GökUzay
Hectopat
- Katılım
- 8 Aralık 2018
- Mesajlar
- 316
- Makaleler
- 1
Selam herkese nasılsınız? Aylardır içimi doğru dürüst dökmüyorum. İletişimim o kadar az düzeye geriledi ki diğer insanlarla, ailem dışında herkesle ilişkilerim dip noktayı gördü.
Yaşım 22, ortaokul ve lisede hep geek ve nerd tayfanın içerisindeydim, müthiş bir arkadaş gurubum vardı, çok buluşmasak da sap olsak da biz bize yetiyorduk, dönen geyik, makara eğlence hep sosyal yönümüzü bir şekilde ayakta tutuyordu.
Şimdi hayallerim var, arkadaşım yok, param yok, kilo aldım, çirkinim genetik desen şans yok, oyun geliştirmeye çalışıyorum bir yandan, sevmediğim bir bölümü okuyorum bir yandan, veri bilimiyle uğraşıyorum bir yandan.
Sanki sorun bende değil de etrafımdakilerde gibi hissediyorum, herkes lakayit, kimse o eski geek ve nerd tayfadan değil gibi etrafımda. Okudugum bölüm sayısal değil okula çok şaşırmıyorum, eşit ağırlıkta bir bölüm ama bu kadar da fark olacağını bilmiyordum şahsen. Sanırım ceng falan tuttursaydım iyi bir yerde çevrem de çok iyi olurdu. Mesela bakıyorum disket kutusu diye bir ekip var YT'de çok iyi muhabbetleri dönüyor, burada bakıyoruz Recep abi ile Ali abi var, hep böyle insanların birbirleriyle dostu var, ilişkileri var. Ben insanları hep kasıntı ve benim düşünceme yakın hissetmediğim için uzak tuttum kendimden. Şimdi de tamamen yalnız kaldım. Eski arkadaşlarımı çok özlüyorum ama hepsi yeni birer çevre kurdular gittikleri farklı illerde.
Ben okudugum kampus ve ortamdan tiksiniyorum zaten, sevmiyorum orayı. TR'de hatrısayılır yerlerden biri olmasına rağmen, keko ve düşük zekalı mahluklarla dolu bir mekan. Ben de çalışmayarak zamanında mecburen oraya gitsem de bu durum böyle. Hep USA'deki silikon vadisindeki gibi bir geek ve nerd arkadaş grubu hayali kurardım. Zaman zaman partiliyeceğimiz, zaman zaman crunch edip proje geliştireceğimiz. Ama o kadar yalnızım ki, bir türlü solo işler yaparken gücü kendimde bulamıyorum. Tonla yazılım yazıyorum, oyun geliştirmeye çalışıyorum ama solo gücüm kalmadı.
Dışarı çıkıp bir bira, Fanta, gazoz, ayran her ne derseniz deyin içecek bir arkadaşım bile yok. Kötü bir insan değilim, kavgacı değilim, iyi aile çocuğu derler ya hep öyle yetiştik. Beyaz yakalı Türk imajına uygun şekilde, ancak hep yalnız kaldık. Ağzında nargile, sigara, yüksek paça pantolon giyip, ailesinin otoparklara mafya gibi çöktüğü zengin olan zırtolarda çevresinde 50-60 kişiyle insanlara hava atıyor. Dayanamıyorum, sosyal bir fobim olmamasına rağmen eskiden, üniden sonra bir anda o çevreden öyle bir tiksindim ki anlatamam. Kibir mi bilmiyorum, insanları aşağılamak veya yermek de değil benim amacım. Sadece umarım beni anlayabilirsiniz.
İyi akşamlar, sevgili sosyal. Seviliyorsunuz.
Yaşım 22, ortaokul ve lisede hep geek ve nerd tayfanın içerisindeydim, müthiş bir arkadaş gurubum vardı, çok buluşmasak da sap olsak da biz bize yetiyorduk, dönen geyik, makara eğlence hep sosyal yönümüzü bir şekilde ayakta tutuyordu.
Şimdi hayallerim var, arkadaşım yok, param yok, kilo aldım, çirkinim genetik desen şans yok, oyun geliştirmeye çalışıyorum bir yandan, sevmediğim bir bölümü okuyorum bir yandan, veri bilimiyle uğraşıyorum bir yandan.
Sanki sorun bende değil de etrafımdakilerde gibi hissediyorum, herkes lakayit, kimse o eski geek ve nerd tayfadan değil gibi etrafımda. Okudugum bölüm sayısal değil okula çok şaşırmıyorum, eşit ağırlıkta bir bölüm ama bu kadar da fark olacağını bilmiyordum şahsen. Sanırım ceng falan tuttursaydım iyi bir yerde çevrem de çok iyi olurdu. Mesela bakıyorum disket kutusu diye bir ekip var YT'de çok iyi muhabbetleri dönüyor, burada bakıyoruz Recep abi ile Ali abi var, hep böyle insanların birbirleriyle dostu var, ilişkileri var. Ben insanları hep kasıntı ve benim düşünceme yakın hissetmediğim için uzak tuttum kendimden. Şimdi de tamamen yalnız kaldım. Eski arkadaşlarımı çok özlüyorum ama hepsi yeni birer çevre kurdular gittikleri farklı illerde.
Ben okudugum kampus ve ortamdan tiksiniyorum zaten, sevmiyorum orayı. TR'de hatrısayılır yerlerden biri olmasına rağmen, keko ve düşük zekalı mahluklarla dolu bir mekan. Ben de çalışmayarak zamanında mecburen oraya gitsem de bu durum böyle. Hep USA'deki silikon vadisindeki gibi bir geek ve nerd arkadaş grubu hayali kurardım. Zaman zaman partiliyeceğimiz, zaman zaman crunch edip proje geliştireceğimiz. Ama o kadar yalnızım ki, bir türlü solo işler yaparken gücü kendimde bulamıyorum. Tonla yazılım yazıyorum, oyun geliştirmeye çalışıyorum ama solo gücüm kalmadı.
Dışarı çıkıp bir bira, Fanta, gazoz, ayran her ne derseniz deyin içecek bir arkadaşım bile yok. Kötü bir insan değilim, kavgacı değilim, iyi aile çocuğu derler ya hep öyle yetiştik. Beyaz yakalı Türk imajına uygun şekilde, ancak hep yalnız kaldık. Ağzında nargile, sigara, yüksek paça pantolon giyip, ailesinin otoparklara mafya gibi çöktüğü zengin olan zırtolarda çevresinde 50-60 kişiyle insanlara hava atıyor. Dayanamıyorum, sosyal bir fobim olmamasına rağmen eskiden, üniden sonra bir anda o çevreden öyle bir tiksindim ki anlatamam. Kibir mi bilmiyorum, insanları aşağılamak veya yermek de değil benim amacım. Sadece umarım beni anlayabilirsiniz.
İyi akşamlar, sevgili sosyal. Seviliyorsunuz.
