Hayatın ciddileşmesi canımı sıkıyor

Nasıl yani hocam?
Asıl ortam, asıl eğlence, asıl hayat üniversitede. Daha çocuksun sen. Üniversitede cebin para görsün, ailenden uzak 5000 tane yaşıtınla aynı binada kal bak gör hayat ciddileşmiş mi ciddileşmemiş mi🤣
 
Cebim lise yıllarında para görmüş biri olarak söyleyebilirim ki, istediğiniz şeyi kendi kazancınızla satın almak, aile evinde yaşarken oldukça kolay ve ulaşılabilir bir standart. Ancak iş, kendi ayaklarınızın üzerinde durmaya geldiğinde eğer çok yüksek bir gelire sahip değilseniz paranın kira gibi temel giderlere nasıl hızla eriyip gittiğini fark ediyorsunuz. Her ay gelen kredi taksidini ödemekse, moralinizi daha da bozabiliyor.
 
Aynı sorundan ben de az çok muzdariptim belki 5-6 ay öncesine kadar. Artık umursamayıp anı yaşamya, o sıkıcı ciddi anlara ne kadar kaldıysa o kalan zamanın tadını çıkarmaya başladım. Baktım kötü gidiyor dededen kalma 12 tane mirasçısı olan arsada gecekondu dikip hayatta kalma mücadelesi yapabilirim. Kulağa köle gibi 6 gün günde 10 saat çalışmaktan daha mantıklı geliyor.
 
Üniversite sandığın gibi bir ortam değil. Çok daha rahat. Cebin para görürse hayatının en iyi dönemi bile olabilir. Ancak vaktinde benim gibi yapman gereken şeyi yapmazsan (ders çalışmak) o zaman okuduğun bölüm ve okuduğun üniversiteden ızdırap çekebilirsin. Ben üniversiteyi bırakıp tekrardan hazırlanıyorum. Mühendislik okuyordum, öğretmenliğe döndüm. Ancak şunu bilmeni isterim ki asıl eğlence üniversitede başlıyor.
 
Üniversite sandığın gibi bir ortam değil. Çok daha rahat. Cebin para görürse hayatının en iyi dönemi bile olabilir. Ancak vaktinde benim gibi yapman gereken şeyi yapmazsan (ders çalışmak) o zaman okuduğun bölüm ve okuduğun üniversiteden ızdırap çekebilirsin. Ben üniversiteyi bırakıp tekrardan hazırlanıyorum. Mühendislik okuyordum, öğretmenliğe döndüm. Ancak şunu bilmeni isterim ki asıl eğlence üniversitede başlıyor.

Buna tamamen katılıyorum. Üniversite sandığından çok daha rahat bir yer. Lise falan çok daha özgürlüğün kısıtlandığı bir yer olduğunun farkına varıyorsun. Ders çalışma konusunda ise abartıya asla kaçılmaması tarafından yanayım.
 
Bu dönem zorlu ama kendini çok zorlamadan, küçük molalarla ilerlersen hem ders hem sosyal hayatı dengede tutarsın. Kaygı seni yorar kendimden biliyorum :( .
 
İyi geceler dostlar. Gece gece düşünürken aklımdan geçenleri yazıp sizden de görüş almak istedim. Bu yaz 11. sınıf oluyorum, artık üniversite sınavı için hazırlık yapma zamanlarımız geliyor. Zaten sınavdan sonra ki hayat belli: Okul oku, mezun ol, iş bul ve 30 sene boyunca işe git ve gel. Belki de ciddiyetten en uzak, kafanın rahat olduğu dönemlerim artık bitmiştir. Seneye için de çok kaygılıyım, hem ders hem spor hem sosyal ilişkiler... Üstelik yaklaşık 2 sene boyunca sürekli olarak ders çalışma fikri, bu meselelerle stres olma fikri çok fena ürkütüyor. Yani daha süreç başlamadan ben sıkıldım ki, düşünmesi bile boğucu geliyor. Ama güzel bir denge oturtup devam etmek önemli sonuç olarak korktukça bu meselelerden uzaklasmıyorum. Tek odağım dersler ve spor olacak gibi. Siz ne dersiniz bu meseleler hakkında?

İş bul ve 30 sene boyunca işe git ve gel.

30 sene mi? 30 sene en iyi ihtimal. Türkiye'de 65-70 yasina kadar calisicaksin belki de bundan sonra. Dedelerim amcalarim calismiyor deyipde onlardan hiç ornek verme 70-80 kusagi bu ulkenin kaymagini yiyip bedavadan arsa, ev alan tipler. 2 tane daireyi kira verse aylik en az 40k geliri olur zaten. Z kusagi dusunsun bundan sonra ne yapicagini ne ev alabilir ileridede ne araba alabilir. 50 sene kole gibi calismasindan bahsetmiyorum bile.
 
12. sınıfım. Sınava bir aydan az bir süre kaldı. Hâlâ istediğim netlerde değilim maalesef. Bana ilk bin öğrencisi diyen çok kişi vardı ancak ben kendimde o ışığı görmüyorum artık. Hayatın ciddileşmesi sanırım tam olarak bu, hayal dünyasından çıkıp gerçeklerle yüzleşmek. Gerçekten hayal dünyasında yaşıyormuşum diyorum. Daha sonra hayatımı etkileyen bir sürü şey yaşadım. Maalesef hepsi benim hatamdı. Kendimi hâlâ çocuk olarak görüyordum. Hata yapsam da affedilirim, biri gelir hatamı düzeltir sanıyordum. Düşündüğüm gibi asla olmadı. Geçmişe gitsem de şunu şunu düzeltsem, bunu böyle yapsam şu şöyle olmazdı diye binbir farklı şey düşündüğüm de oldu. Ancak maalesef bir şeyi kaybettikten sonra geri getirmek çok zormuş ve hayatta deneyimlediğim en kötü gerçeklerden biri buydu. Şimdi ise geçmişte eğlendiğim anları ve gelecekteki üniversite, iş hayatımı düşünüyorum. Gerçekten çok zor olacak.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı