Evet, zaten öyle.. Her şey senin için yaratılmış ve tüketiyorsun..
Aynı şekil bizler de böyle düşünüyoruz.
Ben bu düşünce yapısına 10 yaşındayken falan erişmiştim. Arkadaşımın bile gerçek olamıyacağını düşünüyordum. Aslında bu insanın içgüdüsü, koruma mekanizması. Önyargı sistemimiz diyebiliriz. İhtimalde bizlerin gerçek olamaması var, lakin bu ihtimalden dolayı ortalıkta böyle düşünceleri belirtmen yanlış anlaşılır. Dalga konusu olursun. Kafanın bir köşesinde bizim gerçek olmadığımız kalsın, yavaş yavaş bu düşünce yapın olgunlaşır ve kabullenme aşamasına geçersin. Benim için yaratılsa ne olacak? İstediklerimi yapamıyorum diyeceksin. Acaba istediklerimi tam olarak yapamadığım bir gerçeklik mi diyeceksin, böyle böyle düşünceler önemsizleşip rayına oturacak..
Gençlik çağındaki kafa açan düşünceleri ergen olarak benimseme kesinlikle.. Kişi 14 yaşındaki düşüncelerini ergen olarak benimser, 70 yaşına gelir ve o ergen düşüncelerinin zirve olduğunu anlayıp ona tekrar sarılır.. O düşünce yapın bir köşede seninle kalısın, lakin ona çok fazla sarılma.
