Neden değişmek insana zor gelir?

Bunu nasıl kolaylaştırabiliriz? Yararına olacağımıza yeteri kadar inanmak yeterli olur mu?

Bilmiyorum, sahsen ben degisimin faydali olduguna kesin emin degilsek degismemeliyiz taraftariyim. En azindan onemli kararlarda.

Yurt disinda gidip kurbaga bacagi yemek bana ters mesela : ) Bildigim lezzetlerden sasmam. Ama isim icin faydali olabilecek yeni bir teknolojiye sans veririm. Cunku ikincisi bana maddi katki sunabilir. Birincisinin sunabilecegi cok bir sey yok.
 
Değişmek zor değil insan üşengeç bir varlık bir huyun veya bir kötü yanı değiştirmek işimize gelmiyor sanırım.
 
Bilmiyorum, sahsen ben degisimin faydali olduguna kesin emin degilsek degismemeliyiz taraftariyim. En azindan onemli kararlarda.

Yurt disinda gidip kurbaga bacagi yemek bana ters mesela: ) Bildigim lezzetlerden sasmam. Ama isim icin faydali olabilecek yeni bir teknolojiye sans veririm. Cunku ikincisi bana maddi katki sunabilir. Birincisinin sunabilecegi cok bir şey yok.

O kadar büyük düşünmeyelim mesela. Ders çalışma veya iş için çalışma düzeni kurmak istiyoruz fakat PC oyunları dikkatimizi çok dağıtıyor. Aralarında dengeyi ayarlamayı denedik fakat başaramadık. Kendimizi PC'den tamamen izole etmek bir çözüm olabilir mi? Veya aradaki dengeyi korumayı başarana dek denemek daha mı mantıklıdır? Yani bir yandan PC oyunlarına olan alışkanlığımızdan vazgeçmeye çalışıp bir yandan da çalışma alışkanlığı edinmek zor mudur?
 
O kadar büyük düşünmeyelim mesela. Ders çalışma veya iş için çalışma düzeni kurmak istiyoruz fakat PC oyunları dikkatimizi çok dağıtıyor. Aralarında dengeyi ayarlamayı denedik fakat başaramadık. Kendimizi PC'den tamamen izole etmek bir çözüm olabilir mi? Veya aradaki dengeyi korumayı başarana dek denemek daha mı mantıklıdır? Yani bir yandan PC oyunlarına olan alışkanlığımızdan vazgeçmeye çalışıp bir yandan da çalışma alışkanlığı edinmek zor mudur?

Dostum çok oyun oynayan insanın derdi vardır hobisi yoktur parası yoktur bütün Türk gençliğinin yarısı oyun oynayarak zaman geçiriyor paramız yok ki hobi edinelim bir kafeye gidip iki çay içelim çalışıyoruz paramızı ailemize veriyoruz evde oyun oynuyoruz oyun oynamak benim için kurtuluş kafa dinlemektir çünkü yapacak başka bir şeyimiz yok maalesef.
 
Dostum çok oyun oynayan insanın derdi vardır hobisi yoktur parası yoktur bütün Türk gençliğinin yarısı oyun oynayarak zaman geçiriyor paramız yok ki hobi edinelim bir kafeye gidip iki çay içelim çalışıyoruz paramızı ailemize veriyoruz evde oyun oynuyoruz oyun oynamak benim için kurtuluş kafa dinlemektir çünkü yapacak başka bir şeyimiz yok maalesef.

En iyi sisteme sahip olup oyuna bağımlı zengin insanlar da olabilir. Asosyal bir hayatı olabilir fakat bu maddiyatından çok kişiliğiyle ilgili olabilir. Fakirlikten olsa dahi hobilerin sadece para ile edinebileceğini düşünmüyorum. İlla para isteyen birçok tür vardır fakat evde kendi kendimize ucuz yöntemlerle ilgilenebileceğimiz hobiler edinmek mümkün. Gerisi beğenip beğenmemeye kalmış.
 
