Hayatın kötüye gitmesi değiştirilebilir mi?

Yagiz3461

Hectopat
Katılım
3 Nisan 2020
Mesajlar
442
Çözümler
1
15 yaşındayım, belki şu an sadece ergenlik psikolojisindendir ve çok takmışımdır bilmiyorum ama şu an her şey benim için çok kötü gidiyor. 10. sınıfım ve bu zamana kadar hep çok sosyal, neşeli, komik, eğlenceli, sınıfın komik çocuğu oldum. Çok sevdiğim kardeş gibi gördüğüm 10 yıllık arkadaşlarım vardı. Sürekli dışarıya çıkardım, okulda deli gibi eğlenirdim, güzel bir hayatım vardı. Tabii o zamanlar çok cılız ve zayıftım dolayısıyla pek kız çevrem olmazdı. Ama hayatım çok güzel gidiyordu benim için. Fakat şu zamanlarda aile sorunları, bir takım vefat olayları, 10 yıllık arkadaşlarımla aramın bir daha düzelmeyecek şekilde bozulması, okuldan nefret etme hiçbir şey yapmama isteği, dersleri asla ama asla dinleyememek sürekli bir şeyler düşünmek, artık düşünmekten kafayı yiyecek durumdayım sanırım, telefonuma günde gelen mesaj sayısı ya 1 ya da 2'dir. Konuştuğum arkadaşım yok. Konuştuğum kız yok, hoşlandığım kızla asla beraber olamayacağım bilincindeyim, hiçbir şey yapmayan asosyal mutsuz bir insan oldum, dış görünüşümü düzelttim. Bayağı bir kilo aldım yüzümle ilgilenmeye başladım. Narsistlik olmasın fakat kendimi yakışıklı buluyorum buna rağmen kızların ilgisini çekmiyorum bunun sebebini eskiden soytarı gibi olup sevgili olunmayacak erkek izlenimi verdiğime bağlıyorum. Şu anlık belki üniversite kazanırsam o zaman hayatım düzelir düşüncesindeyim. Sizce de geçici bir şey midir? Psikologa asla gitmek istemiyorum çünkü kafamın içini anlayabileceğine inanmıyorum.
 
Bu ara forumda herkesin 10 yıllık arkadaşlarıyla arası bozuluyor niyeyse, bir çoğu da lise çağında oluyor.

10. sınıfta tanıdığın insanların %99'u 2 yıl sonra hayatında olmayacak. Lise hayatının çok küçük bir kısmı. Arkadaş falan arama hiç, ders çalış onun yerine. Düzün bir üniversiteye gidersen güzel bir arkadaş ortamın da olur.
 
15 yaşındayım, belki şu an sadece ergenlik psikolojisindendir ve çok takmışımdır bilmiyorum ama şu an her şey benim için çok kötü gidiyor. 10. sınıfım ve bu zamana kadar hep çok sosyal, neşeli, komik, eğlenceli, sınıfın komik çocuğu oldum. Çok sevdiğim kardeş gibi gördüğüm 10 yıllık arkadaşlarım vardı. Sürekli dışarıya çıkardım, okulda deli gibi eğlenirdim, güzel bir hayatım vardı. Tabii o zamanlar çok cılız ve zayıftım dolayısıyla pek kız çevrem olmazdı. Ama hayatım çok güzel gidiyordu benim için. Fakat şu zamanlarda aile sorunları, bir takım vefat olayları, 10 yıllık arkadaşlarımla aramın bir daha düzelmeyecek şekilde bozulması, okuldan nefret etme hiçbir şey yapmama isteği, dersleri asla ama asla dinleyememek sürekli bir şeyler düşünmek, artık düşünmekten kafayı yiyecek durumdayım sanırım, telefonuma günde gelen mesaj sayısı ya 1 ya da 2'dir. Konuştuğum arkadaşım yok. Konuştuğum kız yok, hoşlandığım kızla asla beraber olamayacağım bilincindeyim, hiçbir şey yapmayan asosyal mutsuz bir insan oldum, dış görünüşümü düzelttim. Bayağı bir kilo aldım yüzümle ilgilenmeye başladım. Narsistlik olmasın fakat kendimi yakışıklı buluyorum buna rağmen kızların ilgisini çekmiyorum bunun sebebini eskiden soytarı gibi olup sevgili olunmayacak erkek izlenimi verdiğime bağlıyorum. Şu anlık belki üniversite kazanırsam o zaman hayatım düzelir düşüncesindeyim. Sizce de geçici bir şey midir? Psikologa asla gitmek istemiyorum çünkü kafamın içini anlayabileceğine inanmıyorum.

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
iyi gelir ve sevgili boş iş.
 
Bu ara forumda herkesin 10 yıllık arkadaşlarıyla arası bozuluyor niyeyse, bir çoğu da lise çağında oluyor.

10. sınıfta tanıdığın insanların %99'u 2 yıl sonra hayatında olmayacak. Lise hayatının çok küçük bir kısmı. Arkadaş falan arama hiç, ders çalış onun yerine. Düzün bir üniversiteye gidersen güzel bir arkadaş ortamın da olur.
Ben de öyle düşünüyorum ama 2 yıl daha bu işkenceye nasıl katlanacağım bilmiyorum. Her öğrenci okula gitmek istemez ama ben sabahları artık lanet ediyorum
 
Üniversite çağına bir geçte o zaman asıl zorluğu göreceksin merak etme. Memleketimden çok sıkılmıştım kurtulmak için deli gibi çırpınıyordum en sonunda kurtuldum İzmire geldim yerleştim. İlk yılımda hiç arkadaşım yoktu kız arkadaş yapıyordum ama ilerlemiyordu ve bir yerden sonra ciddi anlamda bunaldım kurtulmak için didindiğim memleketime geri dönmek istedim ama sonra sabır ettim biraz düzene girdi ama inan bana eğer gidersen üniversite çağında farklı bir şehirde böyle sorunlar yaşadığında çok daha fazla kötü hissedeceksin bence bir şekilde tadını çıkarmaya çalış lisenin.
 
Hayatımda hiç bir zaman arkadaş aramadım. Oluşuna bırakın bence. Yalnız olduğum için burada utandığım ergence konular açmışlığım var fakat inan bana sahte arkadaşların olmasındansa yalnız olmak daha iyi. Şu an arkadaşlarım var fakat her şey hala aynı. Hayat aynı, devam ediyor. Çok kafaya takma hiç bir şeyi. Kendini geliştir gerisi gelir. Belki bana katılmayanlar olacak fakat genelde soğuk bir insanımdır. Alışmanız gerekebilir.
 
Hayatımda hiç bir zaman arkadaş aramadım. Oluşuna bırakın bence. Yalnız olduğum için burada utandığım ergence konular açmışlığım var fakat inan bana sahte arkadaşların olmasındansa yalnız olmak daha iyi. Şu an arkadaşlarım var fakat her şey hala aynı. Hayat aynı, devam ediyor. Çok kafaya takma hiç bir şeyi. Kendini geliştir gerisi gelir. Belki bana katılmayanlar olacak fakat genelde soğuk bir insanımdır. Alışmanız gerekebilir.
Teşekkürler
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı