Ben sevdiğim insandan intikam almam, alamam. Çünkü o intikamı aldıktan sonra, onun sana yaptığı yanlışları, sen de bir yanlış yaparak karşılık verdikten sonra sadece 1 saniyeliğine mutlu olursun. Olmadı en fazla 1 dakika mutlu olursun. Sonra aklına sürekli o gelir ve üzülürsün. Geriye dönmek ister ve sürekli hatanı telafi etmek istersin.
Mesela ben orta okula giderken, 5. sınıftayken o dönemler annem çok stresliydi ve anlayışsızdı. Maddiyat açısından pek rahat değildik ve bu yüzden en ufak bir olayda sinirleniyordu. Her anne-çocuk ilişkisinde olduğu gibi ben de günümün büyük bir kısmını annemle geçiriyordum ve dolaysıyla bana patlıyordu.

Bir gün ben de anneme karşılık verip, bağırdım ve çok üzüldüm. Hala aklıma geliyor ve üzülüyorum. Keşke yapmasaydım diyorum.
Eğer gerçekten sevdiğin, değer verdiğin bir insansa, kötü bir dönemden geçiyorsa, maddi-manevi bir eksiklik içerisindeyse yani istemeyerek kalp kırıyorsa, elini taşın altına koyup, olabildiğince alttan alman gerekli. Belki o sevdiğin kadının ailesi ile ilişkisi çok kötü bir durumdadır ve bu yüzden istemeden kötü birisi olmuştur ya da sadece bir süreliğine kötüdür. Hiç kimse sabır taşı değildir ancak sevdiğimiz insanları ayağa kaldırmak zorundayız. Bir tekme de biz atarsak belki bir insanın intihar etmesine bile neden olabiliriz.
Ama gerçekten intikam almak istiyorsan işin zor. Sevdiğin bir insanın, "Ben onu kaybettim." demesi için artık onu sevmemen gerekli. Ki sen seviyorum diyorsun.
"Sevdiğim insan bana bir tokat daha atmasın." , "Şurada, şu insanın canı yanmasın." diyorsak, sorunlara karşı, "Nasıl ceza vermeliyiz?" diye düşünmek yerine problemin kaynağını bulmalıyız ve o noktayı tedavi etmeliyiz.
Ben, sevdiklerime karşı haddinden fazla hoşgörülü olduğum ve pek fazla agresif ya da sinir stres sahibi olmadığım için böyle düşünüyorum. Sen ne yapmak istersin, ne düşünürsün bilemem.