Dertleşelim mi?

O şekilde ifade etmek istememiştim ama neyse bir dahakine kelime seçimimi düzgün yaparım.

Dostum, depresyonda olduğumdan emin değilim. Üzgün değilim ama mutlu da değilim, gün içinde insanlarla şakalaşıp gülebiliyorum ama kendi başıma kaldığımda hissiz ve sersemlemiş gibi hissediyorum, ruh hastası oldum muhtemelen. 🙃

Liseyi bitirdim mutlu olmadım, araba ehliyetimi aldım mutlu olmadım, sevgilerimle cima eyledim mutluluğu bulamadım, para kazandım ama yine de mutluluğu bulamadım sonuç olarak mutluluk peşinde koşmamaya karar verdim.
Mutluluğumu kendim yaratıp, kendimi tanımanın ve sevmenin dâhâ iyi bir cevap olacağına karar verdim. Belki hayat zorluklarla yüzleşmekten ibarettir, belki huzurum ölüm olur, yaşayarak göreceğim artık.


Dert dediğimiz şeyler gelecekte güleceğimiz basit şeyler ama yanlış zamanda musallat oldular.

Bu fikirde size katılıyorum ama yurt dışı da hemen olacak iş değil maalesef.

Aynen öyle ne yazık ki, o yüzden çalışmak diyorum ya hocam. Bu ülkede olan olaylardan dolayı bize bakışları da dahi değiştiği için çok zorlaştı. Keşke demekle olmuyor ama keşke bu işler biraz kolay olsaydı ama nafile. :/
 
Aynen öyle ne yazık ki, o yüzden çalışmak diyorum ya hocam ne yazık ki bu ülkede olan olaylardan dolayı bize bakışları da dahi değiştiği için çok zorlaştı. Keşke demekle olmuyor ama keşke bu işler biraz kolay olsaydı ama nafile. :/
Vallahi birader oluru olan tek iş ruhsuz gibi ders çalışıp iyi üniversiteye gitmek olur, yurt dışı ihtimali artar ama hayatımızı kazanmak için kararlılık ve irade sergilemeniz lazım.
 
Vallahi birader oluru olan tek iş ruhsuz gibi ders çalışıp iyi üniversiteye gitmek olur, yurt dışı ihtimali artar ama hayatımızı kazanmak için kararlılık ve irade sergilemeniz lazım.

Öyle ama onun bile garantisi yok fakat bu sefer yapmazsan başka çaresi kalmıyor. İki ucu da sıkıntı oluyor. Ben yine de mecbur yapacağım.
 
Merhaba, konuyu sizinle dertleşmek, fikir almak ve birazda muhabbet tadında bir konu olsun istiyorum. Ankara'da yaşayan, 20 yaşında ve işitme engelli olan bir gencim. Aklıma gelen bütün yolları yani tabiri caizse çırpındığım bir hayatımı anlatmak istiyorum. Bir kez 2021 yılında pandemi dönemine denk gelen YKS sınavına girdim ama hiç çalışmadım desem yeridir. Sınav sonucu malum berbat bir sonuç çıkardım ve sınav sonucu sıralaması 700 bin çıktı. Mezuna bıraktım ve bir daha YKS sınavına girmedim. Aslında üniversite okumak istemiyordum özellikle Türkiye'de okumak istemiyordum. Lakin artık iş ararken üniversite mezunu şartı koştukları için iş vermiyorlar. Bu sebepten ötürü okumayı düşünüyorum. Ben hayatımda ilk defa iki işte çalıştım. İlki yaklaşık bir aylığına çalıştığım iş ŞOK marketinde oldu. İşten zorla yoğun mobbing ile istifa ettirildim. Sürekli farklı mağazalarda yoğun çalıştırmaları ve kasada çıkan 200 lira açığını kanıtlayamadıkları halde bana kilitlediler. Bu sebepten ötürü istifa ettirildim. İkinci işim ise KFC şirketinde lobi elemanı olarak 12 gün çalıştım. Burada çalışanların aslında çalışmadığı ve bütün işleri bana vermeye çalışmalarından üstüne işi zorlaştırmalarından ötürü bıraktım. "Şikayet etmedin mi?" Diye sorabilirsiniz, evet ettim. Fayda etmedi ki bu çalışanların içerisinde vardiya amiri, restoran müdürü ve bölge sorumlusu da var. Bölge müdürünün numarasını almam imkansızdı. Şikayeti edebileceğim tek kişi insan kaynakları sorumlusuydu ve 7-24 sürekli restorana gelirdi. Gözü önünde oldu her şey ona rağmen o kişileri savundu. Ailem istememesine rağmen zorla istifa ettim. Kamu tarafını da denedim. EKPSS sınavına girdim ve 80 aldım ama atanamadım. Forumda yurt dışı vs. konuları açmıştım ama malum yurt dışı durumumdan dolayı doğal olarak başarısız oldu. YouTube içerik üreticiliği üzerinden de yürüdüm aslında sayılabilir ufak bir başarı da elde ettim ancak kanaldan para kazanamadığım için ekipman kısmını gidermekte sorun yaşadım ve bırakmak zorunda kaldım. Freelance işi de denedim kısacası oda başarısız. Üç senedir çalıştığım iki işi saymazsak işsizim yani liseden mezun olduğum andan beridir doğru dürüst evden çıkamıyorum. Sürekli iş sitelerinde dolanıp o ilanlara bakmaktan midem bulanıyor, üzülmekten ve çaresizlikten yoruldum. Şayet hiçbir arkadaşım da kalmadı bu konu hakkında daha önce açtığım konu da yazmıştım. Nasıl bir arkadaş edinebilirim? Diye ondan da başarısız oldum. Kafanızı allak bullak ettiysem özür dilerim. Derdimi anlatacak birisi bulamıyorum. Bu arada kesinlikle umutsuzluk düşüncesi pompalamıyorum. Elimden gelenin en iyisini sürekli yapmaya çalışıyorum, araştırıyorum ama her denemede başarısız olmaktan bıktım ve artık pes ettim. Aklıma gelen bütün yolları denedim, denedim ve denedim. Neyse, bendeki dert mi? Ben mi abartıyorum? Bilmiyorum. Herkesin derdi kendinedir ama işte bende ki dert böyle işte. Sizde durum nasıl? Umarım her şey yolundadır. Derdin var ise bana anlatabilirsin. Seni dinlerim.
Benimde derdim var sanıyorum.
 
İşitme engelli olduğunuz durumu açıklayıp ülkede insani koşullar altında yaşamımı sürdüremiyorum ve sağlığım kötüye gidiyor engelimden dolayı ayrımcılık görüyorum vs vs. Siyasi görüşümden rengimden ırkımdan cinsel yönelimden felan işte sallayıp bir şeyler. ülkenize gelmeyi çok istiyorum yararlı bir vatandaş olacağım türünden bir yazılar yazıp şansınızı deneyebilirsiniz. Avrupa ülkelerine, Amerikaya , Kanada ve İngiltere vs vs.
Ben 12. sınıf öğrencisiyim. Polonya'nın Varşova şehrinde Computer Science okuyarak gideceğim.
Bi sorun olmazsa bu sene WuT da CS bölümündeyim buraya gel de Türk lobisi kuralım baya Türk var sanırım WuTda.
 

Geri
Yukarı