O kadar büyük düşünmeyelim mesela. Ders çalışma veya iş için çalışma düzeni kurmak istiyoruz fakat PC oyunları dikkatimizi çok dağıtıyor. Aralarında dengeyi ayarlamayı denedik fakat başaramadık. Kendimizi PC'den tamamen izole etmek bir çözüm olabilir mi? Veya aradaki dengeyi korumayı başarana dek denemek daha mı mantıklıdır? Yani bir yandan PC oyunlarına olan alışkanlığımızdan vazgeçmeye çalışıp bir yandan da çalışma alışkanlığı edinmek zor mudur?
Oynadığın oyunlardaki mantığı anlamak benim için bir süreliğine yeterli bir sebep olmuştu, üç dört yıldır aynı oyunu oynuyorsun ve sana kattığı çok da fazla bir şey yok; sadece zamanı mutlu geçirmene yarıyor. Bu alışkanlığınızı silmenize gerek yok aslında, kendinizi ondan soğutup yerine başka bir şey koymanız gerek. Temel olarak başka bir şeyden de aynı zevki alabilmeyi öğrenmek lazım.
 
O kadar büyük düşünmeyelim mesela. Ders çalışma veya iş için çalışma düzeni kurmak istiyoruz fakat PC oyunları dikkatimizi çok dağıtıyor. Aralarında dengeyi ayarlamayı denedik fakat başaramadık. Kendimizi PC'den tamamen izole etmek bir çözüm olabilir mi? Veya aradaki dengeyi korumayı başarana dek denemek daha mı mantıklıdır? Yani bir yandan PC oyunlarına olan alışkanlığımızdan vazgeçmeye çalışıp bir yandan da çalışma alışkanlığı edinmek zor mudur?

Bence bu degisim problemi degil, disiplin problemi. Konuyla alakasi yok. En azindan benim kafamdakiyle alakasi yok.

Cunku ders calismasi gerekmesine ragmen oyun oynayan insanlarin %99'u icten ice yaptiklarinin yanlis oldugunu bilirler ama vucutlarina soz geciremezler. Iste bu disiplinsizliktir. Degisim degil problem.
 
Bence bu degisim problemi degil, disiplin problemi. Konuyla alakasi yok. En azindan benim kafamdakiyle alakasi yok.

Cunku ders calismasi gerekmesine ragmen oyun oynayan insanlarin %99'u icten ice yaptiklarinin yanlış oldugunu bilirler ama vucutlarina soz geciremezler. Iste bu disiplinsizliktir. Degisim degil problem.

Değişmek için de değiştirmeye karar verdiğimiz şeyin, yenisinin yararlı olacağı hakkındaki düşüncelerimiz haricinde yanlış olduğunu bilmemiz gerekmez mi? Yine bu değişimi gerçekleştirmemiz için vücudumuza söz geçirmemiz şart değil midir? O halde her değişim bir disiplin değil midir?
 
Selam arkadaşlar. Hepimizin hayatında küçük-büyük dertleri, sorunları vardır. Bunları çözmek için bazen değişmemiş gerekebilir. Diyelim bir X sorunumuz var ve bunu çözmek için yeni bir alışkanlık edinmemiz veya bir alışkanlığımızdan vazgeçmemiz gerekiyor. Yani bir anlamda değişmemiz gerekiyor. Birçok insan buna benzer bir durum yaşarken bu çözümü uygulamıyor. Zor geliyor, üşeniyorlar. Neden böyle oluyor? Neden değişmek bize zor geliyor?
Bize değil beynimizin belirli bölgelerine zor geliyor. O bölgeler genetik olarak gelişmiş veya eğitilebilirse her değeri yıkabilir. Ancaak öyle bir beyin olması lazım ki, bu değişimlerin sonucunu misliyle ödemek için hazır olsun. Bu da imkansız desek yeridir. Geleceği tahmin etmek gibi birşeydir bu. İnsan bilmeden yaşar, ölünce aklı başına gelmez. Sadece ne yapması gerektiğini hatırlar. Onu yaptıktan sonra sınırlarını zorlayacağının bilincinde asla değildir. Sınırlar sonsuzdur. Sonsuzluk belki de.., neyse. Kısaca irade lazım.
 
Bir şeyin zor veya tatsız gelmesi durumunu bir onaylama mekanizmasının parçası olarak düşünüyorum. O şeyi yapmamız gerektiğine dair inancımız o şeyi yapmanın getireceği istenmeyen hislerden daha kuvvetliyse sürece katlanmaya razı oluyoruz.
 

Geri
Yukarı