Gülmemek için kendimi zor tutuyorum

Sessiz sakin bir yere geçip patlayın hocam. Öyle ulu orta yerde, toplu taşımalarda gülmeyin de :D .
Joker gibi bir kart çıkarmak zorunda kalırsınız yoksa.

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
 
Gülmene kimse karışamaz. Tek dikkat etmen gereken nokta "hunharca" gülmemek. Yoksa her insan gülme ihtiyacı duyar. Adam otobüste açmış Instagram'ı keşifte gezerken kahkaha atıyor her posta. Kimse "in bu otobüsten kardeşim" demiyor. Sadece dozunda olmalı. Bu rahatsızlık değil yani uydurmasınlar.
 
İnsanların içinde, minibüste, yolda yürürken aklıma komik bir şey geliyor ve kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyorum. Zaten düşüncelerime çoğu zaman hakim olamıyorum ve onu aklımdan çıkarmakta zorlanıyorum. Bir gün kendimi rezil edeceğim. Nasıl başa çıkarım bununla? Bir kere makat kaslarımı bile sıkmıştım gülmemek için ve yüz ifademin bana bakan ve ne olduğunu anlamaya çalışan bir kızcağızın dehşet bakışlarından ne kadar acayip bir hal aldığını anlamıştım. Arka koltukta dudakları büzük yanakları şişik ve çaresizce kendine hakim olmaya çalışan biri var. Deli mi bu nedir? Ne yapıyor? Kusıcak mı yoksa? Arkadaşlar yardım edin...

Aynısını bende yaşıyorum. Örnek olarak; 1 hafta önce sevgilimden ayrıldım, ayrıldığım gün ölecek gibi hissetmeme rağmen dışımdan kahkaha atıyordum. Lanet olsun, çok kötü bir his. En kötüsüde bunu her zaman yaşamam, hocamdan azar yerken bile kendimi tutamıyorum.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı