Başka bir konu açıp içimi dökmüştüm ama moderatör silmiş. :d Buraya yazıyorum
Öncelikle şehir dışında mimari restorasyon okuyorum ve okuduğum bölümü en başından beri sevmiyorum. Belki geçerim diye düşünüyordum ama arkadaşlarımla yaşadığım bazı problemlerden dolayı onlarla iletişimi kesmiş bulunuyorum ve onlar yüzünden ödevleri veremiyorum çünkü yardım isteyeceğim tek kişiler onlardı. Her neyse bu durumu hocalarla da konuştum ama versem bile sınıfta kalma ihtimalim çok yüksek.
Okuduğum bölümün pek bir geleceği yok eğer dgs ile mimar olmayacaksam ki olamam, şuan bile ders çalışma isteğim ve hevesim yok. Ama giden koca bir sene neredeyse ve üzülüyorum acaba düzgün insanlarla olsaydım düzgün bir üniversite hayatım olsaydı ve adam akıllı ödevlerimizi yapıp sınıfı geçseydim nasıl olurdu falan diye. Düşünmekten yurtta uyuyamıyorum artık.
Daha öncesinde bir fabrikada çalışmıştım ve hani ne kadar para kazanmak güzel de olsa çalışmak istemiyordum belli bir şeyden sonra. Şuan üniversitedeyim ama okulu bırakacağım gibi gözüküyor olmuyor çünkü, ve hani ders çalışma isteğim de yok. Belki de myp ile yatay geçiş yapıp başka kolay bir bölüm yazasım geliyor aklıma.
Ama okulu bıraksam da burayı çok özleyeceğim ve geçen giden anılar olsun, alışılmışlık olsun, evden uzakta ve kendi ayaklarımın üzerinde durabilmenin mutluluğu falan olsun, bunlar mutlu ediyor insanı. Ben daha öncesinde üniversiteye gelmeden önce çok asosyal ve utangaç birisiydim ve asıl gelmemin sebebi bütün bunları yenmek istememdi, evet yendim bir sürü tecrübe kazandım, üniversiteye gelmeseydim bunların hiçbirini yapamazdım ve git gide daha çok strese girip asosyal olup çok daha kötü olacaktım. Benim için dersler 2.plandaydı.
Yani kusura bakmayın gece gece uzun yazıyorum belki hatalarım da vardır ama içimi dökeceğim bir dostum bile olmaması ve buraya geldiğimde yediğim kaziklardan ötürü kimseyle arkadaş olmamamın verdiği yalnızlık bir yandan çok iyi ama bir yandan da o yalnızlık duygusu çok kötü bir şey. Yani okula gidiyorum yalnız, yemek yiyorum yalnız, dışarı çıkıyorum dolaşıyorum yalnız, herkesin ortamı var arkadaşı falan var ben öyle tek dolaşıyorum. İlk geldiğim zamanlar çok iyidi ama sonrasında insanları tanıdıkça ve hiç beklemediğim insanlardan kazik yedikçe insan yalnızlaşıyor ve bu insanı daha kötü yapıyor.
Kısacası hem içimi dökmek, hem okulu bırakmayla bölüm değiştirmek arasında kalıp sizlerden fikir almak istedim.
