Bu hadisin gerçek olmadığını bu cümleden anlayabiliriz.
Kanıt istersen;
"Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden şefaat umarız" Fatiha 5
"Aracıların şefaati bir yarar sağlamaz" Müdeessir 48
"Göklerdeki meleklerin bile şefaati bir yarar sağlamaz. Ancak Allah'ın dilediğine ve hoşnut olduğuna izin vermesinden sonrası başkadır" Necm 26
Necm 26 yüzünden oluşan bu şefaatçilik mevzusu yanlış anlaşılıyor. Şefaat, birini Cehennem'den alıp Cennet'e getirme yetkisinin insana verilmesi değildir. Cennet'in katlarından daha üstte olan birinin daha alttaki birini yanına alabilmesidir. Mesela Firdevs Cennetleri'ndeki bir anne, Adn Cennetleri'ndeki oğlunu yanına alabilir.
Dostum hangi dine mensup ediyorsun bilmiyorum ama, yazdıkların çok günah inkar ediyorsun, Allah korusun Müslümanlıktan bile çıkar, kafir olursun.
Efendimiz (asm), şefaatının büyük günah işleyenlere olduğunu ifade etmişler ve
“Benim şefaatim ümmetimden büyük günah işleyenleredir.”
Resûlullah Efendimiz:
“Her peygamberin (mutlaka kabul edileceği vaad edilen) bir duası vardır. Bütün peygamberler o dualarını bu dünyada yaptılar. Ben ise duamı kıyamet günü ümmetime şefâat etmek için sakladım. Bu şefaatim inşaallah ümmetimden, Allah’a hiçbir şeyi şirk koşmadan vefat edenlere fayda verecektir.” buyurmuşlardır. (Müslim, Îmân, 338. Krş. Buhârî, Daavât, 1; Tevhid, 31; Müslim
ALLAH DİLEDİĞİNE ŞEFAAT HAKKI VEREBİLİR
Mülkün tek sahibi Allah’tır. Bu mülkten dilediğini dilediğine verir, dilediğinden alır. Dolayısıyla, kıyamet günü dilediğine şefaat izni de verebilir.
“
Mülk O’nundur ve hamd ona mahsustur.” (Teğâbün, 1) âyet-i kerimesinde Allah, mülkün tek sahibi olduğunu söyler. Diğer taraftan da:
“
Mülkü dilediğine verir, dilediğinden alırsın!” (Âl-i İmrân, 26) buyurarak başkalarına da mülk verdiğini bildirir.
Ayrıca Kuran'da kanıtlarıda vardır.
- İzni olmadan O’nun huzurunda kim şefaat edebilir?” (Bakara, 255)
- “Onun izni olmadan hiçbir şefaatçi şefaat edemez” (Yûnus, 3)
- “Rahmân nezdinde söz ve izin alandan başka hiçbirinin şefaate gücü yetmeyecektir” (Meryem, 87)
.
