Bir matematik hocamız vardı. Kadın hafif yaşlı biriydi ve aşırı sakin bir karakteri vardı. Öyle kolay kolay bir şeylere kızmazdı.
Bir gün dersimize girdi biraz ders işledik sonra bizi eleştirmeye başlamıştı bende çok uyuz olmuştum tabi.
Hoca, cümleye "Benim zamanımda..." diye başladığı anda "At arabaları vardı Hocam!" diye bağırmıştım ve bütün sınıf kahkahalara boğulmuştu. Bunu isteyerek yapmadığıma yemin edebilirim ama kanıtlayamam. Sanki bir refleks olmuştu bende beklemiyordum. Herkes gülerken içimden "neden bu kadar çok güldüler, hala gülüyorlar" şeklinde garip sorular sormaya başlamıştım kendime.
Sonra herkes sustu hoca hiç oralı olmamış gibi konuşmaya devam etti 15-20 dakika sonra dersin sonlarına yaklaşmıştık hoca ayağa kalkmış sınıfta dolaşıyor ve anılarını anlattıkça anlatmaya devam ediyordu. Sınıfta dolaşırken tam yanımdan geçtiği anda çok hızlı bir refleksle kulağımı çekip yanağıma sert bir tokat atmıştı. O kadar hızlıydı ki refleksim hocaya yetişemedi. Sonra tabi zil çaldı teneffüse çıktık ve bir hafta bu olay sınıfta konuşulmuştu.
Ne yani yaşlısın ne dememi bekliyordun ki...
