Babama bir şey olmasından çok korkuyorum

Normalde bu tarz şeyleri hiç kimse ile konuşmam ama artık rüyalarıma kadar girmeye başladı. Benim babam iş gereği şehir dışına çok çıkıp müşterilerinin yanına gidip gelirdi. Bu gitme süreleri 3 maksimum 5 gün sürerdi. Ama ben hatırlıyorum çok ağlardım babam gidince. Küçüklüğümden bir anı hatırlamaya çalışsam hep aklıma ya babamın şehir dışına gitmesi ya da şehir dışından gelmesi aklıma gelir.

Şu son zamanlarda da babamın çok fazla sağlık sorunu yaşadığını görüyorum. Arada bir kalbini tutup "ah" falan diyor ne olduğunu soruyorum "öyle arada bir ağrıyor" diyor. Doktora git diyorum gitmiyor. Gene geçenlerde dizinde bir sıvı mı ne birikmiş. Onun ağrısından oturarak bile zor namaz kılıyor. Çok fazla sigara içip, çok fazla öksürüyor.

Şunu da eklemek istiyorum tam olayı anlatmadan önce. Babamdan ben hiç gözle görülür bir sevgi görmedim. 19 yaşıma gelmişim babam hala en sevdiğim sensin der ama hiç sevgisini görmedim. Kendisine bir keresinde bunu sorduğum da bana " benim babam 10 yaşımdayken öldü. Ben babalık mı gördüm de sana babalık yapacağım?" demişti. Ayrıca geçen senelerde babaannemi kaybettiğinden beridir garip bir durgunluk var üzerinde. Ben ilk defa babamın ağladığını o gün babaannemin vefat haberini aldığında görmüştüm.

Şimdi gelelim benim hayatımı etkileyen büyük probleme. Babaannemin vefatından sonra ben babamı kaybetmekten çok ama çok korkuyorum. Durum öyle bir hal aldı ki rüyalarıma kadar giriyor. Hatta ve hatta düşününce, ortamda lafı geçince bile gözlerim doluyor. Birkaç ay önce yengem istemeyerek babama birkaç bir şey demişti. Babam da cevap olarak "öldüğümde bu dediğinize pişman olursunuz" tarzında bir şey demişti. Ben şahsen babamın o lafından sonra bu kadar kalbimin sıkıştığını, daraldığını hatırlamıyorum. Babamdan o lafı duyar duymaz kendimi evden dışarı atıp iki dakika ağladım.

Bugüne gelirsek babamın bu sabah saat 09:00 sularında gene şehir dışına gitti ve beni gene korku bastı. Nedense hep babama bir şey olacakmışta bir haber gelecekmiş gibime geliyor ve kalbim daralıyor, terler basıyor. Şu an bunları yazarken bile gözlerim doluyor.

Bunun cevabını psikologda mı aramalıyım? Ne yapmalıyım bilemiyorum. Herhangi bir tavsiyeniz var mı? Merak edenler için yaşım 19.

Bizim aileyi ilgilendiren çok sarsıcı bir olay olmuştu ve bu direkt tüm aileyi etkiliyordu. Mesela ben depresif bir durum alırken annem ve babam daha gergin ve kavgacı olmuştu ama babam ise tekrardan sigaraya başlamıştı. Senin babanla ilişkini bilemem ama ben babamla veya o benimle ileri geri konuşsa en kötü bir gün sonra normal muhabbete devam ederiz. Babamda sigaradan sonra berbat bir öksürük başlamıştı ve bu beni aşırı rahatsız ediyordu. Ben ona 'ergen misin girdiğin triplere bak hemen sigara falan ne oluyor' gibi konuşuyordum oda ya sessiz kalırdı ya da bana geri laf ederdi. Bir gün ben okula gitmedim hastaydım ve babamda yağmurdan dolayı işe gitmemişti sonra eve geldi gel bir ek iş aldım ona gidelim1 saate biter eğer hastaysan gelme falan demişti bende 1 saate inanıp gittim fakat 6 saat sürdü. Neyse gün boyunca bırak sigarayı falan diye carladım tam iş bitimine doğru paketi aldım daha bırak yoksa bende başlarım falan gibisinden göz korkutmaya çalışmıştım ve o gün bırakmıştı. Benimkindeki fark sadece bırakmaya meyilli olduğu için ben caydırıcı olarak araya girdim. Bundan 1 hafta sonra çok kötü hasta oldu. Aldım götürdüm hastaneye 1 ton ilaç yazıldı son kez orada lafımı ettim ve daha da etmedim. Yanlış anlama herkesin babası önemlidir ama psikologdan ziyade babanın önce doktora sonra kademeli bir şekilde sigarayı bıraktırmaya çalış zamanla babanın sağlığı iyileşince senin durumunda düzelir ve erkenden ikna etmeye başla. Normal hayatında çok kaygı veya stres yaşıyorsan bu tür düşüncelere kapılman normal illa psikoloğa gitmek istiyorsan sakın devlet hastanelerine gitme seni dinlemeden ilaç yazıp gönderirler.
 

Geri
Yukarı