Hocam maalesef mecburi olarak izin vermek zorundayım çünkü diğer insanları kırmak istemediğimden ötürü öfkemi bu sebeple dışarı atamamam (özellikle bir kavgada) salya sümük ağlamama sebep oluyor. Ben kırılgan biriyim ama buna rağmen en çok bu yönümden sınanıyorum
.
Yaşın kaç bilmiyorum ama bu dönemlerde hayatın tadını çıkarmak çok zor. Mesela ben ailemin durumu güzel ama ben hala gelecek kaygısı yaşıyorum bunu yaşadığım için hayattan zevk almıyorum. Bu yıl lgs ye giricem ve üzerimde o kadar yük var ki anlatamam. Belki sınava girmeden araba çarpar da sınava girmem diye düşünüyorum. Sence benim bunu düşünmem normal mi?
Yanlış anlamayın ama neden her kötü şey yaşayanlar intihardan bahsediyor? İntihar çaresizliğin son basamağında yer alır.
Aynısı bana birkaç yıl önce de olmuştu ama büyüdükten sonra olmamaya başladı. İşin sırrı da arkadaş edinmek çevrende güvenebileceğin arkadaşlar olsun yoksa da yap bence.
Hocam bana inanın, bir insanı en çok yaralayan şeylerden biri dışlanmak, aşağılanmak ve yanında onu destekleyen kimsenin olmaması...
Yazımın devamında zaten bahsettim. En iyi ilaç "boş ver" demektir
