Tepki verince bir şeylerin düzeleceğini sanmıyorum.
Benim son yıllarda 5-6 kez şahit olduğum, tepkiyle düzeltilen tek olay şu ki; Tecavüzcüler serbest bırakıldığında, sosyal medyadan, Twitter'dan, Change.Org'dan falan imza toplanıyor, tepki veriliyor anca öyle tutukluyorlar. Tabi araya ünlülerin karışması, olayların gitgide yayılması lazım ki, o kadar tepkiyi gördükten 4-5 saat sonra saldıkları adamı tekrar tutukluyorlar. Ünlüler olmasa onu bile başaramayacağız.
Tecavüz olayları bir yana, daha yüzlerce kampanyaya destek sağladığımı hatırlıyorum ancak yeterli sayıya ulaşmamıza rağmen hiçbir şey olmadı. Bu tip olaylara ülkenin %80'i bile tepki verse, yine bir şey değişmeyecek gibi gözüküyor. İnanmak istemiyorum ama 1 gram bile tereddüt etmiyorum inancımdan. Yani benim için kuşkusuz hakikat.
Çoğunluk memnunsa geriye yapacak ne kalıyor? 30-40-50 yıllık bir hayat tecrübem olmadığı için benim beynim burada duruyor. Yapılabilecek başka bir şey varsa, buyurun söyleyin.
Ha tabi, yapılacak şey okumak, eğitim kalitesini düzeltmeye çalışmak, bilim insanı yetiştirmek, diyorsanız, onu zaten 200 kere söylemişimdir herhalde.
Neyse, hepimize geçmiş olsun. Yine istemeyerek boyun eğiyoruz. Bunu söylediğim için bana kızıyorsunuz ama maalesef gerçek bu. Evet, boyun eğiyoruz. Yalan söylüyorsam, yalan söylüyorsun, deyin lütfen. Bu noktada ben de, keşke yalan söylüyor olsaydım, diyorum kendi kendime.