Yaşadığınız en korkunç olay

Bir keresinde komşumuzun arabası ile başka bir komşuyu hastanede ziyaret etmeye gidiyorduk. Biz orta şeritten gidiyoruz ama sağ şeritten dönmemiz lazım son belki yarım saniye kala fark ettik ve az kalsın bariyerlere giriyorduk. Hızımız normal de değildi arabayı kullanan abimiz biraz manyaktı 150 ile gidiyorduk.

Bu olay daha bu yaz yaşandı. Yazın memlekete gitmiştik. Altımızda da kiralık 2020 Model Opel marka araba vardı. Köy yolunu şöyle tarif edeyim. Parkeden yapılmış bir yol var, sadece 1 araç geçiyor ki bu yol traktörler için yapılmış yani geniş bir yol değil. Yan yana iki araba gelse bir araç yolun sonuna kadar gidip yol vermek zorunda kalıyor. Bir de yokuş yukarı olan taşlı çakıllı bir yol var. Biz de arabayı oraya park ediyoruz. Bir sabah yola çıkacağız, babam bizden erken çıktı arabanın çiziği falan var mı diye kontrol etmek için. Taşlı yolda arabanın etrafına bakarken bir taş parçası aracın tekerleğinden kaydı, tekerlek boşa çıktı. Araç yokuş aşağı sürüklenmeye başladı. Bahsettiğim tek araçlık yol da ormanlık uçurum gibi bir yola bakıyor, uçurumun sonunda da evler var evlerin birinde de annemin akrabası oturuyor. Arabanın kaymasıyla birlikte babam aracın önüne geçiyor ve tutmaya çalışıyor tabii ki tutamıyor yokuş aşağı gelen ağır arabayı nasıl tutsun. Annem görür görmez bana bağırıyor ben koşuyorum arabanın yan kapısını açıyorum babamla birlikte el frenini çekiyoruz fakat hiçbir şey değişmiyor. El freni zaten sonuna kadar çekili. Arabanın içindeyiz ikimiz de aracın içindeyiz uçuruma gidiyoruz resmen. Normal frene basınca da araba pıt diye duruyor. Ama uçurumdan uçmamıza yaklaşık 3-4 adım kala duruyor. Arabanın içinden çıkıyoruz tabii elimiz ayağımız titriyor. Bu olaydan beri ne zaman duran bir arabada otursam sanki araba hareket ediyormuş gibi hissediyorum ve el freni çekili mi diye kontrol ediyorum.

Doğmam.

Bütün hayatım trajik ve kötü ben hangisini anlatayım ki....

Bir kere araba çarpar gibi olmuştu, bir an zaman yavaş akar gibi oldu kenara çekildim ama çok yakın geçmişti.

Benim rüyam değil fakat ablamın rüyasıydı bu bir konuda karşı çıkmıştık ailecek bütün insanlar hipnotize olmuş durumda idi annemi gözümüzün üzerinde boynundan bıçaklamışlardı Allah korusun çok korkmuştum ablam anlatınca.

8 yaşımdan 12-13 yaşıma kadar her 3 günde 1 karabasan gördüm. Hayatımın en kötü 4-5 yılı

2016 yılında Vodafone Park'ın orada bir bomba patlamıştı biliyorsunuzdur. Ben o gün maça gittim. 15 dakika daha orada bir sebepten dursam şu an burada olmayabilirdim.
Bir de korkunç değil ama babam Vodafone Park'ın tribünlere doğru giden merdivenlerinden düşüp kolunu kırdı ve ameliyat oldu.

4 metrelik köprüden düşmek, Allah'tan orada iki doktor çift varmış da sağ olsunlar beni kurtardılar.

Bir gün uyurken birden uyandım ve bütün vücudum taş kesildi, kıpırdatamadım yani hiçbir yerimi. Bayağı uğraştım kıpırdamak, bağırabilmek için fakat heykel gibi taş kesilmiştim. Bir şey görmedim, odamı görüyordum sadece fakat çığlık sesleri duydum bu olay bitene kadar ve bütün vücudumda ağırlık hissettim. Yatağa yapışmış gibiydim. Ne yaşandığını hala bilmiyorum.