Yagiz3461
Hectopat
- Katılım
- 3 Nisan 2020
- Mesajlar
- 442
- Çözümler
- 1
15 yaşındayım, belki şu an sadece ergenlik psikolojisindendir ve çok takmışımdır bilmiyorum ama şu an her şey benim için çok kötü gidiyor. 10. sınıfım ve bu zamana kadar hep çok sosyal, neşeli, komik, eğlenceli, sınıfın komik çocuğu oldum. Çok sevdiğim kardeş gibi gördüğüm 10 yıllık arkadaşlarım vardı. Sürekli dışarıya çıkardım, okulda deli gibi eğlenirdim, güzel bir hayatım vardı. Tabii o zamanlar çok cılız ve zayıftım dolayısıyla pek kız çevrem olmazdı. Ama hayatım çok güzel gidiyordu benim için. Fakat şu zamanlarda aile sorunları, bir takım vefat olayları, 10 yıllık arkadaşlarımla aramın bir daha düzelmeyecek şekilde bozulması, okuldan nefret etme hiçbir şey yapmama isteği, dersleri asla ama asla dinleyememek sürekli bir şeyler düşünmek, artık düşünmekten kafayı yiyecek durumdayım sanırım, telefonuma günde gelen mesaj sayısı ya 1 ya da 2'dir. Konuştuğum arkadaşım yok. Konuştuğum kız yok, hoşlandığım kızla asla beraber olamayacağım bilincindeyim, hiçbir şey yapmayan asosyal mutsuz bir insan oldum, dış görünüşümü düzelttim. Bayağı bir kilo aldım yüzümle ilgilenmeye başladım. Narsistlik olmasın fakat kendimi yakışıklı buluyorum buna rağmen kızların ilgisini çekmiyorum bunun sebebini eskiden soytarı gibi olup sevgili olunmayacak erkek izlenimi verdiğime bağlıyorum. Şu anlık belki üniversite kazanırsam o zaman hayatım düzelir düşüncesindeyim. Sizce de geçici bir şey midir? Psikologa asla gitmek istemiyorum çünkü kafamın içini anlayabileceğine inanmıyorum.
