Ağladığınız oyunları anlatın

274653_o4d16.png
 
Ağlamak değil ama derinden etkilendiğim, üzüldüğüm COD MW3, COD MW2, TWD.
Soap'un ölümü.
Ghost'un ölümü.
Lee'nin ölümü.
 
Ciri'yi bulduğumuzda ölü olması ve canlandığında gözünü açıp hatıralar ekrana geldiğinde, ev dolu olduğu için kendimi ağlamamak için zor tuttum. Boğazım düğümlendi kendimi sıkmaktan. Çok duygusallaştım.
 
The Walking Dead: Final Season'da Clem'in öldüğünü sandığım kısımda ağlamıştım.
Life is Strange'de Chloe'nin ölmesine,

Ağlamak doğru kelime mi bilmiyorum ama üzüldüğümü söyleyebilirim.
Aynı oyunlarda farklı şeylere üzülmüştüm. Etkisinden çıkamamıştım.

1. sezonda Lee'nin ölümü, 2. Sezonda Kenny'nin isteği, 3. sezon balon,4. sezonda Clem' in öldüğünü sandığım sahneler beni çok etkliemişti.
Aslında Life is Strange' in sevdiğim kısmı da bu. Neredeyse oyunun hiçbir kısmında ağladığımı söyleyemem ancak TWD serisinden bile daha fazla duygusal izler bırakmıştır bende.Rachel' in öldüklerini buldukları sahnede dilim tutulmuştu, sahnenin işlenmesi ve karakterlerin seslendirmesi inanılmazdı. Before the Storm da ilk sezondan daha iyi işlenmiş hikayeye sahipti ancak ilk oyun kadar ruhu yoktu. DLC' ye başlayana kadar duygusal olarak etkilendiğimi hatırlamıyorum. Ancak DLC' yi oynadığımda ilk oyunun üzerimde bıraktığı ağırlık hissetirmeye başladı, son sahnede "Black Flies" girdikten sonra "siz bana bunu nasıl yaparsınız!" diye bağırıyordum içimden. Tüm Life is Strange oynadığım zaman bir tek burada ağlamıştım, o da ilk iki oyunun ağırlığı yüzündendi.

Witcher III' te Ciri'nin öldüğünü sandığımız sahne ve Vesemir' in ölümü çok üzücüydü. CoD'da Ghost' un ve Soup' un ölümü de iyi işlenmiş sahnelerdendi. Last of Us' a bayılmıştım kelimenin tam anlamıyla. Theme'sini her duyduğumda içimde bir şeyler kıpraşır. En üzücü sahnesi hangisi diye sorarsanız Joel' ın Ellie'e "baby girl" dediği sahnede ben kopmuştum :')
Ağlamak denmez ama bir gözüm dolmuştu.

  • Life Is Strange
  • Life Is Strange Before The Storm
  • Beyond Two Souls
  • The Walking Dead
Beyon Two Souls haricinde hepsini oynadım, hepsi de çok hoşuma gitti.
Black Squad oynunda ilk 1000'e girdiğim zamandı, şu an ilk 600'deyim sanırım.
Ne oynardım be, çok underrated bir oyun.
 
Aynı oyunlarda farklı şeylere üzülmüştüm. Etkisinden çıkamamıştım.

1. sezonda Lee'nin ölümü, 2. Sezonda Kenny'nin isteği, 3. sezon balon,4. sezonda Clem' in öldüğünü sandığım sahneler beni çok etkliemişti.
Aslında Life is Strange' in sevdiğim kısmı da bu. Neredeyse oyunun hiçbir kısmında ağladığımı söyleyemem ancak TWD serisinden bile daha fazla duygusal izler bırakmıştır bende.Rachel' in öldüklerini buldukları sahnede dilim tutulmuştu, sahnenin işlenmesi ve karakterlerin seslendirmesi inanılmazdı. Before the Storm da ilk sezondan daha iyi işlenmiş hikayeye sahipti ancak ilk oyun kadar ruhu yoktu. DLC' ye başlayana kadar duygusal olarak etkilendiğimi hatırlamıyorum. Ancak DLC' yi oynadığımda ilk oyunun üzerimde bıraktığı ağırlık hissetirmeye başladı, son sahnede "Black Flies" girdikten sonra "siz bana bunu nasıl yaparsınız!" diye bağırıyordum içimden. Tüm Life is Strange oynadığım zaman bir tek burada ağlamıştım, o da ilk iki oyunun ağırlığı yüzündendi.

Witcher III' te Ciri'nin öldüğünü sandığımız sahne ve Vesemir' in ölümü çok üzücüydü. CoD'da Ghost' un ve Soup' un ölümü de iyi işlenmiş sahnelerdendi.
Kesinlikle katılıyorum, Life Is Strange'i normalde 2 sene önce oynayıp bitirmiştim, yine etkilemişti fakat çok değil. Yaklaşık 6 ay önce bir de Before The Storm'u alıp oynadım, nedense acayip derece de etkiledi. Before The Storm üstüne yine Life Is Strange bitirince iyice bir dağıldım.
Tabii ki Chloe'yi kurtardım, orada bile ağlayacak gibi oldum, YouTube'dan açıp Chloe'nin ölümünü gördüğümde tutamayıp ağlamış gibi olduğum olmuştu.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı