kesiliyor titriyorum veya sesler çıkarıyorum. Her geçen gün ilerliyor.