Aile ile vakit geçirmeyi sevmek normal mi?

Hank J Wimbleton dedi:

Bir de konuyla biraz alakasiz olacak ama, 9.sinifin ilk doneminde (10.sinifa gececegim bu sene) siniftaki bir grup annemin facebookundan benim yuzumun kilolu oldugu bir fotografi paylasmisti ve dalga gecmisti. O paylasan cocukla suan konusuyoruz sikintimiz yok ve olay oldugu sirada bundan rahatsiz oldugumu belirttim ok diye cikartma atip dalga gecmisti. Neyse bunlar bu fotografi sticker yapmis anneme de soyledim bunu ne de olsa onun hesabindan alinmis. Hesabini gizliye aldi filan ama annem fotograf cekilip paylasmak istediginde korkuyorum yinr buna benzer bir olay yasarim diye. Okullar bile acik degil cocuklada sikintim yok ama nedense korkuyorum hala. Sonucta o cikartma ellerinde. Bide bu stickeri yapan sikintimiz yok dedigim cocugun sevmedigi biri var sinifta, bu sevmedigi cocugun da bir suru cikartmasi falan var kendi grubundakilerin de var. Buyuk ihtimal sadece saka yapmisti basit bir olay ama gruba atilmasi hosuma gitmemisti ve bu bende korku olarak kaldi. Bir de bir cocukla tartismistik cocuk bicak tasiyordu kendim gordum cocuk oyle kavga falan etmem ben falan dedi cok konusmuyoruz ama ondan da korkuyorum mesela.Bu olayi anneme anlattigimda o da sacmalama oyle bisey yapamaz falan dedi annemin uzuldugunu anlayinca bende cok uzulmustum. Bu korkulari nasil yenebilirim?

Genişletmek için tıkla...

Benim de buna benzer bir anım var, sanırım tek çare boş vermek. Bir tane ilkokul ''arkadaşım'' vardı. İlkokulda normaldi, ama garip biriydi, saçma saçma hareketler yaparak insanları güldürmeye çalışıyordu. Kimisi aptal, kimisi komik diyordu. Sonra ortaokula geçince bu çocuk iyice şımarmaya başladı, bende ilişkimi kestim zaten pek akıllı davranmıyordu. İşte bu çocuk ve bir arkadaşımızla ilk okuldayken sokakta gezerken bir video çekmiştik, o zaman biraz kiloluydum. 8. sınıftaydık, kaç yıl videoyu saklamış, bana gösteriyordu. Evet bu normal bir şey ama niyeti farklıydı, beni küçük düşürmek istiyordu. Sonra bu çocuk o videoda en kötü halimin fotoğrafını aldı, pek aldırış etmedim, umursamadım geçtim. Sonra sınıftakilere bir anda ''ganga gel sana şunun genç halini göstereyim'' demeye başladı, ve bunu benim yakınlarımdayken yapıyordu, sanki benim duymamı ister gibiydi. Çoğu kişiye de gösterdi. Hiç umursamadım, bir şey demedim, saf taklidi yaptım denebilir. Zaten sınıftaki kimse beni sevmez (Bir olay sonucu nefret gibi değil, okula gittim gideli kimse pek konuşmaz.) Neyse işte haftanın son günü okuldan çıkacakken sırada bekliyordum, sonra sırada bekleyen kızdan biri ''Bende senin küçüklük fotoğrafın var.'' dedi. Ama küçümseyerek, tam anlatamıyorum ama duysaydınız anlardınız zaten. Ben tepki vermedim, fakat çok şaşırdım, çünkü o kızla neredeyse yılda maksimum 2-3 kere dersle alakalı falan konuşmuşumdur anca. Alakam olmayan kişilere bile atmış yani. Sonra ben olaya çok takıldım, hala da aklımda. Neden bir insan birini küçük düşürmek ister ki? İşte o çocuk okulda bazen geliyordu yanıma, ama o kadar boş konuşuyordu ki sıkıntıdan patlıyordum. Zaten şu an o okul bittiği için daha rahat oldum, tüm ilişkimi kestim. İşte bu da benim böyle bir anımdır. Okuyan olursa muhtemelen özgüvensiz olduğumu düşünür. Evet bu maalesef doğru, hem utangaç hem özgüvensizim. Çirkin de değilim, tipim gayet iyi, zayıf veya şişman değilim, boyum uzun, ama özgüvensizim. (Lütfen bunları kendimi övmek için dediğimi düşünmeyin, sadece bir sorunum olmamasına rağmen özgüvensizim demeye çalışıyorum.) Bana kalırsa seninki de özgüvensizlikten, aşmamız gerekiyor ama nasıl aşarız orasını bilmiyorum. İnşallah aşarız, çünkü böyle olaylar olunca çok kötü oluyor.